آرش عزیزی
دولتمردان در مقابل معترضان
راهنمای کامل شهروند برای نشست گروه ۲۰ در تورنتو
لازم نیست اهل خواندن نشریات و دنبال کردن اخبار باشید تا بدانید این آخر هفته قرار است اتفاق مهمی در تورنتو بیافتد. رهبران ۲۰ کشور ثروتمند جهان مهمانان ناخوانده‌ای هستند که به شهر ما می‌آیند و با خودشان چیزهای زیادی می‌آورند: نشست خود آن‌ها بعید است به هیچ تغییر خاصی در زندگی ساکنان تورنتو، یا بقیه ساکنان دنیا، بیانجامد. هر چه باشد بیانیه توافقی‌شان از الان به نشریات درز کرده و معلوم است چیزی نخواهد بود به جز وعده‌های توخالی و البته چند تا عکس که تا مدتی بازار نشریات را داغ می‌کنند.
اما اتفاقات بیرون نشست تاثیر دیرپاتری بر زندگی ما ساکنان تورنتو دارد.
دولت محافظه‌کار استفن هارپر بیش از ۱ میلیارد دلار خرج تامین امنیت این نشست کرده و این آخر هفته تورنتو به «قلعه تورنتو» بدل می‌شود، شهری که دور تا دورش را حصار کشیده‌اند و همه‌جایش را پر از پلیس کرده‌اند.
خبرنگار شهروند اوایل این هفته در سفری چند ساعته سراسر مرکز شهر تورنتو را زیر پا گذاشت و جای جای حصاری که قرار است تورنتونشین‌ها را زندانی کند و فعالیت‌های شهر را به تاخیر بیاندازد، بررسی کرد. البته با افسران پلیس زیادی هم صحبت کردیم، اما هیچ کدام حاضر نبودند ازشان عکس بگیریم یا با ما مصاحبه کنند.
آن‌ها نگران اعتراضات و تجمعاتی هستند که در حالی که شهروند منتشر می شود، تمام شهر را فرا گرفته است.
«نشست مردم» آخر هفته گذشته در دانشگاه رایرسون برگزار شد و در آن گروه‌های مختلف کارگری، اجتماعی و سیاسی حسابی آماده رفتن به مصاف نشست گروه ۲۰ شدند. این فرصتی برای معترضان است تا توجهات را به بی‌عدالتی‌های جهان سرمایه‌داری جلب کنند و جو اعتراضی به وجود بیاورند که بسیاری از آن‌ها امیدوارند پس از پایان نشست هم در شهر باقی بماند.
تمام هفته قرار است پر از تظاهرات باشد.
روز دوشنبه حدود ۲۰۰ نفر از تظاهرکنندگان از پارک آلن گاردنز تا ساختمان‌های اطراف تظاهرات کردند و مدتی یکی از پمپ بنزین‌ها را اشغال کردند تا توجه را به مشکلات فقرا و بی‌خانمان‌های تورنتو جلب کنند. رویدادهای اینچنینی در تمام طول هفته ادامه دارد و گل سر سبد آن روز شنبه، روز اصلی نشست است که اتحادیه‌های کارگری به همراه سایر گروه‌های معترضان تظاهرات عظیمی از مرکز شهر سازمان داده‌اند که البته در راه‌های قانونی حرکت می‌کند، اما بعضی گروه‌های آنارشیست، بخصوص «سازمان آنارشیست‌های جنوب انتاریو» (SOAR) می‌خواهند به سمت حصار بروند و «دستگاه امنیتی دولت» را به چالش بکشند.
