فرح طاهری
روز جمعه ۷ می، سازمان زنان ایرانی انتاریو، اولین جشن بزرگ همیاری خود را در سالن کلیسای لارنس پارک برگزار کرد. در این جشن حدود سیصد تن از ایرانیان و حامیان غیرایرانی سازمان زنان ایرانی شرکت داشتند. در میان میهمانان، بسیاری از چهره های سرشناس ادبی، فرهنگی، هنری، دانشگاهیان و کوشندگان اجتماعی جامعه ایرانی حضور داشتند و این خود نشانگر به دیده گرفته شدن این سازمان و فعالیت هایش از سوی جامعه ی ایرانی بود.
پیش از شروع رسمی مراسم، دو هنرمند نوازنده از آموزشگاه موسیقی و هنر aba که توسط هنرمند موسیقیدان جوزف لرنر و خانم سوسن سالک تأسیس شده، هنرنمایی کردند.
لیلا مجتهدی همکار شهروند مجری برنامه بود که ضمن خوشامد به حاضران از افخم مردوخی، رئیس هیئت مدیره ی سازمان زنان برای سخنرانی دعوت کرد.
افخم مردوخی، با اشاره به برگزاری اولین جشن بزرگ همیاری سازمان زنان، گفت: سازمان زنان دلایل بسیاری برای جشن گرفتن دارد. ضمن تداوم بخشیدن به برنامه ها و خدمات رسانی به جامعه، توانسته ایم با سازمان هایی نظیر “خدمات حمایت خانواده آسیای جنوبی” پیوندی محکم برقرار کنیم و به همین خاطر قادریم در زمینه ی اسکان به تازه واردان خدمات ارائه کنیم.
خانم مردوخی همچنین به برنامه های هفتگی سازمان برای ارشدان، مادران جوان با کودکان پیش دبستانی و زنان اشاره کرد.
رئیس هیئت مدیره سازمان زنان در ادامه به ارتباط تنگاتنگ با “مرکز اعتیاد و بهداشت روانی”(CAMH) و بخش هنری آن Workman Arts Theatre اشاره کرد که منتج به برگزاری کارگاه های آموزشی در زمینه ی سلامت روان، کنترل اضطراب، افسردگی، آموزش والدین و … شده و توانسته اطلاعات وسیعی در اختیار زنان و مردان استفاده کننده از این کارگاه های آموزشی بگذارد.
خانم مردوخی پس از توضیحاتی بیشتر در مورد سازمان زنان، اظهار امیدواری کرد تا خدمات سازمان الهام بخش حس تعلق به جامعه باشد و اعضای جامعه ی ما از هوش و دانایی خود در راه به ثمر رساندن آرزوهایش بهره گیرد.
رئیس هیئت مدیره سازمان زنان در پایان از حامیان مالی جشن و از میهمانان حاضر در سالن برای پشتیبانی شان تشکر کرد و بویژه به حضور خانم هما سرلتی بنیانگزار سازمان زنان اشاره کرد (که با تشویق حاضران در سالن روبرو شد) و از دکتر شهرزاد مجاب، استاد دانشگاه تورنتو، برای معرفی سخنران مهمان مراسم دعوت کرد.
دکتر مجاب سخنانش را به فارسی آغاز کرد و گفت، کسانی که از نزدیک با افخم کار می کنند خیلی خوب می دانند که اگر زبان و اصرار افخم نبود، سازمان زنان ایرانی انتاریو اینطور امروز بازسازی نمی شد. این سخنان با تشویق های حاضران مورد تائید قرار گرفت. دکتر مجاب در ادامه به انگلیسی نیز از نقش مهم سازمان زنان یاد کرد و از دست اندرکاران برگزاری برنامه تشکر کرد و گفت، شگفت آور نیست که می بینیم کامیونیتی ما در بسیاری از حوزه ها جا افتاده است. در فضای هنری بسیاری از جوانان نسل دوم ما در حال فعالیت هستند، در زمینه ی دانشگاهی در حوزه های تدریس، تحقیق و تحصیل همچنین. او به یکی از دانشگاهیان برجسته به عنوان نمونه اشاره کرد و از پرفسور هایده مغیثی که در میان میهمانان حضور داشت، نام برد که با تشویق حاضران مواجه شد.
