شهروند ـ فرح طاهری: کارزار زنان علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی ـ تورنتو، روز یکشنبه ۱۲ مارس ۲۰۱۷ مراسم روز جهانی زن را در سالن اجتماعات مرکز امور شهری نورت یورک برگزار کرد.
مینو درخشان گرداننده مراسم در آغاز پیام کمیته برگزارکننده را خواند. در این پیام ضمن تبریک روز جهانی زن آمده است: هشت مارس روز مبارزه علیه تبعیض و نابرابری جامعه ی سرمایه داری ست. هشت مارس روز اتحاد و همبستگی جهانی زنان، روز صف آرایی در مقابل نظام مردسالار حاکم بر جهان، روز مبارزه در راه تحقق بخشیدن به آزادی و رهایی زنان است. روزی که در آن همه انسان های برابری طلب صدای اعتراض خود را علیه ستم کشی زن که جزء جدایی ناپذیر هر جامعه ی سرمایه داری ست بلند کرده و جهانی آزاد و عاری از تبعیض و ستمگری را طلب می کنند.
در این مراسم سه سخنران حضور داشتند.
مستوره الوندکوهی دانشجوی مطالعات زنان دانشگاه یورک و فعال کارزار زنان علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی درباره ی “اشکال گوناگون خشونت بر زنان و تأثیرات آن” سخن گفت.
الوندکوهی سخنانش را با احترام به زنان شجاع و مقاوم بومیان کانادا شروع کرد که ستم های بسیاری را تحمل کرده اند و همچنان مقاومت می کنند.
او در ادامه با استفاده از اسلایدشو سخنانش را در سه بخش، خشونت به زنان در سطح جهان، در آمریکای شمالی و کانادا و در ایران ارائه داد.
طبق اعلام “توسعه حقوق بشر” (Human Rights Development) در سال ۹۷، هیچ کشوری در دنیا وجود ندارد که حقوق زن و مرد به طور برابر رعایت شود.
در این بررسی خشونت ها در همه ی زمینه ها در سطح دنیا مورد توجه قرار گرفته از جمله خشونت اقتصادی و مالی، سیاسی، خانوادگی، اجتماعی، جنسی، فیزیکی، روحی و روانی.
سود بیشتر برای سرمایه داری جهانی به قیمت فقر و استثمار زنان در جهان است؛ کسانی که حقوق کمتری دریافت می کنند و برای کارفرمایان سود بیشتری تولید می کنند. فقر گسترده ی زنان آنها را به سمت تن فروشی می راند.
در کانادا زنان فیلیپینی با کمترین حقوق برای امر نگهداری از سالمندان به صورت سیستماتیک وارد می شوند.
در صنایع پوشاک و الکترونیک بیشترین افرادی که در سطح جهان به کار گمارده می شوند زنان هستند با کمترین حقوق و در کارگاه هایی با شرایط بسیار نامناسب.
در بخش قاچاق انسان بین ۷۰۰هزار تا دو میلیون زن و کودک هر ساله وادار به تن فروشی می شوند. این بیزنس پررونق ۶ بیلیون دلار درآمد برای قاچاقچیان انسان تولید می کند.
حوادث طبیعی، خشکسالی، جنگ، گرسنگی و فقر موجب آوارگی میلیون ها نفر می شود که در این میان زنان و کودکان بیشترین صدمه را می بینند.
در کانادا به مناسبت روز زن اعلام کردند که حقوق زنان ۷۱ درصد مردها است. از ۵۰۰ کمپانی بزرگ زنان فقط ۲۶درصد سهم مدیریت دارند. معضل مهدکودک فرصت مشارکت زنان را در امور اجتماعی از آنها می گیرد و در صورت اشتغال مجبورند که مسئولیت بچه ها و کار خانه را نیز برعهده داشته باشند.
در کانادا ۴/۲ میلیون زن زیر خط فقر زندگی می کنند که بسیاری از آنان زنان مهاجر هستند. آزار و اذیت جنسی در کانادا بالاست، اما تعداد زنانی که جرات می کنند و اطلاع می دهند، بسیار کمتر از میزان واقعی است.
الوندکوهی از ستمی که در کانادا بر زنان بومی یاIndigenous رفته گفت، ۱۱۸۶ زن بومی مفقود و یا کشته شده ولی دولت کانادا برای پیگیری پرونده ی آنها اقدام نمی کند.
