آرش عزیزی
تعجبی نیست که پرچم جمهوری اسلامی این همه احساسات بربیانگیزد. این پرچم نظامی دیکتاتوری است که بسیاری از ایرانیان تورنتو در فرار از دست جنایات آن به این گوشهی دنیا گریختهاند. در نتیجه وقتی انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه یورک، انجمنی نه چندان فعال، از پرچم جمهوری اسلامی استفاده میکند طبیعی است که با اعتراض مواجه شود. این انجمن به گفتهی چند دانشجوئی که «کمپینی» علیه این اقدام به راه انداخته اند پرچم جمهوری اسلامی را در دفتر خود نصب کرده ، با این استدلال که این پرچم رسمی دولت ایران است.
سارا اکرمی، دانشجوی سال دوم علوم سیاسی در دانشگاه یورک، است که در آگهی تبلیغاتی که برای مطبوعات، از جمله شهروند، فرستاده شده به عنوان «مسئول کمپین» اعلام شده است. او در مصاحبه با شهروند میگوید: «من و چند دانشجوی دیگر این کمپین را آغاز کردیم. بیشترمان سال اولی هستیم. ما اول با آنها صحبت کردیم اما برای حرف ما احترام قائل نبودند».
سارا میگوید: «این انجمن از سال ۱۹۸۲ هست و در اساسنامه آن نوشته که سیاسی نیستند و هیچ حکومتی راحمایت نمیکنند در حالی که پرچم جمهوری اسلامی را گذاشتند. سئوال ما اینست که اگر از این حکومت حمایت نمیکنند چرا پرچم بیطرف را با رنگ سبز و سفید و قرمز نمیگذارند؟ ما، که خیلیهایمان بچههای زندانیان سیاسی بودیم، گفتیم مادر و پدر ما زیر این پرچم شکنجه و اعدام شدند و ما خودمان آواره شدیم. گفتند برای ما مهم نیست. این پرچم بینالمللی است و ما هم از همان استفاده میکنیم».
اما لحنی که در اعلامیهی این کمپین و تبلیغات آن استفاده شده خود حاوی اتهامات بسیاری است و اعتراضها را برانگیخته.
اعلامیه کمپین مذکور این دانشجویان را «دانشجویان هوادار رژیم» میداند و خود را نماینده «دانشجویان آزادیخواه دانشگاه یورک» دانسته است. اعلامیهی دیگری که جزو تبلیغاتی که برای شهروند منتشر شده نبود، اما در سایتهای اینترنتی منتشر شده است این اقدام را منتسب به «دانشجویان بورسیهای» میکند.
اما آیا واقعا انجمن مذکور متشکل از دانشجویان «بورسیه ای» جمهوری اسلامی است؟
همه اینطور فکر نمیکنند.
سپیده، دانشجوی جوان ایرانی در دانشگاه یورک، در مصاحبه با شهروند میگوید: «من فکر نمیکنم طرفدار جمهوری اسلامی باشند فقط آدمهایی هستند که جرات و حوصلهی کار سیاسی را ندارند و نمیدانند که با این کارشان وارد چه جنجالی شدهاند». دانشجوی ایرانی دیگری به شرط عدم افشای نامش به شهروند گفت: «این ها فقط میترسند که جمهوری اسلامی به آنها گیر بدهد».
دکتر سعید رهنما، استاد علوم سیاسی دانشگاه یورک که از چهرههای شناختهشدهی جامعهی ایرانی است، در مصاحبه با شهروند میگوید: «این تاریخا انجمنی بوده غیر سیاسی و با تاکید بر کارهای سرگرمی و تفریحی برای دانشجویان… من خودم ندیدم اما شنیدم که پرچم جمهوری اسلامی را در اتاق شان به دیوار زده اندد و بحث شان این بوده که پرچم رسمی دولتها را میزنند. البته قبل از این نیز اعتراض هایی به آنها شده بوده. به نظر من این لزوما به این معنی نیست که همه دانشجویان این انجمن طرفدار جمهوری اسلامی باشند». وقتی از نظر خود دکتر رهنما در مورد آوردن پرچم جمهوری اسلامی به دانشگاه پرسیدیم، گفت: «من با هیچ سمبل جمهوری اسلامی در هر کجا که باشد توافقی ندارم، اما با شیوه برخوردی که با این دانشجویان شده نیز موافق نیستم».
دکتر رهنما در پاسخ سئوال شهروند میگوید: «من اطلاعی از این به اصطلاح کمپین نداشتم تا اینکه یکی از دانشجویان برای من اعلامیهای فرستاد که در وبسایتی به نام آزادی بیان گذاشته شده بود. من زبان استفاده شده در این مطلب را بسیار زننده دیدم و متاسف شدم که چطور چند دانشجوی جوان با این تندی و خشونت و با این قاطعیت به هم دانشگاهی های خود اتهام می زنند. زبان این بیانیه سبک مشابه جمهوری اسلامی است و لحنی پل پوتی دارد و در بیرون دانشگاه هم نمونه هایی از این برخورد وجود دارد، اما از دانشجویان انتظار دیگری می رود. همانطور که جمهوری اسلامی هر مخالفی را عامل امریکا و اسرائیل می نامد، در این سبک برخورد نیز هر که مخالف نظر آنها است، عامل جمهوری اسلامی است. به هر حال همانطور که گفتم من ضمن آنکه با نصب پرچم جمهوری اسلامی در اتاق انجمن دانشجویان ایرانی مخالفم، اما هیچ توافق و حمایتی از این به اصطلاح کمپین هم ندارم. ».
انجمن «غیرسیاسی»
موضوع انجمنهای دانشجویان ایرانی در دانشگاههای تورنتو که از انجام فعالیتهایی که بوی سیاست میدهد طفره می روند، موضوع جدیدی نیست.
اتحادیههای بزرگ دانشجویان ایرانی به طور تاریخی معمولا بیشتر به برگزاری فعالیتهای سر گرم کننده و تفریحی و حداکثر جشنهای فرهنگی پرداختهاند و بسیاری از دانشجویان آزردهخاطر بودهاند که چرا فعالیتهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بیشتری انجام نمیشود.
احساساتی مثل این بود که باعث شد گروهی از جامعهی ایرانیان دانشگاه تورنتو، چند سال پیش «کانون ایرانیان دانشگاه تورنتو» را تاسیس کنند.
همین احساسات در مورد کانون دانشجویان ایرانی دانشگاه یورک که در ماههای پر تلاطم پس از آغاز جنبش انقلابی در ایران در پیامد انتخابات ریاستجمهوری ۸۸ سکوت کامل اختیار کرده بود به این انجامید که گروهی از دانشجویان، در نهایت «انجمن ایرانی حقوق بشر دانشگاه یورک» را تاسیس کنند. یکی از اعضای کمیته اجرایی این انجمن در مصاحبه با شهروند میگوید: «من هم موافق نبودم که این پرچم را بیاورند… ما به خاطر اینکه دیدیم تمرکز این گروه تنها روی سرگرمی و مهمانی و این چیزها بود و به خاطر عدم توجه به اتفاقهای مهمی که دارد در ایران میافتد تصمیم به تاسیس این انجمن گرفتیم. ما میخواهیم بیشتر به مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و جنبشی که در ایران در جریان است توجه کنیم».