فرح طاهری 

برگزاری موفقیت آمیز جشن همیاری مالی بنیاد پریا

اولین جشن بزرگ همیاری مالی بنیاد پریا، که این سوی آب با عنوان گالا از آن یاد می شود، شنبه ۵ جون ۲۰۱۰ در سالن بزرگ “اینترنشنال سنتر” برگزار شد.

حدود هزار تن ایرانی و غیرایرانی با حضور خود در این جشن، از اهداف بنیاد پریا که همانا ایجاد خانه ای برای ایرانیان در تورنتوست، حمایت کردند.

مراسم با سرود کانادا و ای ایران با صدای هنرمند توانا و خوش صدا، دریا دادور، آغاز شد. دریا دادور و سعید شنبه زاده، دو هنرمند ساکن فرانسه هستند که با حضور افتخاری خود به این جشن گرمی خاصی بخشیدند و  ماز (مازیار) جبرانی، هنرمند و کمدین ساکن آمریکا نیز گردانندگی مراسم را برعهده داشت.

در ادامه دریا دادور با صدای جادویی خود چند ترانه خواند که او را سوجین نام، هنرمند پیانیست، همراهی می کرد. برنامه ی دریا با استقبال بی نظیر حاضران روبرو شد.

در اینجا مهندس احمد تبریزی، رئیس بنیاد پریا ضمن خوشامد به حاضران، از اهداف بنیاد پریا گفت و از تمامی آنها که در این راه یاریگر بوده اند با ذکر نام، سپاسگزاری کرد.

او در پایان سخنانش اجازه خواست تا شعری را به فارسی بخواند، شعری از فریدون مشیری: ” من دلم می خواهد/ خانه ای داشته باشم پر دوست/ کنج هر دیوارش/ دوستهایم بنشینند آرام/… شرط وارد گشتن/ شست و شوی دلهاست/ شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست/ بر درش برگ گلی می کوبم/ روی آن با قلم سبز بهار/ می نویسم ای یار/ خانه ی ما اینجاست … “

نوبت به دکتر رضا مریدی نماینده ایرانی تبار مجلس انتاریو رسید که ریاست افتخاری این جشن را برعهده داشت. او با تأکید بر اهمیت وجود خانه ای برای ایرانیان، هم از اقدامات بنیاد پریا و هم از حامیان این بنیاد سپاسگزاری کرد.

آقای مایکل چان وزیر فرهنگ و جهانگردی در آغاز سخنانش صدای دریا دادور را ستود و در ادامه وجود بنیاد پریا برای خدمات رسانی به جامعه ایرانی را ضروری خواند و از دستاوردهای جامعه ی ایرانی و بنیاد پریا یاد کرد.

پس از آن دکتر محمد تاج دولتی مدیر اجرایی پریا و خانم مارال مسعودی از اعضای هیئت مدیره ی پریا، به انگلیسی و فارسی گزارشی از خدمات بنیاد را به حاضران ارائه کردند.

دکتر تاج دولتی ضمن خوشامد به حاضران گفت: “در طول دو سال و نیم گذشته بنیاد پریا به بیش از پنجاه هزارتن ایرانی و غیر ایرانی خدمات گوناگون ارائه کرده است. افرادی که خردسال ترینشان ۴ ساله و بزرگ سال ترین آنان ۹۴ ساله بوده اند. بنیاد پریا افتخار دارد که هر هفته بیش از بیست برنامه گوناگون در زمینه های آموزشی، سلامت و بهداشت، فرهنگ و هنر، ورزش و فعالیت های زندگی، یا برنامه هایی ویژه شهروندان ارشد و نوجوانان ارائه کرده و می کند.

در این مدت کوتاه و درپی همه فعالیت ها، ما تنها توانسته ایم بخش بسیار کوچک و سطحی از نیازهای واقعی جامعه خودمان را درک کنیم و پاسخگو باشیم. اما به رغم همه فعالیت ها و دست آوردهایمان، راهی طولانی برای رشد در پیش رو داریم. همراه با رشد توقعات و انتظارهای جامعه، ما نیز مصمم تر شده ایم تا با چالش های تازه روبرو شده و از آن عبورکنیم. نگاه ما به آینده ای نزدیک است تا با حس مسئولیتی تازه و نگرشی جدید به مشارکت اجتماعی، به جلو گام برداریم. حس مشارکت اجتماعی به این معنی که امشب همه شما را در زیر این سقف می بینیم.”

