بهایی ستیزی در میان متعصبان مذهبی کشور ما سابقه ای بیش از ۳۵ سال عمر پلشت حکومت آخوندی دارد. در واقع، انجمن های عمده مذهبی از جمله هیئت های موتلفه و به ویژه انجمن با نفوذ حجتیه که پیش از انقلاب سال ۵۷ نیز فعال بودند، فلسفه وجودی و محتوای اصلی مرامنامه و فعالیتشان مبارزه علیه بهاییت بود. با آن که بهاییان دین خود را در تداوم دین اسلام و مذهب تشیع می دانند و اگر فردی غیرمسلمان بخواهد بهایی شود باید ابتدا اسلام و تشیع ۱۲ امامی را باور کند، اما میزان خصومت و دشمنی روحانیت شیعه با بهاییان به مراتب بیشتر از کسانی است که اصولا به خدا باور ندارند. دلیل این است که باورهای بهاییان دکان دین فروشی روحانیت شیعه را به کلی تخته می کند.
در طول ۳۵ سال گذشته، بهایی ستیزی همواره به شکل های گوناگون از جمله ممنوعیت از تحصیل، سلب مالکیت، جلوگیری از کسب و کار، زندان، قتل، ترور، اعدام و… تداوم داشته است. اما، چند سالی است که شیوه ای دیگر به این مجموعه آزارها افزوده شده و آن تخریب و ویران کردن گورستان های بهاییان است. چند سال پیش، گورستان بهاییان در تهران ویران و بر روی آن یک فرهنگسرا ساخته شد. در سال ۱۳۸۶، در گورستان بهاییان یزد سنگ قبرها شکسته و به مردگان اهانت شد. درسال ۱۳۸۷، گلستان جاوید جامعه بهایی در قائم شهر (شاهی) به وسیله لودر تخریب شد و نزدیک به ۸۰ درصد از قبرها آسیب دید. آخرین مورد نیز این است که سپاه پاسداران با لودر و بولدوزر به گورستان بهاییان شیراز یورش برده و سرگرم تخریب آن است. در گزارشی که توسط صدای امریکا انتشار یافته، به نقل از بانی دوگال، نماینده ارشد جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل نوشته شده: «روز ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۳، از ایران خبر رسید که تخریب قبور در آن گورستان [در شیراز] آغاز شده و حدود ۴۰ تا ۵۰ کامیون در صف هستند تا عملیات خاک برداری به سرعت انجام شود».
در همین زمینه، جامعه جهانی بهایی در بیانیه ای با ابراز تأسف از انتشار گزارش هایی که از تخریب گورستان بهاییان در شیراز حکایت می کند، آن را عملی «مشمئز کننده» خوانده و از جامعه جهانی خواسته است به آن اعتراض کند.
حدود دو ماه پیش، ۲۶ اسفند ۱۳۹۲، در پی انتشار گزارش احمد شهید، نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل برای حقوق بشر در ایران، محمدجواد لاریجانی، رئیس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه، در پاسخ به اعتراض احمد شهید نسبت به تضییع حقوق بهاییان با بی شرمی گفت: «در ایران کسی به خاطر بهایی بودن در زندان و تحت فشار نیست… در ایران رفتار با بهاییان براساس قوانین شهروندی است»!
در پاسخ این ادعای وقیحانه و خلاف واقعیت، دیان علایی نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل گفت: «درحال حاضر ۱۳۶ تن بهایی در زندان های جمهوری اسلامی هستند که فقط به دلیل بهایی بودن دستگیر شده اند و هیچ جرم دیگری ندارند. البته در پرونده های آنها اتهام عضویت در سازمان های غیرقانونی یا جاسوسی برای کشور بیگانه یا از این قبیل اتهامات ثبت شده است اما مدرکی برای اثبات این اتهامات نیز در پرونده هایشان وجود ندارد».
نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل خطاب به محمد جواد لاریجانی گفت: «آقای لاریجانی حتما از وضعیت کنونی ایران و بخصوص بهاییان در جامعه ایران آگاه نیستند وگرنه می دانستند که جوانان بهایی نمی توانند به دانشگاه بروند یا گورستان های بهاییان را با بولدوزر تخریب می کنند، اینها چیزهایی نیست که دیده نشود»!
دیان علایی در مورد عملکرد دولت حسن روحانی نیز گفت: «وضعیت بهاییان پس از روی کار آمدن روحانی تغییری نکرده و منشور حقوق شهروندی آقای روحانی هم فقط اشاره ای می کند به اقلیت های شناخته شده و بهاییان که نامشان در قانون اساسی برده نشده مد نظر نیست».
به موازات این تشدید بهایی ستیزی، به نظر می آید که جامعه مدنی ایران دارد کم کم از خواب گران بیدار می شود و درمی یابد که هرگونه پایمالی حقوق، حتی در مورد یک نفر، در حکم تضییع حقوق همگان است و باید در برابر آن ایستاد. پس از اقدام نمادین محمد نوری زاد در بوسیدن پای یک کودک ۴ ساله بهایی ـ که پدر و مادرش در زندان به سر می برند ـ ، چندی پیش زندانیان سیاسی زندان گوهردشت (رجایی شهر) بیانیه ای منتشر و اعمال خشونت نسبت به بهاییان را محکوم کردند. جمعی از فعالان سیاسی و مدنی نیز نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه منتشر کردند که در آن نوشته شده بود: «ضمن ابراز تأثر شدید از این گونه اعمال، خواستار رفع خشونتی هستیم که با تنگ تر شدن تنگ نظری ها ممکن است دامن گیر سایر هم میهنانمان گردد».
چند سال پیش، شماری ازکنشگران سیاسی و مدنی برونمرزی در نامه ای با عنوان «ما شرمنده ایم» نسبت به رفتار با هم میهنان بهایی ابراز شرمساری کردند. با روندی که حکومت پلید آخوندی در پیش گرفته و تزاید پایمال شدن حقوق هم میهنان بهایی، به نظر می آید که دیگر ابراز شرمندگی کافی نباشد و بجا باشد که متنی دیگر نوشته شود با عنوان: ما منزجریم!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8@gmail.com