در مورد خشونت علیه زنان در ایران و بین ایرانی ها سخنران اعتقاد داشت که بیش از هر چیزی باید در مورد خشونت فرهنگسازی کرد. او گفت بعضی از زنان خشونت را تنها در کتک خوردن می دانند، در حالی که قهر و ایزوله کردن همسر خود نوعی خشونت است و خشونت خانگی به صورت های مختلفی وجود دارد از جمله خشونت جسمی و خشونت روحی.
الوندکوهی، به شرایط اجتماعی اشاره کرد که در آن شرایط مردها خشونت به زنان را یاد گرفته اند، وقتی امکان چهار همسری دارند، یا امکان صیغه کردن، یا خیانت، همچنین شرایط فقر و فساد و مافیای قدرت و ثروت با فشارهایی که آورده و ویژگی های زن ستیزی زیادی که دارد، همه ی این مسائل شرایط خشونت به زنان را به وجود آورده است.
مستوره الوند کوهی سخنانش را با این جمله به پایان برد: خشونت علیه زن، فرای فرهنگ و فرای جغرافیا و فرای مذهب است، ولی متاسفانه در بعضی جاها بیشتر دیده می شود.
دومین سخنران مژده جویا دانشجوی دکترای مطالعات زنان دانشگاه یورک و فعال کارزار زنان علیه خشونت درباره ی “بحران جهانی سرمایه داری و زنانه شدن کار و گسترش خشونت بر زنان” به انگلیسی سخنرانی اش را ارائه داد.
مژده جویا در سخنانش به تاریخ روز جهانی زن اشاره کرد که امروزه در آمریکای شمالی از مفهوم اصلی خود خارج شده و به هدیه گل و شکلات ختم شده است. او افزود، امسال نه تنها ما روز جهانی زن را جشن گرفتیم بلکه تاریخ روز جهانی زنان کارگر را باز پس گرفتیم. این تاریخ برمی گردد به انقلاب روسیه، برمی گردد به سال ۱۹۰۸ اعتصاب زنان کارگر کارخانه و مهم است که ما به تاریخ آن توجه داشته باشیم.
امسال در تقریبا ۵۰ کشور جهان، روز جهانی زن به روز اعتصاب که توسط زنان سازماندهی شده بود، تبدیل شد. در آمریکا، در زمان ترامپ، این اعتصاب توسط زنانی سازماندهی شد که برای دهه ها صدایشان توسط نئولیبرالیسم ساکت شده بود، زنانی که در حاشیه قرار داشتند، زنان کارگر، زنان رنگین پوست، زنان مهاجر، زنان مسلمان، زنان توانخواه، زنان بومی، زنان جامعه ی کوئیر و ترنس. امسال روز جهانی زن به روز مقاومت زنان فمینیست تبدیل شد. این زنان اعتراض خود را نه تنها به ترامپ و سیاست های زن ستیزانه اش، بلکه به شرایطی که ترامپ را تولید کرده، اعتراض کردند؛ دهه ها نابرابری اقتصادی، خشونت نژادی و جنسی، و جنگ های امپریالیستی در خارج از مرزها.
مژده جویا در ادامه سخنانش شش خواسته ی زنان در روز جهانی زن امسال را برشمرد.
سخنران بعدی آناهیتا رحمانی عضو سازمان زنان هشت مارس و فعال کارزار زنان علیه خشونت بود که درباره ی اینکه “چرا کارزارهای وسیع انقلابی زنان علیه خشونت و فاشیسم، ضرورتی عاجل است؟” سخن گفت.
آناهیتا رحمانی با تبریک روز جهانی زن به تمام زنان و مردانی که پا به پای آنها مبارزه می کنند، تبریک گفت. و در خصوص ضرورت وجود کارزارهای انقلابی زنان علیه خشونت و فاشیسم گفت، خشونت علیه زنان به حدی گسترش پیدا کرده که تاریخ به خود ندیده. اشکال نوینی از خشونت به وجود آمده که مختص این دوره است که ریشه اش در واقع پاک شدن تضاد اساسی عصر سرمایه داری امپریالیستی ست. بحران های اقتصادی و سیاسی که در سطح جهان هست به طور مستقیم زنان را مورد حمله قرار داده و تمام دستاوردهای زنان را که در طی سالها از دهه ی هفتاد به بعد، جنبش فمینیستی، جنبش های کارگری، جنبش های سوسیالیستی به دست آورده بودند، برای حقوق زنان، دارند از زنان پس می گیرند و یورش وحشیانه ای به کنترل بدن زن انجام داده اند. وضعیتی که در آمریکا می بینیم که رئیس جمهوری به قدرت می رسد و در صدر دولتی قرار می گیرد و جلوی دوربین به طور علنی زنان را مورد توهین و تحقیر و تمسخر قرار می دهد. در سطح جهان ما شاهد حمله سیستماتیک اولترا راست ها هستیم. از یک طرف نیروهای بنیادگرای اسلامی و مذهبی و از طرف دیگر برنامه های سرمایه داری امپریالیستی که در صدرش آمریکا هست. ترامپ وقتی به قدرت رسید اولین کاری که کرد بودجه سقط جنین را حذف کرد، درست مثل همان کاری که خمینی وقتی به قدرت رسید حجاب را اجباری کرد.
