متن زیر سخنان کاوه شهروز است در مراسم بیست و ششمین سالگرد کشتار ۶۷ و اولین سالگرد به رسمیت شناختن کشتار ۱۳۶۷ و دهه شصت در جمهوری اسلامی به عنوان “جنایت علیه بشریت” توسط پارلمان کانادا و اعلام اول سپتامبر به عنوان روز حمایت از زندانیان سیاسی ایران توسط دولت کانادا. گزارش کامل مراسم را اینجا بخوانید
کاوه شهروز وکیل و فارغ التحصیل از دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد، دادستان دادگاه ایران تریبونال بوده و در ارتباط با مسایل حقوق بشر فعالیت دارد. شهروز در هنگام تحصیل در دانشگاه سردبیری گاهنامه ی حقوق بشر دانشگاه هاروارد را به عهده داشته است. مقاله ها و سخنرانی ها و مصاحبه های متعددی از او در ارتباط با مسایل سیاسی ایران و موضوع حقوق بشر در جراید و وسایل ارتباط جمعی مهم منتشر شده است. کاوه شهروز سخنانش را به انگلیسی ایراد کرد، که ترجمه آن را در زیر می خوانید:
با شب بخیر و سپاس از تشریف فرمایی همگی شما حضار محترم من کاوه شهروز هستم.
علیرغم این که مناسبت اندوهگینی است، اما دیدن این جمعیت برایم هیجان انگیز است. از این جهت هیجان انگیز است که به عنوان کسی که سالیان چندی در زمینه نقض حقوق بشر در ایران و به ویژه کشتارهای دهه ۶۰ فعالیت داشته تاکنون به افراد بسیاری برخورد کرده ام که این مساله برایشان چندان اهمیت نداشته است.
از این رو به عنوان کسی که خانواده وی از این کشتار بی نصیب نبوده و خاطرات جوانی وی یادآور زندانها و بدن های شکنجه شده و اخبار اعدام ها بوده از دیدن این جمعیت که برای بزرگداشت این شب در اینجا گرد آمده به شعف آمده ام.
ما امشب تنها برای بزرگداشت یاد قربانیان این قتل عام و یا دوستان و یا عزیزانمان که بی دلیل کشته شدند گرد هم جمع نشده ایم، بلکه می خواهیم کارزار اجرای عدالت و دادخواهی همراه با امید به رسیدن آن را جشن بگیریم.
امشب به سوگواری و بزرگداشت چندین هزار مرد و زن و جوان و کودک و سالمند بی گناهی می نشینیم که بدون دلیل و در نبود هرگونه حق دفاع و بدون محاکمه اعدام شدند. آنان مرتکب جنایتی نشده بودند، اما در طول یک تابستان از سلول های زندان به پیش کمیسیون های مرگ برده و سپس روانه دالان های مرگ شدند.
امشب یادمان قربانیان جمهوری اسلامی را گرامی می داریم. یادمان ده ها هزار انسان بی گناهی را گرامی می داریم که شامل نیروهای چپ گرا، مجاهدین، پادشاهی خواهان، کردها، بهائیان، فمینیستها، کارگران، نویسندگان، هنرمندان، روزنامه نگاران، ورزشکاران، و بسیاری دیگر که به زندان افکنده و شکنجه و اعدام شدند، و امروز نیز همچنان زندانی و شکنجه و کشته می شوند.
کارزار ما از آنجا اهمیت و اولویت می یابد که بر قربانیان جمهوری اسلامی در گذشته و آنانی که هم اکنون به دست این رژیم قربانی می شوند، تاکید دارد. لذا این کارزار تنها به گذشته نپرداخته، بلکه بر حال و آینده نیز تمرکز و توجه دارد.
نام این کارزار عدالت ۸۸ است چون از درون حرکتی رشد یافته که موفق گردید تا آنچه را که در تابستان ۱۳۶۷ در ایران اتفاق افتاد بر پایه قوانین بین المللی جنایت علیه بشریت نامیده و در کانادا آن را به رسمیت بشناساند.
اما لازم است به آگاهی شما برسانم که واژه عدالت در نام این کارزار در مقایسه با بخش ۸۸ آن به توجه و تاکید فزونتری نیاز دارد. کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ جنایتی هولناک بود که با تلاش و کوشش بسیاری از افراد حاضر در این برنامه و دیگرانی که امشب در کنار ما حضور ندارند به وسیله پارلمان کانادا – به عنوان نخستین پارلمان در دنیا – به مثابه جنایت علیه بشریت شناخته شد، اما کیست که نداند کشتار ۶۷ تنها یکی از جنایات این رژیم است. چنانکه برهه ای از تاریخ حیات جمهوری اسلامی را نمی توان یافت که بدون زندانی سیاسی سپری شده باشد. و یا نمی توان دوره ای را بدون اعدام ، شکنجه و یا آپارتاید مذهبی و یا جنسی و قومی در دوران حکومت این رژیم پیدا نمود.
کشتار ۱۳۶۷ یک انحراف نبود. غیر عادی هم نبود! چراکه جنایت پیشگی برای یک دولت جنایتکار امری غیرعادی نیست.
از این روست که این کارزار علاوه بر تاکید بر دستیابی به اجرای عدالت در مورد کشتار۶۷ ، پیگیر آزادی زندانیان سیاسی کنونی نیز می باشد.
این کارزار کاملا بی طرف عمل کرده و اعضا آن دارای افکار گوناگون سیاسی درارتباط با مسائل سیاسی ایران و کانادا بوده و به هیچ گروه و یا حزب و یا سازمانی وابستگی ندارد. چرا که درخواست اجرای عدالت برای دادخواهی کشتار هزاران انسان بی گناه عمل طرفدارانه ای نیست. مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی منحصر به نیروهای چپ و یا راست نبوده، بلکه بایستی خواست تمامی انسان های آزاده و متعهد باشد.
اکنون تلاش و کوشش برخی از ما در سال گذشته به بار نشسته و حاصل آن شناسایی قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ به عنوان جنایت علیه بشریت با رای یک دست تمامی احزاب در پارلمان کانادا است. مضافا روز اول سپتامبر نیز به عنوان روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران تعیین گردیده، اما کار اصلی تازه آغاز شده است.
مبارزه ما برای دستیابی به عدالت ادامه دارد چون دولت جمهوری اسلامی چه از نوع محافظه کار و یا معتدل و یا جناح اصلاح طلب آن به نقض عمومی حقوق بشر در ایران ادامه می دهد.
مبارزه ما برای برای دستیابی به عدالت استمرار داشته چون آنانی که مرتکب نقض حقوق بشر شده اند در زندان نبوده، بلکه به پشت میز کابینه ارتقا یافته اند.
مبارزه ما برای دستیابی به عدالت ادامه دارد چون هنوز در ایران هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی با خطر شکنجه و اعدام هر روز را سپری می کنند.
کارزار عدالت ۸۸ متعهد به برانگیختن توجه همگان به نقض حقوق بشر در ایران است و برای پایان دادن به آن مبارزه می کند.
این کارزار پی گیرانه برای اجرای عدالت، دادخواهی و امید رسیدن به آن مبارزه می کند.
با آرزوی پیوستن شما به این کارزار.
