* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
بیماری لیم یا لایم (Lyme) یک بیماری عفونی است که مسری نیست و بر اثر یک باکتری به نام BorreliaBurgdorferi توسط نیش کنه به انسان سرایت می کند. تشخیص بیماری گاهی مشکل است، زیرا محل نیش کنه همیشه دیده نمی شود و سیمپتوم های بیماری شبیه بیماری های دیگر مثل گریپ می باشد.
بیماری لایم معمولاً به کمک آنتی بیوتیک ها به خوبی درمان می شود و اگر به سرعت درمان نشود به مفاصل و دستگاه عصبی صدمه می زند.
بیماری لایم برای اولین بار در سال ۱۹۷۵ شناخته شد، با این که از سال ها قبل در اروپا وجود داشت. چون بیماران زیادی از کوچک و بزرگ در شهر لایم در ایالت کنکتیکات در ایالات متحده دچار انفلاماسیون های مفصلی یعنی آرتریت شده بودند، به آن نام لایم را دادند.
در سال ۱۹۸۲ یک حشره شناس آمریکایی تشخیص داد که عامل انتشار این بیماری نوعی کنه می باشد، زیرا کشف کرد که باکتری های نوع Spirochetesکه در لوله گوارشی کنه ها وجود دارند در داخل مایع مفصلی بیماران نیز دیده می شوند.
سیمپتوم های بیماری لایم
یک برجستگی قرمز بر روی محل نیش کنه به وجود می آید که پس از چند روز به صورت یک لکه قرمز گرد و بعد با مرکز کم رنگ گرم به اندازه چند سانتی متر دیده می شود. این قرمزی معمولاً ۷ تا ۱۴ روز پس از نیش کنه تولید می شود. بعضی از افراد دچار چندین لکه از این نوع می شوند که نشان می دهد باکتری در خون بیمار تولید مثل کرده و منتشر شده و در ۲۰ درصد موارد شخص هیچ نوع قرمزی در پوست ندارد.
عوارض دیگر عبارتند از:
ـ تب
ـ لرز
ـ خستگی شدید
ـ سردرد
ـ دردهای عضلانی
اگر بیماری به سرعت درمان نشود پس از چند هفته یا چند ماه پس از عفونت، بیماری می تواند باعث عوارض زیر بشود:
ـ آرتریت: دردهای مفصلی، انفلاماسیون و تورم مفاصل مخصوصاً در زانو، اگر بیماری درمان نشود آرتریت ها مزمن شده و سال ها طول می کشد.
ـ مشکلات نورولوژیک مانند مننژیت، فلج موقت یک طرف صورت، بی حسی و ضعف اندام یا عضلات
و به ندرت:
ـ مشکلات قلبی مثل ضربان نامرتب قلب که معمولاً چند روز یا چند هفته طول می کشد.
ـ انفلاماسیون چشم ها (التهاب چشم ها)
ـ هپاتیت
ـ خستگی بسیار شدید یا ضعف عمومی
سرایت بیماری لایم
در اروپا بیماری بر اثر انواع دیگر این باکتری تولید می شود که سیمپتوم هایش کمی با نوع کانادایی فرق دارد. این باکتری ها عبارتند از: B. Valaisiana – B.Spielman.– B. afzelii, B. garinii, این باکتری ها توسط یک کنه آلوده به انسان منتقل می شوند، این کنه ها در مناطق جنگلی زندگی می کنند و موش ها، سنجاب ها، پرنده ها و پستانداران مثل سگ، آهو، اسب…. را آلوده می کنند که می توانند حامل ویروس باشند.
اغلب این حیوانات بیمار نمی شوند. کنه آلوده هنگام نیش زدن انسان را آلوده می کند و باکتری اول در پوست و بعد در خون و نسوج منتشر می شود. انسان معمولاً در بهار و پائیز هنگام گردش در جنگل به بیماری آلوده می شود، زیرا در این هنگام تعداد کنه ها بسیار زیاد هستند. نیش زدن کنه ها معمولاً بی درد است و بیشتر افراد حتی متوجه نیش کنه نمی شوند.
در کانادا دو نوع کنه عامل سرایت بیماری هستند: کنه غربی با پاهای سیاه در بریتیش کلمبیا و کنه با پاهای سیاهIxodesscapularis در جاهای دیگر کانادا. باید دانست که معمولاً بین ۵ تا ۳۵ درصد کنه ها آلوده به باکتری هستند.
بیماری لایم از یک نفر به نفر دیگر سرایت نمی کند. حیوانات خانگی می توانند کنه های آلوده را به حیاط یا داخل منزل بیاورند.
شیوع
بیماری لایم در تمام قاره ها دیده می شود ولی بیشتر در مناطق معتدل و سرد نیمکره شمالی (اروپا، آسیا و آمریکای شمالی) مخصوصاً در مناطق جنگلی دیده می شود.
در کانادا جمعیت کنه های آلوده در مناطق جنوبی منیتوبا، انتاریو و کبک و بعضی از مناطق نیوبرانزویک و Nouvelle – Ecosse در جنوب بریتیش کلمبیا هستند. در فرانسه شیوع بیماری لایم در مناطق مختلف فرق می کند و در حدود ۱۲ تا ۱۵ هزار بیمار جدید هر ساله دیده می شود (آمار انستیتو پاستور).
بخش دوم و پایانی هفته آینده
