شهروند ـ مهدی ترابی کیا: سه شنبه دهم فوریه ۲۰۱۵، به دعوت دو تن از کاندیداهای لیبرال، علی احساسی از حوزه ی ویلودیل و مجید جوهری از حوزه ی ریچموندهیل، جمعی از ایرانیان با آقای جان مک کالوم، نماینده پارلمان کانادا از مارکهام در پرشین پالاس دیدار کردند.
این نشست آنچنان که علی احساسی در آغاز توضیح داد، در پیوند با اظهارات اخیر آقای چونگ سن لیونگ، نماینده محافظه کار پارلمان کانادا از حوزه ی ویلودیل و منشی پارلمانی وزارت چند فرهنگی بود.
آقای سن لیونگ در جلسه ای با تعدادی از اعضای جامعه ایرانی ـ کانادایی، در پاسخ به سئوالی مرتبط با مشکلات ایرانیان برای گرفتن روادید کانادا، به یکی از حاضران گفته بود”اگر به ایران علاقه مند هستید چرا به کشور خودتان باز
از راست: مجید جوهری، جان مک کالوم، علی احساسی
نمی گردید؟” این موضوع واکنش گسترده جامعه ایرانی کانادا را به دنبال داشت که منجر به پوزش خواهی رسمی نماینده پارلمان از جامعه ی ایرانی شد.
احساسی همچنین به واکنش های متفاوت در این خصوص اشاره کرد و گفت، نجوا امین مطلب جالبی در این خصوص در هافینگتون پست منتشر کرد و این اظهارات را به چالش کشید.
اقدام دیگر پتیشن آنلاینی بود که ظرف چهار روز، بیش از دو هزار امضا جمع آوری کرد. و نیز شش تن از کاندیداهای حزب لیبرال در نامه ای سرگشاده که در رسانه ها منتشر شد، به این اظهارات اعتراض کردند.
احساسی افزود، آقای جان مک کالوم، نماینده لیبرال پارلمان فدرال از مارکهام و منتقد امور مهاجرت و چندفرهنگی در این زمینه پیشنهاد خوبی داد که یک میزگرد در این خصوص با جامعه ی ایرانی برگزار و پیرامون موضوع بحث شود.
جان مک کالوم، ضمن ابراز خوشحالی از بودن در جمع ایرانیان، در آغاز از تأخیر حضورش عذرخواهی کرد و گفت، برای من حضور به موقع خیلی مهم است. من در زمان نخست وزیری ژان کریتین وارد سیاست شدم. سر او بسیار شلوغ بود، ولی به ندرت تأخیر داشت. من هم عادت به تأخیر ندارم، ولی امروز در اتوبان تصادف شده بود و به همین خاطر دیر رسیدم.
این توضیح برای ما ایرانیان که برنامه هایمان معمولا با تأخیرهای طولانی آغاز می شود، می تواند درسی باشد و اینکه به موقع بودن چقدر می تواند مهم و تأثیرگذار باشد.
آقای مک کالوم سپس با اشاره به چهره های آشنا در میان جمع و حضور قبلی در پرشین پالاس و تعریف از غذاهای خوب آن، گفت: من وارد سیاست نشدم تا وقتم را با حمله به “افراد” هدر کنم. ما باید با این مسئله برخورد کنیم. من فکر می کنم که او اشتباه کرده است و این در انتخابات پیش رو تأثیرگذار خواهد بود. اما نمی خواهم مرتب روی این موضوع تکیه کنم، بلکه می خواهم این موضوع را مطرح کنم که چرا مردم از او ناراحت هستند، مردم از او ناراحت هستند به خاطر تمام مشکلاتی که در سیستم مهاجرت و شهروندی وجود دارد. این پسزمینه ی این اتفاق است.
قبل از اینکه ادامه دهم به اتفاق دیگری که باعث شد من از ایرانیان دفاع کنم، اشاره کنم، آن وقتی که جان برد، وزیر امور خارجه، به خلیج عربی اشاره کرد و من به او توضیح دادم که اسم درست این خلیج، خلیج فارس است. من فکر می کنم که خلیج فارس نام درست است ولی بعضی افراد یا نهادها به خاطر بعضی منافع از دولت های عربی ترجیح می دهند آن را خلیج عربی بنامند، که امیدوارم ما جزو آنها نباشیم. هیچ دلیلی ندارد که دولت کانادا در این سطح از بی دقتی
عکس جمعی از شرکت کنندگان در نشست با جان مک کالوم
عمل کند. البته جان برد دیگر وزیر امور خارجه نیست که بخواهیم از او انتقاد کنیم. من با او اختلاف عقیده هایی داشتم ولی همواره او را مرد شریفی می دانم. ما همه اشتباه می کنیم.