در نشست چه اتفاقی می‌افتد؟
این سئوال برای خیلی‌ها مطرح است که واقعاً قرار است درون درهای بسته ساختمان نمایشگاه‌های تورنتو که میزبان نشست است چه اتفاقی بیافتد؟
از پس از بحران اقتصادی جهانی بر سران گروه ۸ (که کانادا هم جزو آن است) مسلم شده که دیدارهای آن‌ها نمی‌تواند به هماهنگی تلاش‌هایشان بیانجامد و از همین رو «گروه ۲۰» که شامل وزرای مالی و مسئولان اقتصادی ۲۰ کشور ثروتمند جهان می‌شود ایجاد شده. این گروه نماینده ۸۰ درصد اقتصاد جهان است.
به این طرف و آن طرف صفحه که نگاه کنید عکس و توضیحاتی در مورد ۲۰ دولتمرد ۲۰ کشور ثروتمند جهان که مهمان این نشست هستند می‌بینید.
این چهارمین بار است که سران گروه ۲۰ گرد هم می‌آیند تا در مورد بازارهای مالی و اقتصاد جهانی گفتگو کنند. در ابتدا قرار بود این نشست هم در شهر هانتزویلِ انتاریو برگزار شود که میزبان ۳۶امین نشست گروه ۸ (که دو روز پیش از نشست گروه ۲۰ برگزار می‌شود) است، اما استفن هارپر، نخست وزیر کانادا، تصمیم گرفت که نشست را به جایی برد که زیرساخت‌های لازم را برای میزبانی چنین نشست بزرگی داشته باشد.
هارپر گفته که موضوع نشست تورنتو «احیا و آغاز جدید» خواهد بود و منظور او البته چیزی نیست به جز خرج‌های دولتی برای انگیزش اقتصاد. مساله اصلاحات بخش مالی، تشویق بازارهای باز و بحث راجع به مالیات جهانی بانک‌ها (معروف به «مالیات رابین هود» یا «مالیات تابین» که دولت هارپر با آن مخالف است) موضوع اصلی صحبت‌ها خواهد بود. هارپر در ضمن وعده داده که توجه دولت‌ها را به کمک جهانی برای بهداشت مادران در کشورهای در حال توسعه جلب کند گرچه مخالفت او برای هرگونه کمکی به بودجه سقط جنین در کشورهای جهان سوم باعث شد هر گونه اعتباری که این عمل او می‌توانست به همراه بیاورد نادیده گرفته شود.
معترضان که هستند؟
برای هر کسی که در «نشست مردم» که معترضان به گروه ۲۰ هفته گذشته در دانشگاه رایرسون تورنتو برگزار کردند شرکت کرده باشد مسلم بود که تنوع بسیاری بین گروه‌های شرکت‌کننده وجود دارد.
از عفو بین‌الملل تا کنگره کارگران کانادا تا بنیاد دیوید سوزوکی تا سازمان خیریه آکسفام تا شبکه بسیج اجتماعی تورنتو تا نشریه مارکسیستی فایت‌بک (Fightback). و البته از بین گروه‌های ایرانی نیز شبکه جوانان افغان و ایرانی انتاریو، شورای حمایت از مبارزات مردم ایران و بیشتر گروه‌های چپ‌گرا در اعتراضات حاضر خواهند بود.
معترضان تا همین امروز موفق شدند توجه زیادی به آرمان‌های خود جلب کنند و تمام مطبوعات اصلی کشور صفحات زیادی را به آن‌ها اختصاص داده‌اند. روزنامه تورنتو استار حتی از این فراتر رفته است و به این اشاره کرده که این معترضان نماینده «میلیون‌ها» کانادایی هستند. سرمقاله تورنتو استار ضمن اشاره به عدم عمل سیاستمداران به وعده‌هایشان، گفته معترضان نقش مثبتی دارند: «ساختن ائتلاف‌های از پایین برای فشار آوردن بر سیاستمداران در جبهه‌های متعدد: حفظ شغل‌ها و برنامه‌های اجتماعی، جلوگیری از توازن بودجه بر شانه‌ی کارگران، توقف فقر جهانی، بیماری، تجاوز به حقوق، گازهای گلخانه‌ای و رسیدگی به شکاف بین فقیر و غنی… و در ضمن تقاضای رسیدگی اتاوا به فقر داخلی، برنامه‌های اجتماعی، حقوق بومیان و پالایشگاه‌های نفتی».
