۲۰جون روز جهانی پناهندگان
شهروند ـ چهارم دسامبر ۲۰۰۰ میلادی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تصمیم گرفته شد که از سال ۲۰۰۱، روز بیستم ژوئن (۳۰ خرداد) هر سال را به‌عنوان روز جهانی پناهندگان بنامند. اختصاص یک روز در سال به پناهجویان و آوارگان و پناهندگان به منظور جلب توجه جهانی و آگاهی رسانی و بهبود وضعیت آنان است، اما امروزه کجا ایستاده ایم؟
به گزارش صدای آمریکا جنگ و خشونت بیش از ۶۵ میلیون نفر را از خانه و کاشانۀ خود رانده و از این عده ۲۲ میلیون نفر پناهنده هستند. کمپ های پناهندگی نه تنها در خاورمیانه که در همه جا دارند می رویند.
رادیو زمانه سال گذشته پرونده ای به مناسبت روز جهانی پناهندگان گشود و آن را با مطالب مربوط به پناهندگان پر بار کرد.
در جایی از این پرونده می نویسد:
با رسیدن بهار عربی به برخی کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، امید دستیابی به آزادی و دموکراسی و ایجاد تغییر و تحولات اساسی، در دل مردم آزادی‌خواه این کشورها و سراسر جهان نشست، اما این امید خیلی زود رنگ باخت.
در غیاب جامعه مدنی و به دلیل ناکارآمدی نیروهای جایگزین، آن‌چه حالا از این بهار خزان‌زده باقی مانده، جنگ، ناامنی و بی‌ثباتی منطقه است. حاصل جنگی که جای دیکتاتورها و دیکتاتوری‌ها را پر کرده است، آوارگی میلیون‌ها انسان است که عده‌ای‌شان ترک وطن کرده‌اند و بقیه، در سرزمین خودشان آوارهاند.
شمار آوارگان و پناهجویان خاورمیانه، می‌تواند بزرگ‌ترین بحران آوارگان پس از جنگ جهانی دوم باشد.
سوریه که درگیر جنگ داخلی است، حالا بیش از چهار میلیون پناهجو در کشورهای دیگر (اغلب همسایه) دارد. ۷/۶ میلیون نفر هم در خود این کشور آوارهاند.
موج پناهجویی به اروپا رسید و علاوه بر سوری‌های آواره، شمار پناهجویانی که از لیبی، یمن، عراق و افغانستان خود را به کشورهای اروپایی رساندند هم بیشتر شد. خشکسالی و کمبود آب هم به بحران آوارگی و پناهجویی دامن زد و تصویر آینده منطقه را تیره‌تر کرد .
اما پناهجویان همیشه هم مورد استقبال قرار نگرفتند. وقتی که بحران هجوم پناهندگان به اروپا بالا گرفت درها را بستند. ده ها و صدها هزار انسان پشت سیم های خاردار باقی ماندند، بدون امیدی به آینده ی روشنی.
“زمانه” در پرونده پناهندگان زیر عنوان آوارگی و مرزهای بسته می نویسد:
«عبور از یک مرز چاره‌ای در بیچارگی است. وقتی مرز بسته شود، مشکلی حل نمی‌شود، بیچاره فقط بیچاره‌تر می‌شود؛ مشکل آوارگی حل نمی‌شود، فقط حادتر و رنج‌آورتر می‌شود.
دیگر از ورود گروه گروه پناهنده به اروپای غربی، به ویژه به آلمان و سوئد، خبری نیست. درها بسته شده‌اند، و رنج پشت مرزها، در اردوگاه‌ها و در مناطق جنگ‌زده و فقرزده تلنبار شده است».
در ادامه ی این مطلب به دادخواست کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان (UNCHR)اشاره شده که گفته؛ هر کودک آواره‌ای باید حق تحصیل داشته باشد؛ هر خانواده آواره‌ای باید جای امنی برای زیستن داشته باشد؛ هر پناهنده‌ای باید امکان آن را بیابد که حرفه‌ای داشته باشد یا حرفه‌ای بیاموزد، برای اینکه بتواند در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، مشارکت مثبتی داشته باشد.
