پژوهشگر برجسته تاریخ، ادیب و نویسنده و هنرشناس، بانویی پیشرو، پرشور و جسور و پر تحرک از میان ما رفت.
هما ناطق عمر پُربار خود را صرف پژوهش و تدریس تاریخ ایران کرد که نتایج کار پرارج او دست یافتن به زوایای تازه ای از تاریخ دویست ساله ایران است، زوایایی که بر پاره ای ناروشنایی های رویدادهای این دوره تاریخ روشنی افکنده و چشم انداز تازه ای را گشوده است.
هما ناطق روشنفکر و محقق آزاده و ترقی خواهی بود که کارش تنها غرقه شدن در کتاب ها خلاصه نمی شد. او در صحنه عمل هم حاضر بود و همدست مردمان، علیه استبدادِ آزادی ستیز و فرهنگ گریزـ چه در دوره ستمشاهی و چه در برابر ارتجاع حاکم ـ می ایستاد.
او باورش را به آزادی ِ بدون حصر و استثنای اندیشه و بیان و قلم، و مخالفت اش را با خودکامگی و استبداد در هر شکل آن، هرگز پنهان نمی کرد، چه در کلاس های درس، چه در آثار مکتوب و چه در سخنرانی های پر شورش در آستانه انقلاب.
هما ناطق در کانون نویسندگان ایران هم برابر جریان فشارهای عوامل یا هوادار رژیم اسلامی با بی پروایی تمام از باورهایش در دفاع آزادی قلم و علیه سانسور پای می فشرد.
در اواخر دوره دوم فعالیت کانون که مصادف با سرکوب سال شصت بود، هم زمان با یورش سرکوبگران حکومت اسلامی به محل رسمی کانون و مصادره اسنادش، هیئت دبیران وقت برای مبارزه با سانسور و سرکوب، جلسات مخفی برگزار می کرد. هما ناطق عضو هیئت دبیران کانون، با استواری تمام دراین جلسات شرکت می کرد و مسئولیت ها و ماموریت های اصلی را می پذیرفت. درآن روزهای سیاه کشتار و بگیر و به بند سال شصت، نه تنها فعالان سیاسی که بسیاری از خانواده اهل قلم هم ناچار به خروج از کشور شدند.
هما ناطق در همان روزهای نخستینِ خروج اجباری از ایران، با همراهی شماری از اعضای کانون که چون خود او به تبعید گرفتار آمده بودند، در ادامه تلاش هایشان در ایران، کانون نویسندگان ایران “در تبعید” را بنیان نهادند. هما ناطق با اولین انتخابات، در هیئت سه نفره دبیران کانون به همراه زنده یاد غلامحسین ساعدی و نعمت آزرم گزین شد و در تدوین منشور و اساسنامه کانون نقش اساسی به عهده گرفت.
کانون نویسندگان ایران “در تبعید” از خاموشی همکار ارجمند خود هما ناطق، اندوهگین است، تلاش های پر ثمر او را در همه حوزه ها ارج می نهد و به وابستگان، بویژه فرزندان نازنین و جامعه بزرگ اهل قلم و همه آزادی خواهان، تسلیت می گوید.
بی گمان هما ناطق در آثار ارزنده اش زنده است و نام و یاد و یادگارهای خلاقانه پژوهشی اش هماره ماندگار خواهد ماند.
کانون نویسندگان ایران “در تبعید”
چهارم ژانویه ۲۰۱۶/ ۱۴ دی ماه ۱۳۹۴