عربستان سعودی:
عبدالله بن عبدالعزیز آل سعود، پادشاه و نخست‌وزیر
۸۵ سال سن، نزدیک ۵ سال در قدرت
عبدالله که مدت‌ها ولیعهد بود و در زمان بیماری شاه فهد، برادر ناتنی‌اش، ۷،۸ سالی عملا اداره امور را به دست داشت، پنج سال است که رسما تاج پادشاهی عربستان را به سر گذاشته است. او از زمان به قدرت رسیدن دنبال اصلاحات داخلی بوده و در سیاست خارجی هم نقش فعال‌تری بازی کرده و عربستان را به نیرویی در سیاست لبنان، سودان و سومالی بدل کرده است.
تولید ناخالص داخلی: ۴۶۸ میلیارد دلار
نرخ بیکاری: ۱۰/۵ درصد
بدهی: ۱۶/۲ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: مذهب اسلام
استرالیا:
کوین راد، نخست‌وزیر از حزب کارگر
۵۲ سال سن، ۲ سال و نیم در قدرت
راد زمانی در وزارت امور خارجه کار می‌کرد و پیش از آن کارمند سیاسی و رئیس دفتر نخست‌وزیر استان کوئینزلند بود. لیسانسش را از دانشگاه ملی استرالیا در مطالعات آسیا گرفته و با این حال از زمان به قدرت رسیدن روابط خیلی خوبی با چین نداشته، بخصوص پس از درگیری بر سر محاکمه یکی از شهروندان استرالیا. در آن ماجرا وزیر امور خارجه چین راد را «غیرمسئول» خواند.
تولید ناخالص داخلی: ۱/۰۲ تریلیون دلار
بیکاری: ۵/۴ درصد
بدهی: ۱۵/۵ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: جین کمپیونِ و پیتر ویرِ کارگردان، مل گیبسون، کیت بلانشت، نیکول کید و راسل کروی بازیگر
چین:
هو جینتائو، رئیس‌جمهور از حزب کمونیست
۶۷ سال سن، ۷ سال در قدرت
جینتائو دبیر کل کمیته مرکزی حزب کمونیست و رئیس کمیسیون نظامی مرکزی است. او علیرغم فشارهای بسیار حاضر به کاهش گازهای گلخانه‌ای، حذف مرزهایی که جلوی تجارت آزاد را می‌گیرند و داشتن نرخ مبادله بهتر و بازتری برای یوآن نشده است. همین چند ماه پیش هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا اعلام کرد که ۲۰ میلیارد دلار از چین وام می‌گیرد. چین در کنار پنج کشور دیگر از منطقه آسیا ـ پاسیفیک در گروه ۲۰ قرار می‌گیرد که معتقدند باید نقش مهمتری ایفا کنند.
تولید ناخالص داخلی: ۴/۳۳ تریلیون دلار
بیکاری: ۴/۲ درصد
بدهی: ۱۸/۹ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: آنگ لی و جت لی بازیگر؛ گائو چینگ ژیان، نویسنده برنده نوبل؛ یویوما، ویولن‌سل‌نواز؛ هنرهای رزمی، بازی ماهجونگ
آمریکا:
باراک اوباما، رئیس جمهور از حزب دموکرات
۴۸ سال سن، ۱ سال و نیم در قدرت
آمریکا طرفدار مالیات جهانی بانک‌ها است، مساله حساسی که کانادا با آن مخالفت کرده و البته در صورت تصویب آن دیگر مالیات‌دهندگان نباید پول نجات شرکت‌های مالی را بدهند. اخیرا آمریکا وعده ۶۷ میلیون دلار برای کمک به کشاورزی در کشورهای فقیر را داده و از بقیه هم خواسته ۴۰۸ میلیون دلار به این مبلغ اضافه کنند. در نشست قبلی گروه ۲۰ در پیتزبورگ آمریکا قول کمک‌های ویژه به بحران گرسنگی جهانی هم داده بود. باید دید اوباما چگونه می‌خواهد در صحنه جهانی بدرخشد.
