عکس از اجرای قبلی
شهروند ـ نسرین الماسی: همین شنبه یعنی ۲۵ فوریه قرار است در شهر ما اتفاق خوبی بیفتد. اتفاقی که ای کاش بیشتر و بیشتر می افتاد، چرا که جامعه ی ما سخت به آن نیازمند است. از اجرای نو و مدرن نمایش خروس زری پیرهن پری صحبت می کنیم. نمایشی برای بچه ها و البته برای ما بزرگترها هم. چند ماه پیش حسین افصحی این نمایش را در دو سانس در یکی از سالن های مرکز هنرهای نمایشی ریچموندهیل به اجرا گذاشت و چه استقبال خوبی از آن شده بود. همان موقع در مورد آن اجرا چنین نوشته بودیم:
افصحی با استناد و اقتباس از اثر به یادماندنی و زیبای زنده یاد احمد شاملو، اجرای نو و مدرنی را در قالب یک نمایش موزیکال برای کودکان و صد البته بزرگان بر روی صحنه برد.
یکی از مهمترین نکات این نمایش به روز شدنش بود. افصحی با هوشمندی با دو ـ سه کلمه و جمله و فیگور و رقص و ابزاری چون تلفن دستی، این نمایش را به اکنون و حالا آورد.
یک رویکرد هوشمندانه؛ استفاده از گذشته، با توجه به مسائل روز که نشان از این دارد که ذهن، قالبی یک اصل را نمی پذیرد و دائم در حال تغییر و تحول است. ضمن آن که چیزهای خوب و درخشان گذشته را نگه می دارد و استفاده می کند، اما خود را از به روز بودن و همگام شدن با قافله ی جهانی محروم نمی کند. و این بخصوص برای ما ایرانیان که درگیر یک نظام سنتی و عقبگرا در درون ایران شده ایم، از اهمیتی دو چندان برخوردار است.
نظامی که با تمام زر و زورش نه تنها سعی در مخدوش کردن فرهنگ مردمان ایران دارد، که با مخدوش کردن و دستکاری کردن فرهنگ مردم تلاش می کند او را به عقب برگرداند.
واقعیت این است که اهمیت این مسئله فقط در به روز شدن خود این اجرا نبود، که اهمیت اصلی و نهفته اش در به چالش کشیدن نظر و نگاهی ست در فرهنگ ما که رویکردش به بزرگان و آثار ادبی ما رویکردی عبادی و قالبی ست؛ و طنز تلخ این است که در چنین مواردی این نگاه از نظر رویکردی با نگاه واپس مانده و مستبدانه ی فرهنگ دولتی در تطابق قرار می گیرد، در حالی که در ظاهر با همدیگر متفاوت هستند.
و به همین دلیل است که متون ادبی و آثار هنری اگر در محک نقد و نقادی قرار نگیرند، و با دیدی امروزی و مدرن به آنها نگریسته نشود، با تمام اهمیت، اعتبار و زیبایی شان می توانند زنجیری شوند بر دست و پای ما.
حسین افصحی، دانش آموخته تئاتر در ایران و آلمان است. کار حرفه ای تئاتر را از سال ۱۳۵۰ در اداره برنامه های تئاتر در گروه زنده یاد “جعفر والی” آغاز کرد و پس از آن با بسیاری از کارگردانان و گروه های تئاتری همکاری داشته است. در تلویزیون در گروه کودک و نوجوان کارگردانی و نویسندگی کارهای زیر را به عهده داشته: سریال های امانت، بهارک و مبارک، حواستو جمع کن خوب خوب، هوشی و موشی، بچه خوب می دونه و اولین سریال کمدی “بازم مدرسه م دیر شد”. او از سال ۱۹۸۶ به خارج از کشور آمده و در زمینه تئاتر صحنه و کلاس های آموزش بازیگری در آلمان و کانادا مشغول به کار است.
همان طور که می بینید کار با کودکان و برای کودکان جزو شناسنامه کاری افصحی بوده است که امیدواریم در خارج از ایران هم با عنایتی چون گذشته به تئاتر کودکان و نوجوانان بنگرد، چرا که از ضرورت های جامعه است.
از افصحی می پرسیم این اجرا تفاوتی با اجرای قبلی دارد؟ می گوید که در این اجرا دو کاراکتر عوض شده اند تا نقش فعال تری داشته باشند، چند صحنه اضافه شده و درضمن نمایش موزیکال تر شده است.
و البته تفاوت دیگرش مکان اجراست که این بار در سالن نمایش کتابخانه فرویو اجرا می شود که از امکانات تکنیکی برخوردار است و قطعا به اجرای زیباتر آن کمک می کند و تماشاچیان به راحتی می توانند نمایش را ببیند و از آن لذت ببرند.
اتفاق جالبی که در اجرای قبلی افتاده بود، این بود که بچه ها آن قدر دچار هیجان شده بودند که همراه و هم پای بازیگران و کاراکترهای نمایش در اجرا خودشان را دخیل کرده بودند و سرخوشانه شخصیت های مورد علاقه شان را کمک می کردند.
خلاصه این که افصحی و گروهش شبی رنگین و شاد و موزیکال برایتان تدارک دیده اند که به دیدنش حتما می ارزد، به دو دلیل اول آن که خودتان لذت ببرید و دیگر آن که افصحی و گروهش تشویق شوند که بیشتر برای کودکان و نوجوانان کار روی صحنه ببرند چرا که تئاتر در پرورش ذهن بچه ها و در آموزش آنها نقش مهمی بازی می کند.
این کار یکی از کارهای تئاتر “تماشاخانه” است که امیر امیرسلیمانی به عنوان طراح صحنه، لباس و ماسک حسین افصحی را همراهی می کند. موزیک زیبای این نمایش از زنده یاد بابک بیات است.
وعده دیدار همین شنبه ۲۵ فوریه ۲۰۱۷ ساعت ۶ بعدازظهر در سالن نمایش کتابخانه فرویو. برای اطلاعات بیشتر از چند و چون تهیه بلیت می توانید با این شماره تماس بگیرید: ۶۴۷-۲۹۲-۰۰۹۲
راستی یادتان باشد که این آخرین اجرا در تورنتوست پس از دستش ندهید.
