“آوای تبعید بر گستره ادبیات و فرهنگ” که نخستین شماره آن انتشار یافته، عنوان فصلنامه‌ای است که قرار است از این پس در دنیای مجازی انتشار یابد. شماره نخست آن نشان دهنده راهی‌ست که این نشریه در پیش گرفته است. انتشار آن بر یک ضرورت بنیان گرفته و امیدواریم هر شماره بهتر از شماره پیشین انتشار یابد.
آوای تبعید به پشتیبانی نویسندگان آن و مخاطبان خود به راه خویش ادامه خواهد داد. می‌کوشد قدردانِ کار آنانی باشد که بی هیچ مزد و منتی، برای آن نوشته‌اند و یا خواهند نوشت.
شماره نخست آوای تبعید ۳۵۰ صفحه است. این حجم طبیعی‌ست اندکی زیاد باشد. با توجه به امکانِ سرعت در “دانلود”، از شماره بعد خواهیم کوشید تا این حجم را تا ۲۵۰ صفحه محدود کنیم.
آوای تبعید مرز نمی‌شناسد؛ نه در عرصه آزادی اندیشه و بیان و نه جغرافیای سکونت. هدف همان است که در آغاز نشریه آمده است:
تبعیدی فقط آن کس نیست که از زادبوم خویش تارانده شده باشد. تبعیدی می‌تواند از زبان، فرهنگ و هویتِ خویش نیز تبعید گردد. آن‌کس که شعر، داستان، هنر، فکر و اندیشه‌اش در کشور خودی امکان چاپ و نشر نداشته باشد، نیز تبعیدی است. این نشریه می‌کوشد تا زبان تبعیدیان باشد. تبعید را نه به مرزهای جغرافیایی، و تعریف کلاسیک آن، بل‌که در انطباق با جهان معاصر می‌شناسد.
این نشریه که فعلاً به شکل فصلنامه منتشر می‌گردد، گِرد فرهنگ و ادبیات تبعید سامان می‌یابد. می‌کوشد در همین عرصه هر شماره را به موضوعی ویژه اختصاص دهد. مسئولیتِ هر شماره از نشریه و یا حداقل بخش ویژه آن را سردبیری میهمان بر عهده خواهد گرفت. تلاش بر این است که صداهای گوناگون فرهنگ و ادبیات تبعید در نشریه حضور داشته باشند، چه در قامت سردبیران میهمان، چه در قامت نویسندگانی که به همکاری دعوت می‌شوند.
من، اسد سیف، پذیرفته‌ام که مدیر مسئول آن باشم. انتخاب دبیر و یا دبیران اما به شکلی نو، متغیر خواهد بود. گام در این راه خود تجربه‌ای است نو.
از تمامی خوانندگانی که مطالب این نشریه را جالب و خواندنی می‌یابند، انتظار داریم تا به هر شکل ممکن؛ از ارسال برای دوستان گرفته تا قرار دادن آن در سایت‌ها، فیسبوک و دیگر امکانات دنیای مجازی، ما را در پخش آن یاری رسانند. در همین راستا، پذیرای شنیدن پیشنهاد‌ها و انتقادهای خوانندگان هستیم.