تولید ناخالص داخلی: ۱۴/۲ تریلیون
نرخ بیکاری: ۹/۹ درصد
بدهی: ۸۳/۲ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: سینما، تلویزیون، راک اند رول، جاز، فیس‌بوک، گوگل
آرژانتین:
کریستینا فرناندز ده کیرچنر، رئیس جمهور از حزب عدالتخواه
۵۷ سال سن، نزدیک ۳ سال در قدرت
خانم فرناندز تا پیش از این‌که خود رئیس جمهور شود همسر رئیس جمهور سابق، نستور کیرچنر و در نتیجه بانوی اول کشور بود، اما سپس به اولین رئیس جمهور منتخب زن بدل شد. دوره ریاست‌جمهوری او دشوار و حاکی از مشکلات مختلف بوده است.
تولید ناخالص داخلی: ۳۲۸/۳۸ میلیارد دلار
نرخ بیکاری: ۸/۳ درصد
بدهی: ۵۹/۸ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: تانگو، خورخه لوئیس بورخسِ نویسنده، مارادونا، سزار پلیِ معمار، توماس الوی مارتینزِ نویسنده
آفریقای جنوبی:
جاکوب زوما، رئیس جمهور از کنگره ملی آفریقا
۶۸ سال سن، ۱ سال و نیم در قدرت
زوما به خیلی چیزها معروف است و از جمله همسرهای متعدد (از رسوم قدیمی زولوهای آفریقای جنوبی) اما در عرصه سیاست به روابط بسیار حسنه‌اش با چین و هند و برزیل هم معروف است.
تولید ناخالص داخلی: ۲۷۷ میلیارد دلار
نرخ بیکاری: ۲۵/۲ درصد
بدهی: ۳۱/۵ درصد
صادرات فرهنگی معروف: نادین گوردیمر نویسنده، شارلیز ترون بازیگر، موسیقی کوایتو،
ایتالیا:
سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر از ائتلاف «مردم آزادی»
۷۳ سال سن، ۲ سال و نیم در قدرت
برلوسکونی چهارمین بار است که نخست‌وزیری کشور را به دست گرفته. او در سال ۲۰۰۹ رئیس نشست گروه ۸ بود و سابقه بسیار جالبی دارد که صنعت نشر و ساختمان‌سازی هم در آن پیدا می‌شود و البته خیلی چیزهای دیگر که حتما خودتان خوب می‌دانید.
تولید ناخالص داخلی: ۲/۳ تریلیون
نرخ بیکاری: ۸/۲ درصد
بدهی: ۱۱۵/۸ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: صنعتی، مبلمان و طراحی ماشین، مد، اپرا
فرانسه:
نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور از اتحاد جنبش مردمی
۵۵ سال سن، ۲ سال در قدرت
سارکوزی بیش از شش سال است که حزب راست‌گرایش، «اتحاد جنبش مردمی» را رهبری می‌کند. او قبلا مسئول اقتصاد، امور مالی و صنعت در کابینه بوده و وزیر داخلی و وزیر بودجه هم بوده است. در نشست سال گذشته گروه ۲۰ در لندن او خطی چپ‌گرایانه‌تر از معمول خود گرفت و خواهان کنترل بیشتر بر نهادهای مالی شد. او هم به همراه بریتانیا حامی اصلی مالیات جهانی پیشنهادی است.
تولید ناخالص داخلی: ۲/۸۵ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۹/۹ درصد
بدهی: ۷۷/۳ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: سینما، مد، سرژی گائینسور، موسیقی کلاسیک و اپرا
اندونزی:
سوسیلو بامبانگ یودویونو، رئیس جمهور از حزب دموکرات
۶۰ سال سن، نزدیک ۶ سال در قدرت
یودویونه قبلا وزیر معادن و انرژی هم بوده و پیش از آن استاد دانشگاه و ژنرال نظامی.
