دنیای دیوانه‌ی دیوانه..!
این آقای نکته‌بین ما، که عمرش دراز باد، لحظه‌ای از دغدغه‌ی ویرانگری‌های جهانی فارغ نیست و فریادش بلند است. حالا با این گوش‌های کر و چشم‌های نابینای مصلحتی گردانندگان جهان، تلاشش به جایی می‌رسد یا نه، او را دلسرد نمی‌کند. خودش می‌گوید، “نگید که با یک گل بهار نمیشه، حتّا یک گل هم رنگ و بوی بهار را با خودش داره و چه بسا که دو تا بشه، سه تا بشه و بهار رو بیاره!” ایشان ده روز پیش به فدوی و دوستان دیگر ماموریت داد که هر کدام، ذره‌بین به دست و به انتخاب خودمان، روی موضوع ویژه‌ای بررسی کنیم. دیروز بعد از نیمروز، دوستان جمع شدند و کارها روی میز آمد، و آقای نکته‌بین به فدوی اشاره کرد که آغازگر باشم:
** آقا من به این نتیجه رسیده‌ام که فساد و رشوه‌خواری در دنیا بیداد می‌کنه و هیچ جامعه‌ای ـ دقت کنید، هیچ جامعه‌ای ـ از این بیماری در امان نیست، منتها کم و زیاد داره! و مردم، هرچه فقیرتر بیشتر گرفتارش هستند و در بعضی جاها کارد به استخوانشان رسیده و به جان آمده‌اند. نشانه‌های این “به جان‌آمدگی” رو در خیزش های مردمی و در همه جا (به استثنای جاهایی که سرکوب خیلی شدیده)، از ترکیه گرفته تا مصر و برزیل و . . . می‌تونیم احساس کنیم. سازمان جهانی شفافیت (Transparency International) پس از مصاحبه با ۱۱۴۰۰۰ نفر در ۱۰۷ کشور جهان گزارشی تهیه کرده که خوندنش سرِ آدمو داغ می‌کنه! گزارش میگه که میزان نادرستی (dishonesty) در سراسر دنیا، بنابر فسادسنج جهانی (Global Corruption Barometer)، نسبت به دو سال پیش افزایش چشمگیری داشته.
“از هر چهار نفر که مصاحبه شده‌اند یک نفر گفته که برای انجام کارش در سازمان‌های اداری، مجبور شده رشوه بده. بدترین کشورها از نظر رشوه‌خواری، سیرالئون و یمن و لیبریا هستند. نادرستی و سوء استفاده‌ی مالی دولتی هم رو به افزایشه. نمونه اسفبار و چندش‌آورش اینه که در کشور زیمبابوه، زنانی که در بیمارستان دولتی هنگام زایمان فریاد می‌کشند برای هربار فریاد باید پنج دلار بپردازند! ! ! باورتون میشه؟
“این آمار، درصد کسانی رو نشون می‌دهه که در ۱۲ ماه گذشته (از تاریخ تهیه گزارش سازمان) به یک اداره دولتی (خدمتگذار مردم) در کشورشون مراجعه کرده و مجبور شدن رشوه بِدَن تا کارشون به سامان برسه:
سیرالئون …………….. ۸۴%
یمن……………………. ۷۵%
لیبریا…………………. ۷۰%
کنیا…………………… ۷۰%
کامرون، لیبی، ……… ۶۲%
موزامبیک، زیمبابوه… ۶۲%
کشورهایی که در آنها رشوه‌خواری کمتر رواج داره:
استرالیا، دانمارک……. ۱%
فنلاند، ژاپن…………… ۱%
اسپانیا…………………. ۲%
کانادا، مالزی، مالدیو.. ۳%
زلاند نو، نروژ……….. ۳%
پرتغال، کره جنوبی…… ۳%
اوروگوئه……………… ۳%
بلژیک، کرواسی……… ۴%
گرجستان……………… ۴%
ایتالیا، انگلستان………. ۵%
بقیه ؟؟؟………………. (خدا داند!)
حالا بیایید از سطح مردم عادی جامعه بریم به سطح بالای جامعه جهانی ببینیم چه خبره؟
بررسی‌های تازه‌ی بانک جهانی نشون داده که در بازنگری ۲۰۰ پرونده‌ی فساد مالی در معاملات جهانی، آشکار شده که در ۷۰% این پرونده‌ها پای شرکت نفت شِل (یا کمپانی‌های زیرمجموعه‌ی آن) در میان است، آن هم با معامله‌هایی در حد ۵۶ میلیارد دلار! اینم یادآوری کنم که بیشتر شرکت‌های تابع کمپانی شِل، در آمریکا و انگلستان زندگی می‌کنند… و بیشتر شرکت‌های سرمایه‌دار بزرگ جهان، معاملات خود را با بیشتر کشورهای خریدار با پرداخت رشوه در سطوح بالا پیش می‌برند … حالا انتظار دارین مردم محروم طغیان نکنن و آشوب دنیارو نگیره؟ ! عرضم تمام شد.”