مک کالوم به موضوع میزگرد برگشت و ادامه داد: من فکر می کنم وقتی شما منشی پارلمانی وزارت چند فرهنگی هستید، شما بایستی نسبت به تمام کامیونیتی ها با احترام برخورد کنید. وقتی شما در سیاست هستید، می دانید که افراد اطراف شما گاهی ممکن است کنترلشان را از دست بدهند، برای موفقیت در کارتان شما بایستی آرامشتان را حفظ کرده و از اظهارات نامناسب خودداری کنید تا اینکه کسی هم در میان حاضران نگوید “تو چرا به چین نمی روی؟”
مک کالوم به یکی از امتیازات برجسته ی کانادا یعنی پذیرا بودن مهاجران فارغ از پسزمینه های نژادی و مذهبی آنها اشاره کرد و گفت، بر اساس آمار اداره ی آمار کانادا، ما متنوع ترین کشور جهان از لحاظ داشتن ملیت های مختلف هستیم.
پس برای تجلیل از این فضای چندفرهنگی، همه ی ما، بویژه آنها که منتخب مردم هستند، بایستی برای تمام کامیونیتی ها احترام قائل باشند. بنابراین من خشم برخی از شما را از این موضوع درک می کنم.
وقتی شروع کردیم به بحث در مورد موضوع، شما می توانید همچنان از آقای سن لیونگ بگویید، ولی من مایلم که بگذریم و به کوتاهی به این بپردازیم که چرا اعضای کامیونیتی شما از او ناراحتند، احتمالا نه به خاطر اینکه او چینی است، بلکه به خاطر اینکه منشی پارلمانی وزارت چند فرهنگی است و دولت کانادا را نمایندگی می کند و اینکه در اداره مهاجرت چه مسائلی مطرح است.
اینکه زمان رسیدگی به پرونده های مهاجرت، بویژه برای اعضای خانواده همچون والدین و همسر و فرزندان، از ۲۰۰۷، زمانی که این دولت به قدرت رسید، طولانی ست. ما هر روز شاهد این موارد هستیم که حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد مراجعان به دفتر من مربوط به موضوعات مهاجرت است. مردم خسته و مأیوس و گریان هستند به خاطر اینکه منتظر همسر، بچه و یا والدینشان هستند. این واقعا منصفانه نیست برای کانادایی ها و از طرف دیگر اقدامی نابخردانه از سوی کاناداست که در رقابت با کشورهای دیگر برای پذیرش مهاجر است، زیرا ما جمعیتی سالخورده داریم و نیاز داریم که تازه واردانی متبحر و خوشحال را جذب کنیم. در این خصوص معیارها و دلایل نپذیرفتن افراد، چه برای مهاجرت و چه روادید ویزیتور مشخص نیست و سیستم به صورت بنیادی کار نمی کند. اینکه مرتب موانع را بر راه مهاجرت زیاد کنند، ما این اعمال را اصلا قبول نداریم و آن را بی معنی می دانیم. ما باید با خوشرویی پذیرای مهاجران باشیم.
من نمی گویم که دولت لیبرال این پروسه را می تواند یک شبه تغییر دهد و درست کند، ولی ما بالاترین اولویت را روی تصحیح آن می گذاریم.
پس از سخنان مک کالوم، بخش پرسش و پاسخ با حاضران برگزار شد.
در پاسخ به این سئوال که”برخی تقاضای استعفای آقای سن لیونگ را مطرح کرده اند، آیا چنین چیزی در قوانین پیش بینی شده است”، آقای مک کالوم گفت، نه چنین چیزی نیست.
آقای مک کالوم با آوردن یک نمونه در صحنه ی سیاست گفت، تا پیش از دیدار خانم کاتلین وین با استفان هارپر، همه به این موضوع می پرداختند که چرا آقای هارپر به این دیدار تن نمی دهد، یعنی انتقاد می کردند، ولی وقتی دیدار انجام شد، دیگر به این موضوع نمی پردازند.
با پوزش خواهی رسمی آقای لیونگ، بهتر است از این موضوع گذر کرده و به نگاهی که پشت این اظهارات بوده معطوف شوید و به دنبال راهکار بگردید.
سخنان پایانی را مجید جوهری اظهار داشت. او ضمن تشکر از آقای مک کالوم و حاضران در سالن، به حضور فعال جامعه ی ایرانی در سه دهه ی گذشته در کانادا اشاره کرد و گفت که اینجا ایرانیانی با عقاید متفاوت و از نهادهای مختلف حضور دارند، تنها یک موضوع آنها را کنار هم جمع کرده و آن تلاش برای داشتن کانادایی دربرگیرنده تر و مکانی بهتر برای همه ی ماست.