تولید ناخالص داخلی: ۵۱۴/۴ میلیارد دلار
نرخ بیکاری: ۷/۹ درصد
بدهی: ۲۸/۶ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرنگی معروف: پارچه‌های باتیک، وایانگ کولیت، نمایش سایه
کانادا:
استفن هارپر، نخست وزیر از حزب محافظه‌کار
۵۰ سال سن، نزدیک ۲ سال در قدرت
نخست وزیر خودمان را خوب می‌شناسیم. سابقه دانشگاهی او به اقتصاد برمی‌گردد و همیشه دنبال سیاستمدار حرفه‌ای شدن بوده. بودجه سال ۲۰۱۰ کانادا از نظر مالی تعرفه‌های باقیمانده بر ساخت و ساز و تجهیزات را از بین برده و هارپر می‌گوید کانادا اولین کشور عضو گروه ۲۰ است که این کار را کرده. دولت در ضمن قول ۳۲۰ میلیون دلار کمک به کشاورزی در کشورهای فقیر را داده.
تولید ناخالص داخلی: ۱/۴ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۸/۱ درصد
بدهی: ۸۲/۵ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: سیرک دو سوله، بلک‌بری، هاکی روی یخ
روسیه:
دیمیتری مدودف، رئیس جمهور از حزب «روسیه متحد»
۴۴ سال سن، ۲ سال و نیم در قدرت
مدودف از آن بوروکراتیک‌هایی است که در دم و دستگاه پوتین، رئیس جمهور سابق و نخست وزیر امروز و همه‌کاره همیشگی، بزرگ شده و نردبان ترقی را پله پله طی کرده تا به ریاست جمهوری رسیده. او زمان ریاست جمهوری پوتین، رئیس دفتر او بود و همگان اعتقاد دارند که دست‌نشانده پوتین است و توسط او کنترل می‌شود.
تولید ناخالص داخلی: ۱/۶ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۸/۲ درصد
بدهی: ۹ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: موسیقی کلاسیک، باله، ادبیات، فلسفه
هند:
مانموهان سینگ، نخست‌وزیر از حزب کنگره
۷۷ سال سن، نزدیک ۳ سال در قدرت
سینگ قبلا وزیر مالی و وزیر خارجه بوده و از این رو حسابی با نشست و نشست‌بازی آشنا است. او قبل از آن سابقه کار در بانک ذخایر کانادا و صندوق جهانی پول را هم دارد. آقای سینگ قبل از نشست با هارپر توافق کرده که روابط اقتصادی و تجاری بیشتری با کانادا داشته باشد.
تولید ناخالص داخلی: ۱/۲۱ تریلیون
نرخ بیکاری: موجود نیست
بدهی: ۸۰/۸ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: انواع رقص فولکلور، کلاسیک و مدرن؛ سلمان رشدی و آرونداتی روی و سایر نویسنده‌های عالی؛ صنعت فیلم بالیوود
برزیل:
لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، رئیس جمهور از حزب کارگر برزیل
۶۴ سال سن، نزدیک ۴ سال در قدرت
باراک اوباما به او گفته «محبوب‌ترین سیاستمدار روی کره زمین». او کارگر مبارزی است که در ۱۴ سالگی بی هیچ تحصیلاتی کار را در کارخانه مس شروع کرد. لولا با برنامه کارگری به قدرت رسید و بسیار محبوب بود، اما بسیاری درون حزب خودش می‌گویند به برنامه کارگری خیانت کرده است. دوران او دوران شکوفایی اقتصادی برای برزیل بوده است.