آقای کنجکاو، دوست دیگرمان، از جا بلند شد. عکس‌هایی رو که از تظاهرات میدان تحریر قاهره و ایران از روزنامه‌ها بریده بود روی میز پخش کرد و گفت:
“این عکس ها رو به دقت با هم مقایسه کنید … در حالی که در عکس‌های مربوط به ایران، بیشتر چهره‌ها متعلق به زنان و دخترهاست، در عکس‌های تظاهرات قاهره اصلن زن نمی‌بینید، بجز این یکی که یک گروه زن رو باهم نشون می‌ده …”
آقای نکته‌بین پرید تو حرف آقای کنجکاو:
“خُب، نتیجه؟ لابد می‌خوای بگی زنای ما پیشرفته‌تر و مبارزن؟ اینو که همه‌ی دنیا می‌دونن، گفتن نداره!”
آقای کنجکاو خندید:
“نه آقا، نکته همین جاست که اگر زن‌های مصری در تظاهرات غایب هستن، نه به دلیل پس‌ماندگیه که به سبب ترسه، ترس از تجاوز! توضیح اینکه بر پایه گزارش یک خانم گزارشگر که به این غیبت خانم‌ها شک کرده و کنجکاو شده، گویا تجاوز به زنان در آن سرزمین، میشه گفت، رویداد نادری نیست و معلوم شده که در همان تظاهرات عظیم و در بحبوحه‌ی عدالتخواهی مردمی، شماری از زن‌ها مورد تجاوز آشکار قرار گرفتن و کسی هم نه مانع شده و نه اعتراض کرده. بنابراین، زن‌ها با آن که حقوقشون رو میخان، ترجیح میدن در تظاهرات و میان مردها حاضر نشن … اینه دنیای دیوانه‌ی قرن بیست و یکم!”
“به راستی حیرت‌انگیزه …فقط تو یه دنیای دیوونه ممکنه پیش بیاد. چندصد هزار نفر با انگیزه‌ی پس گرفتن حقوق از دست داده، عدالتخواهی، و دموکراسی قیام می‌کنن، اون وقت زنانی رو هم که برای همین منظور حاضر شدن، میگیرن جلو چشم دیگران بهشون تجاوز می‌کنن و آب از آب تکون نمی‌خوره ..! واحیرتا!
دیگه چی داریم از این دنیای دیوانه؟”
آقای آمارگر با آنکه ظاهرن هنوز در حیرت گزارش آقای کنجکاو بود به سختی خودشو متمرکز کرد و بلند شد:
“دوستان ، همچنان در حیرت باشید و ترک حالت نکنید که کار من راحت‌تر بشه … فقط چند تا آمار میدم خدمتتون. توضیح هم نداره که وقتتون رو بگیره.
“هرچی به حکومت چین (و البته خیلی‌های دیگه) میگن، بابا این قدر دود ول نکنین، مردم خفه میش، ایشان ول‌کن نیست که نیست. رندی می‌گفت، شاید اینم یکی از ترفندهای کاهش جمعیت باشه!
“در چین سالی ده میلیارد تُن -۱۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ – (صدای سوت اومد، کله‌ی کی بود؟) سم کشنده‌ی گاز کربن دیوکسید وارد هوای تنفسی مردم میشه، یعنی ۱۴ برابر تولید گازهای گلخانه‌ای در کانادا. این مقدار آنقدر بالاست که مردم مزه‌ی اونو حس می‌کنن! همچنین:
در ماه ژانویه گذشته یک هزار میکروگرم در متر مکعب، آلاینده (۴۰ برابر میزان مجاز) وارد هوا شده؛
تشخیص داده شده که ۷۵۰٫۰۰۰ مورد از مرگ و میرهای سالانه به سبب آلودگی هوا بوده؛
آلاینده‌ی درجه یک، زغال سنگه که ۷۰ درصد انرژی مصرفی همین سال رو تشکیل می‌ده!
“شاید اگه آمار تهرون رو هم داشتیم چیزی نزدیک به همین میشد! … و آمارهای دیگه:
در جمهوری دموکراتیک کنگو:
از هر ۳۰ زن یا دختر، یک نفر از بیماری‌های مربوط به زایمان می‌میرد. (در فنلاند این نسبت، یک در ۱۲٫۲۰۰ ، در کانادا یک در ۵٫۲۰۰، و در ایالات متحده و ایران یک در ۲٫۴۰۰ است).
در سراسر جهان، ۳ میلیون نوزاد در ماه نخست زندگی به علت‌های گوناگون، و اکثرن قابل پیشگیری، میمیرن (آقای نکته‌بین: شاید اون نوزادها نابغه اند و فوری می‌فهمن که این دنیای دیوانه جای خوبی برای زندگی نیست و از اومدن پشیمون میشن!)
و یک آمار دیگه: از سال ۲۰۰۶ تاکنون ۷۰٫۰۰۰ نفر در آمریکای لاتین در جنگ مواد مخدر، جان خودشونو از دست داده‌اند.
دیگه عرضی ندارم.”
یکی از حاضران خاموش، نفس راحتی کشید و زیرلبی گفت:
“خدا رو شکر که دیگه عرضی ندارین و الا اگر این آمار و ارقام وحشتناک ادامه پیدا می‌کرد معلوم نبود تا صبح چه حال و روزی داشتیم!”
آقای آمارگر پاسخ داد:
” حالا برای این که شب راحت‌تر بخوابین، یه آمار خوب هم براتون دارم: بنا به آمار رسمی، رقم رویدادهای جنایی در کانادا در سال ۲۰۱۲ به پایین‌‌ترین میزان از سال ۱۹۷۲ رسیده، که ۳ درصد کمتر از سال ۲۰۱۱ و ۲۸ درصد کمتر از سال ۲۰۰۲ است.”