همبستگی و اتحاد زنان جهان امسال بی نظیر بود که علیه فاشیسم و راسیسم به خیابان ها ریختند و صدای اعتراضشان را نه تنها برای حقوق زنان، بلکه برای حقوق نژادهای گوناگون، کارگران، و زحمتکشان بلند کردند و طیفی از خواسته های عمیقا ضد سرمایه داری و ضد بنیادگرایی را به نمایش گذاشتند.
در ایران هم می بینیم که جمهوری اسلامی حملات خودش را علیه زنان وسعت بخشیده. زنانی که حدود ۴۰ سال است با گوشت و پوست قوانین مذهبی را دارند تجربه می کنند، رژیم تئوکراتیکی که بنیادش بر ستم بر زن است.
آناهیتا در پایان سخنانش گفت، ما در اوضاع خطیرى بسر می بریم که با فعالیت هاى پراکنده و محفلى نمى توان پاسخگوى اوضاع بود، این شرایط همچنین فرصت هاى خوبى به ما داده، بسیارى از مردم بویژه زنان فعال شده اند، اما مى بینیم که خطوط راست و رفرمیستى مثل حزب دمکرات در امریکا تلاش دارند این مبارزات و خشم زنان را در جهت تقویت جناح خود و فایق آمدن بر رقیب استفاده کنند. باید کارزارهاى وسیع راه را براى انقلاب باز کند و کل سیستم را هدف قرار دهند و به جنبش هایى براى انقلاب تبدیل گردند.
در ادامه مراسم، ناهید شعر “ای شب از رویای تو رنگین شده” از فروغ فرخزاد را خواند.
پس از استراحت و پذیرایی، نیمه دوم با پخش پیام سیلی غفار، سخنگوی حزب همبستگی افغانستان از طریق اسکایپ آغاز شد. این پیام به مناسبت روز جهانی زن و خطاب به این مراسم نوشته شده بود.
پس از آن مینا شعری از سیمین بهبهانی خواند و در ادامه فیلم ۵۰ دقیقه ای با نام “رقص برای تغییر” ساخته ی شهرزاد ارشدی به نمایش درآمد.
شهرزاد ارشدی کارگردان، مستندساز، عکاس و مدیر گالری z است. او از کوشندگان سیاسی ـ اجتماعی ساکن مونتریال است. شهرزاد از اعضای نهاد ائتلاف علیه فقر و همچنین از کوشندگان حقوق زنان است.
تهیه کننده ی این فیلم شهرزاد مجاب، استاد مطالعات زنان دانشگاه تورنتو است. شهرزاد ارشدی برای ساخت این فیلم به کردستان سفر کرده و با سه نسل از پیشمرگه های زن مصاحبه کرده است.
شهرزاد در معرفی کوتاهی از فیلم گفت، این ایده ی من و شهرزاد مجاب بود که یازده سال پیش با هم به کردستان رفتیم و مدتی آنجا با زنان کومه له و پیشمرگه زندگی کردیم و مصاحبه کردیم و فیلم گرفتیم. این فیلم روایتی از زبان خود این زنان است.
متاسفانه شرایط پخش فیلم اصلا خوب نبود و برگزارکنندگان برنامه باید در این خصوص با فیلمساز از قبل هماهنگ می کردند و امکانات لازم را برای نمایش فیلم، آن هم چنین فیلمی که در بسیاری جاها به نمایش در آمده و جوایزی نصیب خود کرده، فراهم می کردند.
و البته شهرزاد ارشدی به عنوان کارگران به دلیل نامناسب بودن شرایط نمایش فیلم، در بخش پرسش و پاسخ، از شرکت کنندگان پوزش خواست.
پس از فیلم نوبت به موسیقی رسید و آزیتا زارعی با صدای بسیار زیبایش همراه با دف حماسه و دو هنرمند دیگر که با گیتار و ساز او را همراهی می کردند، چند ترانه ی کوردی و فارسی اجرا کرد.
آخرین بخش این مراسم پرسش و پاسخ با سخنرانان و شهرزاد ارشدی سازنده ی فیلم بود.