تولید ناخالص داخلی: ۱/۶۱ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۷/۳ درصد
بدهی: ۶۸/۹ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: پائولو کوئیلوی نویسنده؛ هیتور ویا لوبوس، آهنگساز کلاسیک؛ کارمن میراندای خواننده و بازیگر؛ گونه‌های رقص و موسیقی (سامبا، باسا نوا، دختر ایپانمایی)
ترکیه:
رجب طیب اردوغان، نخست وزیر از حزب عدالت و توسعه ترکیه
۵۶ سال سن، نزدیک بیش از ۷ سال در قدرت
اردوغان قبل از نخست وزیری، شهردار استانبول بود و پیشینه دانشگاهی‌اش به اقتصاد و علوم اجرایی برمی‌گردد. او به این معروف است که توانسته با اسلام‌گرایی معتدل و نزدیک به غربش در صدر حزب عدالت و توسعه رابطه جدیدی با قدرت مستقر لائیسیته در کشورش برقرار کند و سرپا بماند.
تولید ناخالص داخلی: ۷۹۴ میلیارد دلار
نرخ بیکاری: ۱۴/۴ درصد
بدهی: ۳۹/۵ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات معروف فرهنگی: حمام ترکی، موسیقی و شعر صوفی، فرش، سریال‌های تلویزیونی
آلمان:
آنگلا مرکل، صدراعظم از ائتلاف دموکرات ـ مسیحی‌ها
۵۵ سال سن، نزدیک ۵ سال در قدرت
آلمان به رهبری خانم مرکل بزرگترین و قوی‌ترین اقتصاد اروپا بوده است. او دکترای فیزیک دارد و قبلا انواع سمت‌ها را در کابینه داشته از مسئول زنان و جوانان تا محیط زیست و تا امنیت هسته‌ای. او در صدر حزبش موفق شد به اولین صدراعظم زن تاریخ آلمان بدل شود.
تولید ناخالص داخلی: ۳/۶۵ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۷/۷ درصد
بدهی: ۷۲/۵ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: ماشین‌های اسپورت (بخصوص پورشه و بی. ام. دبلیو)، موسیقی کلاسیک، فلسفه، روان‌شناسی
مکزیک:
فیلیپه کالدرون، رئیس جمهور از حزب حرکت ملی
۴۷ سال سن، نزدیک ۴ سال در قدرت
کالدرون در مکزیک درس حقوق و اقتصاد خوانده بود و فوق لیسانسش در مدیریت دولتی را از هاروارد گرفت. او به جنگ طولانی و خونینی که علیه کارتل‌های مواد مخدر راه انداخته معروف است. مهمترین اختلاف اخیر بین دو کشور وقتی بود که دولت هارپر ویزا را برای مسافران مکزیکی به کانادا ضروری اعلام کرد. اما کالدرون و هارپر برای مقاومت با سیاست‌های اقتصادی حمایت‌گرایی همکاری کردند.
تولید ناخالص داخلی: ۱/۰۹ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۵/۴ درصد
بدهی: ۴۴/۹ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
ژاپن:
نائوتو کان، نخست‌وزیر از حزب دموکرات
۶۳ سال سن، کمتر از یک ماه در قدرت
آقای کان همین چند هفته پیش و پس از بحرانی که به استعفای یوکیو هاتویاما انجامید به قدرت رسیده است و امیدهای زیادی دارد که اعتماد از دست رفته به دولت هاتویاما را برگرداند. انتخاب حزب او به قدرت در انتخابات قبلی رویدادی تاریخی بود که بعضی‌ها آن‌را «انقلاب اجتماعی» در ژاپن نامیدند چرا که حزب لیبرال دموکرات پس از سال‌ها حکومت بی‌وقفه کنار رفت و پارلمانی که به دولت حزب دموکرات انجامید بسیار تر و تازه‌تر است و تعداد جوانان و زنان در آن بسیار بیش از پیش هستند.
