جمعه هفته گذشته، جای شما خالی، خبرنگار شهروند ساعت ۳:۴۵ صبح دم در دفتر فروش جشنواره در شماره ۳۶۳ خیابان کینگ غربی حاضر شد تا به خیال خودش ساعت ۷ صبح که در جشنواره باز می‌شود نفر اول صف باشد. از شما چه پنهان که ۴۰، ۵۰ نفری قبل از ما با کیسه خواب و صندلی و قهوه آمده بودند و ما نگران بودیم که نکند باز هم بلیت‌هایی که می‌خواهیم نگیریم و البته در انتها به همه بلیت‌هایی که می‌خواستیم رسیدیم. از شما چه پنهان که عکس خبرنگار شهروند هم در یکی از وب‌سایت‌های خبری ظاهر شد
جشنواره تورنتو همین پنجشنبه ۹ سپتامبر با نمایش فیلمی راجع به هاکی افتتاح می‌شود و ۱۱ روز، تا یکشنبه ۱۹ سپتامبر، ادامه خواهد داشت.
آرش عزیزی بلندتر از همه در صف خرید بلیت جشنواره
از جشنواره امسال گفتنی زیاد است، اما ما پیش از هر چیز تصمیم گرفته‌ایم در این‌جا به داغ‌ترین نکات جشنواره و معرفی بعضی فیلم‌ها که شهروندی‌ها می‌بینند (علاوه بر فیلم‌های ایرانی که هفته قبل معرفی کردیم) بپردازیم.
هفت نکته جدید راجع به جشنواره تورنتو
جشنواره البته هر سال رنگ و بوی خودش را دارد اما امسال بخصوص نو و جدید است از جمله:
۱- گل سر سبد: چنانکه در چند هفته قبل بارها نوشتیم گل سر سبد جشنواره امسال نه هیچ کدام از فیلم‌ها که سینمای جدیدی است که قرار است از این به بعد خانه دائمی جشنواره باشد: یعنی سینمای تیف بل لایت‌باکس (TIFF Bell Lightbox) که در این جشنواره افتتاح می‌شود و البته قرار است مرکزی دائمی برای عاشقان سینما باشد.
۲- یک روز اضافه: جشنواره تورنتو هر سال ۱۰ روز بود، اما امسال یک روز بیشتر شده و شده ۱۱ روز یعنی درست اندازه جشنواره فجر خودمان در ایران.
۳- نمایش‌های ویژه: امسال معنی نمایش‌های ویژه به گونه دیگری تعریف شده است. نمایش‌های ویژه امسال همه برای اولین بار در جهان یا آمریکای شمالی به نمایش در می‌آیند و شامل اتفاقاتی مثل مهمانی‌هایی روی فرش قرمز می‌شوند.
۴- پکیج‌های ساده‌تر: امسال قرار بود پکیج‌های بلیت‌ها ساده‌تر باشد که البته راستش را بخواهید این یکی خیلی مهم نیست چون باز هم از مدت‌ها پیش پکیج‌ها تمام می‌شود و خلق‌الله باید دم در سینماها صف بکشند.
۵- توجه ویژه به کانادا: البته جشنواره هر سال همین ادعا را می‌کند اما امسال واقعا توجه ویژه‌ای به فیلم‌های کانادا شده است و بخصوص بسیاری از بهترین فیلم‌های کوتاه به جشنواره عرضه شده‌اند، از جمله ساخته‌ی کارگردانی ایرانی-کانادایی که هفته قبل معرفی کردیم.
۶- جشنواره رایگان: البته در این یکی دو سال اخیر همواره این روند را شاهد بوده‌ایم که رویدادهای رایگان بسیاری در جشنواره باشد، اما امسال سالگرد ۳۵امین تولد جشنواره قرار است حسابی باشکوه برگزار شود و گلچینی از بهترین فیلم‌ها در طول این ۳۵ سال به طور رایگان به نمایش در می‌آید.
۷- ابزارهای جدید اینترنتی: وب‌سایت جشنواره، tiff.net، امسال حسابی بهبود یافته و کار با آن قرار است خیلی راحت‌تر باشد. البته این حرفی است که مسئولان جشنواره می‌زنند، ثابت کردنش با شما!
۷+۱- اعتصاب کارگران: فکر نمی‌کنیم مسئولان جشنواره بخواهند از این یکی برایتان تعریف کنیم، اما یکی از جالب‌ترین رویدادهای جشنواره امسال این است که کارگران هتل هیاتِ خیابان کینگ، که قرار است مرکز همه برو و بیاهای جشنواره باشد، هفته قبل یک اعتصاب یک روزه کردند و تهدید کرده‌اند که اگر به خواست‌هایشان پاسخ داده نشود در طول جشنواره هم اعتصاب خواهند کرد. کارگران این هتل از واحد ۱۷۵ اتحادیه یونایت هیر (Unite Here) هستند و بیشتر از کارگران مهاجری هستند که در بدترین شرایط کار می‌کنند. حالا تصور کنید کلینت ایستوود و هیلاری سوانک و جورج کلونی را که پشت پیکت کارگران گیر آمده‌اند!
***
فیلم‌های پیشنهادی شهروند:
اول از همه این شما و این چهار فیلم راجع به جامعه طبقاتی و مصائب ناگزیر نظام سرمایه‌داری در چهار کشور جهان سومی، به ترتیب ترکیه، چین، کره جنوبی و هند.
۴۰ (۴۰) برنامه «شهر به شهر» جشنواره سال قبل در همکاری با شهر تل آویو بود و کلی جنجالی شد. امسال این برنامه در همکاری با استانبول است که از شما چه پنهان شهر محبوب نویسنده همین سطور هم به حساب می‌آید. این فیلم نیز راجع به استانبول است و می‌گویند «زاغه‌نشین میلیونر» این شهر است و به قول مارتین رگ کان، استانبولی نیست که در تور اتوبوسی می‌بینید.
پیانو در کارخانه (The Piano in the Factory) با این فیلم به میان زاغه‌های پکن می‌رویم. طرفداران این فیلم می‌گویند دیدن آن بیش از هزار کلاس درس راجع به سیاست و اجتماع چین به شما می‌آموزد.
مستخدم (The Housemaid) نسخه‌ای اروتیک از سبک فیلم‌های ترسناک کره‌ای که چند سالی است جهانیان با آن خوب آشنا شده‌اند. «مستخدم» البته شما را با خطوط سخت طبقاتی در این کشور هم آشنا می‌کند.
ساری‌های صورتی (Pink Saris) با این فیلم مستند به روستاهای هند و دسته‌بندی‌های کاستی این کشور می‌رویم و البته به میان زنانی که علیه شرایط آن به پا خاسته‌اند.
چند فیلم دیگر:
راه ایرلندی (Route Irish): تعجبی نیست که کن لوچ، کارگردان شهیر سوسیالیست، به موضوع جنجالی عراق پرداخته. تعجبی هم نیست که ما آن‌را معرفی کرده‌ایم!
قوی سیاه (Black Swan): آخرین ساخته‌ی دارن آرونوفسکی از حرف‌سازترین فیلم‌های امسال است. دلیل آن هم روشن است:گروه باله‌ای در نیویورک و بالرینی با بازی ناتالی پورتمن و کارگردانی همچون آرونوفسکی.
شما یه غریبه بلند و سیاه رو می‌بینید (You Will Meet a Tall Dark Stranger): آخرین شاهکار وودی آلنِ کبیر. نیازی به تعریف داستان ندارد. بروید و ببینید!