زمانه می نویسد: دردناک است که اکنون توده‌های انبوهی از آوارگان به خاطر بسته بودن مرزها از نظرها گم شده‌اند و گویا موجودیت ندارند، تا برایشان چنین خواسته‌هایی مطرح باشد. اما موجودیت دارند، و حد موجودیتشان در نهایت بسته به تک‌تک ما دارد برای آنکه آنها را ببینیم و صدایشان را بشنویم.
در پرونده پناهندگان زمانه می خوانیم:
من یک پناهجو بودم: هیچ کس نمی‌خواهد خانه‌اش را ترک کند
این ماجرا می‌تواند برای شما هم اتفاق بیفتد. ما هر کاری می‌کنیم تا فرزندان‌مان را در امنیت نگه داریم. تفاوت یک خانواده پناهجو و خانواده یک اروپایی و خانواده شما فقط در «شانس» است.
پناهندگان و کنار آمدن با فرهنگ جامعه میزبان
گذشته از مشکلات حقوقی و اقتصادی و وضعیت معیشتی سخت پناهجویان و پناهندگان در سالهای اول زندگی در کشورهای میزبان، آنها اغلب در کشورهای غربی با مشکلات فرهنگی مواجه‌اند.
در چشم‌اندازی تاریخی، انسان و شهروند دو مفهوم جدا از هم هستند، اما اکنون جدا کردن این دو مفهوم آسان نیست. مفهوم پناهنده حالا بیش از هر مفهوم دیگری این درهم تنیدگی را فراتر از چشم‌انداز تاریخی مقابل ما قرار می‌دهد.
بحران پناهجویی؛ کودکان، اولین قربانیان
آخرین روز اولین ماه بهار ۹۵، آخرین روز عمر پناهجوی ۱۵ سالهای بود که هر چند توانسته بود از آب‌های مدیترانه جان به در برد و سالم به اروپای غربی برسد، اما از پس سختی‌های پناهجویی برنیامد و خود را حلق‌آویز کرد.
بحران پناهجویان و راه‌‌حل‌های اروپایی
یافتن راه‌حل «بحران پناهجویان» با حضور سران ۲۸کشور اروپایی و نخست‌وزیر ترکیه در بروکسل در شرایطی صورت می‌گیرد که بیش از ۱۳هزار پناهجو در وضعیتی غیر‌‌بهداشتی و سخت در مرز یونان و مقدونیه انتظار می‌کشند.
تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر زندگی پناهجویان استرالیا
سال ۲۰۱۱ بود … داشتیم توی یکی از زمین‌های چمن اطراف شهر فوتبال بازی می‌کردیم. بین دو نیمه گوشه‌ای مشغول استراحت بودم که یک‌باره یکی از هم‌تیمی‌ها زیر گوشم زمزمه کرد: «می‌دونی مجید چه جوری اومده استرالیا؟»
پناهجویانی که در مالزی می‌میرند
تنها در یک ماه و نیم گذشته، شش نفر در یک کمپ پناهجویی در مالزی جان باخته‌اند. مسئولان اداره مهاجرت، پناهجویان معترض را مقابل ورودی یو-ان (نمایندگی سازمان ملل) بازداشت می‌کنند.
تصویری از پناهجویان برنده جایزه «عکس مطبوعات جهانی» شد
تصویر سیاه و سفیدی از یک پناهجو که نوزاد خود را از زیر سیم خاردار عبور می‌دهد، برنده جایزه «عکس مطبوعات جهانی» در سال ۲۰۱۵ شد. این عکس در «روسکه» واقع در مرز مجارستان و صربستان گرفته شده است.
چرا برخی پناهجویان می‌خواهند به کشورشان برگردند؟
سخت‌تر شدن شرایط پناهندگی باعث شده برخی پناهجویان عطای فرنگ را به لقایش ببخشند و درخواست بازگشت به کشور خود را مطرح کنند. پناهجویان چرا و از چه طریقی بازمی‌گردند؟
چیدمان جلیقه‌های پناهجویان در برلین: اعتراض به اروپا
آی وی‌وی، هنرمند مخالف حکومت چین از منتقدان پاسخ اروپا به بحران پناهندگان است. او برای آگاهی‌رسانی در مورد وضعیت پناهجویان، ستون‌های تالار «کنسرت‌هاوس» در برلین را با جلیقه‌های نجات باقی‌مانده از پناهجویان پوشاند.
توصیه می کنیم به مناسبت روز جهانی پناهندگان نگاهی به پرونده ی پناهندگان زمانه بیندازید.