تولید ناخالص داخلی: ۴/۹۱ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۵/۱ درصد
بدهی: ۲۱۷/۷ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: هنرهای سرامیک، هنرهای رزمی، مانگا، انیمیشن، کارائوکه
کره جنوبی:
لی میونگ باک، رئیس جمهور از حزب بزرگ ملی
۶۸ سال سن، ۲ سال و نیم در قدرت
آقای باک از آن داستان‌های جالب موفقیت است. کسی که از کارگری ساده شروع کرده و به رئیس کل هیوندا بدل شده و بعد هم تمام راه را تا ریاست‌جمهوری رفته است. او را به خاطر شیوه‌های مقابله‌اش با اپوزیسیون «بلدوزر» می‌خوانند و قبل از به قدرت رسیدن، شهردار سئول هم بوده است. باک محافظه‌کار و طرفدار آمریکا است و در انتخابات با برنامه اصلاحات یعنی قطع مالیات و خصوصی‌سازی انتخاب شد. او در ضمن نسبت به پیشینیانش علیه کره شمالی محکم‌تر در آمده. دولت او طرفدار «مالیات رابین هود» جنجالی است. باک باید میزبان نشست بعدی گروه ۲۰ در ماه نوامبر در سئول باشد.
تولید ناخالص داخلی: ۹۲۹ میلیارد دلار
نرخ بیکاری: ۳/۷ درصد
بدهی: ۳۲/۶ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: کی پاپ (موسیقی پاپ کره‌ای)، هالیو، موج کره‌ای در فرهنگ عامه (فیلم، موسیقی، تلویزیون، ورزش کامپیوتری) که در تمام آسیا محبوب شد؛ سامسونگ و ال جی، دومین و سومین شرکت‌های بزرگ موبایل در جهان
بریتانیای کبیر:
دیوید کامرون، نخست‌وزیر از حزب محافظه‌کار
۴۳ سال سن، یکی دو ماه در قدرت
انتخابات بریتانیا در کانادا بیشتر از انتخابات‌های خود این کشور توسط مردم دنبال می‌شد و حالا که کامرونِ محافظه‌کار با نیک کلگِ لیبرال دموکرات وارد دولت ائتلافی شده است، خیلی‌ها همین تقاضا را از لیبرال و ان.دی.پی در کانادا دارند. کامرون را هیچ کس در سطح جهانی نمی‌شناسد در حالی که نیای او، گوردون براون، در ابتدای بحران جهانی به عنوان شخصیتی بسیار جدی در سطح جهان مطرح شده بود. به نظر می‌آید، در کمال ناراحتی آقای هارپر، کامرون هم مثل براون طرفدار مالیات تابین هست گرچه بعید است بر خلاف او طرفدار افزایش کمک به آفریقا باشد.
تولید ناخالص داخلی: ۲/۶۵ تریلیون دلار
نرخ بیکاری: ۸ درصد
بدهی: ۶۸/۲ درصد (از تولید ناخالص داخلی)
صادرات فرهنگی معروف: زبان انگلیسی، دموکراسی پارلمانی (نظام وست مینیستری)، ادبیات و داستان‌های بریتانیا (چارلز دیکنز، ویلیام شکسپیر، جین آستین، رابرت لوئی استیونسون، جی کی رولینگ)، موسیقی راک و پاپ، گلف
اتحادیه اروپا:
خوزه مانوئل دورائو باروسو، رئیس کمیسیون اروپا از «حزب مردم اروپا و دموکرات‌های اروپا»
۵۴ سال سن، نزدیک ۶ سال در قدرت (البته نه با قدرت چندانی)
البته اگر قرار بود رئیس دوره‌ای شورای اروپا، زاپاترو، نخست وزیر اسپانیا، به نشست بیاید شاید بهتر می‌بود (بخصوص که اسپانیا عضو نشست ۲۰ نیست اما یکی از بزرگترین اقتصادهای دنیا هست) اما به جای او باروسو آمده که پیش از سمت کنونی‌اش دو سال نخست وزیر پرتغال بود.
NO TO G8/G20!