چهارشنبه ۱۷ دی برابر با ۷ ژانویه مصادف بود با چهل و یکمین سالگرد کوچ ابدی زنده نام جهان پهلوان غلامرضا تختی مرد بی غروب، اسوه آزادگی و انسانیت.
شماره ۱۲۱۲ ـ پنجشنبه ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹
سالی یک بار و دیگر هیچ!
بزرگان، وارستگی را هدیه می کنند تا جاودانگی را پایدار سازند
خود را فدا می کنند تا بنایی را استوار کنند.
نام: غلامرضا تختی
نام پدر: رجب
نام مادر: صغری
محل تولد: تهران (محله خانی آباد)
تاریخ تولد: پنجم شهریور ۱۳۰۹
میزان تحصیل: ۹ سال
تحصیل ابتدایی در دبستان حکیم نظامی تهران ۱۳۲۱ـ ۱۳۱۵ خورشیدی
تحصیل دوره متوسطه اول در دبیرستان منوچهری تهران ۱۳۲۴ ـ ۱۳۲۱
آغاز تمرین کشتی: ۱۳۲۵
انتخاب به عنوان بهترین ورزشکار سال ایران: ۱۳۳۴
انتخاب به عنوان "مرد سال ورزش ایران" از سوی مجله کیهان ورزشی: ۱۳۴۲
پیمان عقد با دوشیزه شهلا توکلی،۲ آبان ۱۳۴۵
ازدواج: ۳۰ بهمن ۱۳۴۵
تولد فرزندش بابک: یازده شهریور ۱۳۴۶
اقامت در هتل آتلانتیک تهران ۱۵ دی ۱۳۴۶
ترک دنیا: ۱۷ دی ۱۳۴۶
شکستن در اتاق محل اقامتش در هتل: ۱۸ دی ۱۳۴۶
انتقال به پزشکی قانونی و اجتماع انبوه مردم در اطراف پارک شهر تهران: ۱۸ دی ماه ۱۳۴۶
آرمیدن در ابن بابویه: ۱۸ دی ۱۳۴۶
سابقه عضویت در تیم ملی ایران: ۱۵ سال
تابلو افتخارات:
چکیده ای از تابلوی افتخارات پیکارهای بین المللی:
۱۹۵۱ــ مسابقات جهانی هلسینکی فنلاند (نقره)
۱۹۵۲ــ بازیهای المپیک هلسینکی (نقره)
۱۹۵۳ــ مسابقات جهانی ورشو لهستان (نقره)
۱۹۵۶ــ بازیهای المپیک ملبورن استرالیا (طلا)
۱۹۵۹ــ مسابقات جهانی صوفیه ــ بلغارستان (نقره)
۱۹۵۸ــ بازیهای آسیایی توکیو ژاپن (طلا)
۱۹۵۹ــ مسابقات جهانی تهران (طلا)
۱۹۶۰ــ بازیهای المپیک رم ایتالیا (نقره)
۱۹۶۱ــ مسابقات جهانی یوکوهاما ژاپن (طلا)
۱۹۶۲ــ مسابقات جهانی تولیدو ــ آمریکا (نقره)
سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸: سه سال پیاپی مقام پهلوانی ایران
چهارشنبه ۱۷ دی برابر با ۷ ژانویه مصادف بود با چهل و یکمین سالگرد کوچ ابدی زنده نام جهان پهلوان غلامرضا تختی مرد بی غروب، اسوه آزادگی و انسانیت. هر سال در همین روز در ابن بابویه عده ای به یاد پهلوان اخلاق، قهرمان همه ی زمانها حضور به هم می رسانند مراسم هر سال تقریبا مثل سال گذشته است فقط نام مدیرانی که قرار است قول بازسازی آرامگاه و … را بدهند و چند صباحی بعد به فراموشی می سپارند تغییر می کند. امسال سومین سالی است که ابن بابویه بدون خانواده تختی (پسرش بابک و نوه اش غلامرضا) میزبان حضار است. سه سال پیش بابک تختی که هیچ گاه از مراسم کذایی و استفاده های ابزاری مدیران ورزش خشنود نبود برای ادامه زندگی به آمریکا رفت. فرزند جهان پهلوان تختی و نوه ای که همنام پدربزرگ است و اینک چهارده سال سن دارد هزاران کیلومتر به دور از سرای نیاکان در آمریکا روزگار سپری می سازند تا شوهای تصنعی و تکراری "تختی سالی یکبار و دیگر هیچ" را رویت نکنند!
غلامرضا تختی که زنده تر از زندگانی است نه از دست رفته است و نه از دست می رود در حلول زندگانی ورزشی خود رفیع ترین سکوهای قهرمان کشتی را فتح کرد، هیچ گاه، حتی در اوج موقعیتهای خیره کننده خود به طبقه فرودست پشت نکرد و همواره در قبال توده های زجرکشیده و محروم سر تعظیم فرود آورد. بدین روی در گنجینه آسمان ارزش و ورزش ایران زمین پیوسته خواهد درخشید و فیروزمند بود، فیروزمندی نه به مفهوم کسانی که صاحب قدرت می شوند مال می اندوزند و عمر دراز می کنند و به حرص های خود تحقق می بخشند، بلکه فیروزمندی به مفهوم مردمان آزاده و سربلند و استوار که آرمان و دردی دارند در تحقق باورهای خود و یاری مستمندان پای می فشارند و در طلب آنچه گمان می برند اصیل و انسانی است تلاش می کنند.
آری تختی همیشه بزرگ است و جاوید و زنده تر از زندگان که همه هنرشان سر دادن شعارهای اخلاقی در راستای استفاده ابزاری از نام جهان پهلوان در چنین روزهایی است.
یادش گرامی، مرامش پایدار باد.