 

مدیر اجرایی پریا در پایان سخنانش گفت:”امشب ما گردهم آمده ایم تا نه تنها دست آوردهایمان را جشن بگیریم بلکه تعهدمان را به یکایک افراد جامعه مان تجدید و اعلام کنیم. همه ما می دانستیم که روزی درهای مرکز کنونی پریا بسته خواهدشد و فضای مورد استفاده ما تخریب و بنای دیگری به جای آن ساخته خواهد شد. و هرچه این زمان نزدیک و نزدیک تر می شد نگرانی و تشویش اعضاء و مراجعه کنندگان به مرکز پریا نیز افزایش می یافت، اما موفقیت بی سابقه امشب نشانه آشکاری است که جای هیچ نگرانی وجود ندارد. کامیونیتی ما نیازهای ما را شنید و سخاوتمندانه به آن پاسخ داد. تلاش ما برای داشتن خانه ای برای همیشه زود به ثمر رسید. مشاهده اعتماد به بنیاد پریا و همبستگی کامیونیتی ما برای ساختن راه آینده به واقع افتخار بزرگی است.”

در اینجا از ژیان قمشی، مجری برنامه های تلویزیونی و رادیویی سی بی سی، دعوت شد تا به روی صحنه بیاید و خبر مسرت بخشی را به حاضران اعلام دارد.

ژیان با شور و شوق از خرید خانه ی جدیدی برای ایرانیان در منطقه ی جان و بی ویو خبر داد و عکس این خانه در میان تشویق های پر شور حاضران به روی پرده های بزرگ سالن به نمایش درآمد.

هنرمند پیانیست نادر نادری با نوای زیبای پیانوی خود، صرف شام را با آهنگ های خاطره آمیز آهنگین ساخت.

پس از شام، نوبت به هنرنمایی ماز جبرانی رسید که با طنز ظریف و زیبایش حدود یک ساعت خنده را به سالن آورد.

سعید شنبه زاده و گروهش متشکل از نقیب شنبه زاده (تمبک ـ ضرب تمپو) و حبیب مفتاح بوشهری(دمام) که از فرانسه در این جشن به صورت افتخاری شرکت کرده بودند، نوای زیبای سواحل جنوب ایران را به سالنی هزاران کیلومتر دورتر از وطن و در میان جمعی از ایرانیان آوردند، که با امید به برپایی خانه ای برای خودشان گرد آمده بودند.

نوبت به قرعه کشی برای جوایزی رسید که حامیان جشن اهدا کرده بودند و با اعلام هر شماره غریو از گوشه ای از سالن برمی خاست و البته جایزه ی بزرگ جشن که سفر چهارروزه برای دو نفر به لاس وگاس بود، به یکی از کانادایی های شرکت کننده در جشن رسید، باشد که با خاطره ای خوب از حضور در جشن ایرانیان به این سفر برود.

در تمام مدتی که مراسم برپا بود، در راهروی ورودی، حراج کالاها و اشیایی که حامیان اهدا کرده بودند، به صورت کتبی به راه بود و با نگاهی به کاغذهای مقابل هر کالا، می دیدی که از این بخش از برنامه هم به خوبی استقبال شده است.

پایان بخش این جشن که تا پاسی از نیمه های شب ادامه داشت، پخش آهنگ های شاد رقص توسط دی جی تکین بود.

خانه ی ایران همیشگی خریداری شد، حال باید دست به دست هم داد تا آن را به سر و سامان رساند. مگر نه این است که خانه ی خودمان است.  

 برای دیدن عکس های جشن بنیاد پریا از صفحه ی شهروند در فلیکر دیدن کنید:

http://www.flickr.com/photos/shahrvand-toronto/sets/72157624290493190