دکتر مجاب پیش از معرفی سخنران، به مشکلاتی که مهاجران متخصص دارند، اشاره کرد، افرادی با تحصیلات و دانش و استعداد بالا، که از توانایی های آنها در کشور میزبان به درستی استفاده نمی شود به طوری که یک دکتر به یک تکنسین تبدیل می شود و یا یک معلم به کارمند. او افزود، چنین رویه ای بایستی متوقف شود، زیرا به استقرار مهاجران کمکی نمی کند و مانعی خواهد بود در راه تبدیل شدن آنان به یک شهروند واقعی کانادا.
پرفسور مجاب در معرفی اوزما شکیر، گفت: من و ازما، به عنوان دو زن مهاجر، هشت مارچ در یک پنل در سی بی سی(رادیو ـ تلویزیون ملی کانادا) شرکت داشتیم، که در مورد نیازها و دغدغه های زنان امروز بحث کنیم. سومین شرکت کننده از گروهی با نام Real Women بود. جالب است که ما دو زن مهاجر، به مراتب بیش از او راهکارهایی برای پیشرفت زنان کانادایی ارائه کردیم در زمینه هایی چون فقر، خشونت، اشتغال، آموزش، رفاه و داشتن مشارکت کامل به عنوان یک شهروند کانادایی. ما هر دو نمونه هایی از جوامع خود را ذکر می کردیم.
خانم مجاب به نقاط افتراق خود با اوزما نیز اشاره کرد و گفت، من و ازما همیشه در یک جبهه قرار نداریم و در مسائلی چون قانون شریعه، نقاب زنان در مونتریال و … با هم اختلاف داریم که خوب است و زمینه ی بحث باز می شود.
او در معرفی رسمی از اوزما شکیر، او را کوشنده ی اجتماعی در حوزه های مختلف از جمله زنان خواند و به تجارب کاری او اشاره کرد.
اوزما شکیر، فعال زنان و کوشنده ی اجتماعی پاکستانی تبار، با حس طنزی که داشت، از مبارزات سیاسی زنان ایران گفت و با طنز اظهار داشت که ما زنان پاکستان از شما بسیار می آموزیم. شما چادر سر کردید تا از شر رژیم خلاص شوید. شما چادر از سر برداشتید تا از شر رژیم دیگری خلاص شوید. (خنده حاضران) این شما را بسیار ویژه کرده است.
او در ادامه به طنز گفت که فرزندانش از او خواسته اند مواظب حرف زدنش باشد و مودب صحبت کند.
او از اینکه جامعه ی کانادا علیرغم تبعیض ها چندفرهنگی خوانده می شود، گفت و اینکه رکود اقتصادی که امروزه در کانادا از آن صحبت می شود، سی سال است گریبان جامعه ی مهاجران و پناهنده ها را گرفته و موضوع تازه ای نیست. او به تغییر چهره ی مهاجران از دهه شصت به این سو اشاره کرد و این که پیش از آن سیل مهاجران از اروپا بوده و از این تاریخ به بعد از کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین مهاجران و پناهنده ها به کانادا سرازیر شدند. او نیز اشاره کرد که در این زمان بیش از هر زمان دیگر در تاریخ مهاجرت به کانادا، مهاجران متخصص و دارای تحصیلات عالیه از این سه قاره به کانادا آمدند، زیرا که نیازمندیهای کانادا دیگر لوله کش نبود، بلکه به پزشک برای رانندگی تاکسی نیاز داشت.
خانم شکیر، با اشاره به معضل کمبود پزشک خانواده، عدم پذیرش مدارک مهاجران متخصص در حوزه های شغلی خود را یکی از نابسامانی های جامعه ی چندفرهنگی کانادا خواند و تقاضای داشتن تجربه ی کانادایی برای یک تازه وارد را مانعی در راه ورود به حوزه های تخصصی کاری برای مهاجران دانست.
