هر ساعت و روز اخبار تازه‌ای از قربانیان حادثه تروریستی در شهر اورلاندو بیرون می‌آید. آن پنجاه قربانی گی کلاب در ایالت فلوریدا چه کسانی بودند؟ چند سال داشتند؟ چه کار می‌کردند؟ سایت‌های خبری و خبرگزاری‌ها، درباره قربانیان نوشته‌اند و بعضی‌ها پیوند به صفحه‌های شخصی آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی داده‌اند. یکی از قربانیان ادوارد استومایور است. وقتی به صفحه فیسبوک او رفتم و تصاویر او را دیدم، از لابه‌لای عکس‌های پروفایل‌اش تصویر او با فیلتر پرچم فرانسه را دیدم.
او برای پاریس دعا کرده بود، او تصویر پروفایل‌اش را با فیلتر پرچم فرانسه پوشانده بود تا همدلی و همبستگی‌اش را نشان دهد. کاری که دیروز برای پاریس کردیم و امروز برای اورلاندو. ادوارد از ترور و تروریست نترسید و با شیوه‌ی زندگی که باور داشت ادامه داد، ما نیز این را ادامه خواهیم داد. اگرچه با دلی شکسته، و شکسته‌تر از هر وقتی. ما رنگین کمانی‌ها معروف به «گی»، ما به معنی سرخوش و شاداب. این رمز ماندن ماست و ایستادن رنگین ترین پرچم دنیا. ما با هزار درد ایستاده‌ایم و نه تنها ایستاده‌ایم، بلکه بر دردهایمان پای
می‌کوبیم، می‌رقصیم و ادامه می‌دهیم.
شاید فردا نوبت ما شود تا آخرین ایستگاه این زندگی کوتاه را، در قربان‌گاه نفرت و ترس بی‌دلیل پیاده شویم، ولی ما راه را همیشه رنگین کمانی می‌رویم، و نمی‌هراسیم.
این‌هاست باور ما، این‌هاست که از زبان پابلو نرودا می‌گویم «شما می‌توانید تمام گل‌ها را بچینید، اما نمی‌توانید بهار را نگه دارید». دل‌مان از چیدن گل‌هایی مانند استندلی ۲۳ ساله، جان ۲۲ ساله، لوپیز ۲۰ ساله و دها تن دیگر شکسته می شود، اما پل ما به دنیای آزاد و امن هرگز شکسته نخواهد شد. ما امید داریم و با امید رنگین کمانی‌مان ایستاده‌ایم.
جامعه رنگین کمانی یکی از همدل‌ترین جامعه‌های به حاشیه رانده شده است و جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کوییرهای ایرانی تورنتو نیز امروز کنار هم‌حس‌های خود ایستاد تا ضمن تسلی خاطر به بازماندگان همجنس خود، خود را نیز از اندوه و غم رها کند. در همان روزِ حادثه، در باربارا هال پارک، بر برگ سپید صلح، نقش شادی به رنگ رنگین کمان کشید و شعر بهار خواند تا از یکی از زخمی‌ترین جامعه‌های ال‌جی‌بی‌تی‌کوییر دنیا، صدای همدردی‌اش را به گوش همه برساند، و این یک تسلی خاطر از شکسته ترین دل ِ رنگین کمانی بود.
در کنار ما گروهی از دگرجنسگرایان هم‌وطن نیز حضور داشتند. چقدر دل گرمی بزرگی‌ست، این که هم‌وطنی بیاید و به ما تسلیت بگوید، این که کنار ما بایستد و البته یادآوری کند این نباید به دین ستیزی و اسلام هراسی منجر شود.
باید بگویم، مهربان‌ترین و عاری از نفرت‌ترین جامعه ی به حاشیه رانده شده، ما ال‌جی‌بی‌تی‌کوییرها هستیم و امیدوارم جامعه دگرجنسگرایان به ویژه ایرانیان از ما بیاموزند و از نفرت، هر نفرتی، رها شوند.
یاد و خاطره همه کسانی که عاشق بودند و عشق‌شان عشق بود، گرامی باد.
پی نوشت: اسامی و تصاویر قربانیان حادثه تروریستی در اورلاندو را اینجا ببینید
*وبلاگ نویس همجنسگرا
