شهروند ـ پس از هشت سال مبارزه ی حقوقی، یک قاضی دادگاه عالی انتاریو، دریافت که دولت فدرال در حفاظت از هویت کودکان بومی قصور ورزیده و به نفع بومیان رای داد. این یک پیروزی تاریخی برای بومیان کاناداست. کانادا، در فاصله بین سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۴، هزاران کودک از اقوام اولیه را با زور از خانواده هایشان جدا کرده و به خانواده های غیربومی سپردند تا با فرهنگ و آداب سفیدهای کانادایی پرورش پیدا کنند. این اقدام موجب صدمات روانی بسیاری در بین این کودکان شد و بسیاری از آنها را به افسردگی و اقدام به خودکشی کشاند.
این رویه در انتاریو به Sixties Scoop مشهور است. در سایر دادگاه های کانادا نیز شکایاتی شبیه به این که کودکان بومی به خانواده های غیربومی واگذار شده اند، مطرح است.
مارسیا براون مارتل، ۵۳ ساله، رئیس Beaverhouse First Nation شاکی اصلی Sixties Scoop بوده. در ۱۹۶۷ وقتی که ۴ ساله بوده، چند سال را در خانه ای با سرپرست موقت می گذراند. در این مدت زبان مادری و هویت فرهنگی اش را از دست می دهد. او در سال ۱۹۷۲ در سن ۹ سالگی به یک زوج غیربومی واگذار می شود و بعدها پی می برد که دولت کانادا اعلام داشته هویت اصلی او از بین رفته است.
در پی این حکم، یک بیلیون و سیصد میلیون دلار به عنوان خسارت به بازماندگان ۱۶۰۰۰ کودکی که در آن دوره ی زمانی تحت تأثیر این برنامه قرار گرفته اند، پرداخت می شود و تخمین زده می شود که به هر نفر هشتاد هزار دلار تعلق می گیرد.
به گفته ی یکی از بازماندگان، سال هایی که او از دست داده، حس بی پناهی اش، زبان و هویتش را، حس خودکشی در هفت سالگی و بیست سالگی را چگونه می توان با عدد و رقم محاسبه کرد.