او در ادامه با ارائه آمار و ارقام به رابطه ی معنی دار بین نژاد، فقر، در حاشیه قرار داشتن، زبان و لهجه و … اشاره کرد.
خانم شکیر، به معضل دیگری اشاره کرد و آن اینکه کودکان مهاجران نیز از سیستم آموزشی به بیرون رانده می شوند، زیرا که این سیستم نیازهای آنها را تأمین نمی کند. او افزود: نیازها این است که آنها تاریخی از خود و پیشینه شان در این سیستم نمی یابند. ممکن است ما(پاکستان) ۵۰ سال قدمت داشته باشیم، اما به هر حال کاری کرده ایم و تاثیری داشته ایم. از تمدن مسلمانان چیزی دیده نمی شود. پسر من می گوید چرا همه چیز را سیاسی می کنی؟ و من می گویم اینها حقیقت است. تاریخ اروپا، تاریخ جهان نیست. بقیه مردم جهان هم تاریخ دارند. این است که بین نژاد و فقر و در حاشیه رفتن ارتباط تنگاتنگ وجود دارد.
اوزما شکیر در بخش دیگری از سخنانش به موضوعی که این روزها در مونتریال در جریان است و آن عدم ثبت نام یک زن نقاب پوش در کلاس زبان بوده که به موضوع به دادگاه کشیده شده، اشاره کرد و از این ممنوعیت انتقاد کرد و گفت به نام آزادی، زنان را به انزوا می کشانند و این قابل قبول نیست.
پس از سخنان خانم شکیر که بیش از سی دقیقه به طول انجامید، دکتر رضا مریدی، نماینده ایرانی تبار مجلس انتاریو، دقایقی به حمایت از سازمان زنان ایرانی انتاریو صحبت کرد و سپس نوبت به صرف شام رسید.
در این زمان اسلایدشویی که شیدا بامداد یکی از داوطلبان سازمان زنان از فعالیت های سازمان به زیبایی تهیه کرده بود به نمایش درآمد و در حین صرف شام، هدایایی که از سوی افراد به سازمان زنان اهدا شده بود، به قید قرعه بین میهمانان توزیع شد. در پرانتز بگویم که باز من از خوش شانس ها بودم و یک تابلوی نفیس به قید قرعه نصیبم شد.
در ادامه ی مراسم، سوگند تدین یکی از اعضای هیئت مدیره سازمان زنان، با نوای پیانوی نادر نادری چند ترانه ی خاطره انگیز خواند. همچنین گروه رقص آراز دو رقص زیبای ترکی توسط لاله و ثمین اجرا کردند و مورد تشویق بسیار حاضران قرار گرفتند.
افخم مردوخی با نام بردن از اعضای هیئت مدیره و داوطلبان سازمان، از زحمات آنها برای برگزاری این جشن سپاسگزاری کرد. او به درستی آنها را همکار، رفیق و کارگران سازمان زنان خواند، زیرا که سالن خالی از صندلی و میز و تزئین را فقط همین افراد چیده و آراسته بودند کاری که واقعا سخت و توان بر بود.
ماندانا عطارزاده، اکرم بسیجی، نیلو برون، حلیمه حمیدی، شهرزاد نعمتی، ملکناز صدوقی، سوگند تدین و معصومه تاتاری اعضای هیئت مدیره سازمان، آناهیتا رحمانی زاده و فریال خبیری کارمندان سازمان و با همراهی داوطلبان شیدا بامداد، بهناز آفاقی، لیلا مجتهدی، سوسن عبدالحمیدی و البته افخم مردوخی رئیس سازمان زنان و تعدادی دیگر از یاریگران سازمان در برپایی این جشن بسیار زحمت کشیده بودند که به آنان خسته نباشید می گوییم و امیدواریم نتیجه حاصله در راه اهداف سازمان زنان مثبت و رضایت بخش بوده باشد.
