با موسیقی به درهم آمیزی فرهنگ ها کمک می کنم
همیشه قبل از مصاحبه با هر کسی، در اینترنت جستجو می کنم تا تازه ترین خبرها را در مورد او پیدا کنم و پرسش هایم به روز باشد.
قرار بود با آقای امیر امیری، موسیقیدان و نوازنده ی سنتور گفت وگویی تلفنی داشته باشم. در اینترنت یک زندگینامه ی تقریبا مفصل از امیر امیری پیدا کردم و براساس آن پرسش هایم را شروع کردم. گفتم من این زندگینامه را می خوانم تا شما اشتباهاتش را گوشزد کنید.
امیر امیری آ]هنگساز و نوازنده سنتور
متولد ۱۳۵۰ رشت، گفت اشتباه است این من نیستم. گفتم همین اسم، همین ساز، او گفت بله. تشابه اسم و حرفه.
جالبه، دو هنرمند نوازنده ی سنتور داریم به نام امیر امیری، هر دو متولد دهه پنجاه، که یکی در ایران است و یکی در کانادا زندگی می کند.
اما امیر امیری، هموطن کانادایی ما، متولد ۱۳۵۴ تهران است. سیستم ردیف موسیقی کلاسیک ایرانی را نزد مهران قلعه ای و مجید کیانی فرا گرفته است. او در سال ۱۹۹۶ در سن ۲۱ سالگی برای تحصیل موسیقی به کانادا مهاجرت کرد. زمانی که وارد شهر بنف در استان آلبرتا شد تنها کوله بارش از ایران دو سنتور دست ساز بود و کمی وسایل شخصی. اولین اجراهایش را در مرکز هنری “بنف” در سن ۲۲ سالگی برگزار کرد و مورد توجه هنردوستان کانادایی قرار گرفت. کلگری هرالد در مارچ ۱۹۹۷ از او نوشت که می گوید، “کانادا برای من مثل بهشت است… در تمام زندگی ام می خواستم موسیقیدان شوم…” و کانادا این فرصت را در اختیار او گذاشت.
تحصیلاتش را در کلگری در رشته آهنگسازی و سازهای ضربی پی گرفت. او می گوید، سنتور جزو سازهای ضربی محسوب می شود و به قول معروف پدربزرگ پیانو هست.
همزمان با تحصیل، مدرس مهمان در دانشگاه کلگری و مراکز هنری مختلف آلبرتا بود.
کوتاه زمانی پس از مهاجرت، مدتی را در هند گذراند و موسیقی کلاسیک هند را نزد استادانی همچون راوی شانکار و نصرت فاتح علی خان آموخت.
در کانادا، آنقدر جوان بود که رویکردش به موسیقی، رویکردی جهانی باشد. حضور در کانادا به او فرصت آشنایی با موسیقی کلاسیک غربی را داد. با بزرگان این وادی از جمله باب بکر، ادگارمایر و دیوید تاکینو دیدار داشت و با هنرمندان متعددی در این عرصه همچون هیو فریزر، دارسی فیلیپ گری، مایک مورلی، جان استیچ و بیل کن همکاری کرد.
امیر در سال ۲۰۰۳ در برنامه CBC Galaxie توانست جایزه میشل بتی را برای ترکیب صدا از آنِ خود کند.
می گوید، ساز اصلی من سنتور است. در هر حوزه ای هم که کار کردم، پایه ی کارم بر سنتور بوده. در موسیقی تئاتر، موسیقی سینما، موسیقی برای رقص، و تشکیل گروه های مختلف.
او برای دو فیلم و بیش از ده تئاتر و چند رقص موسیقی ساخته و نواخته است.
اضافه می کند، موسیقی فلامنکو خیلی کار کردم. چهار ماه پیش با یک نوازنده ی گیتار فلامنکو، یک کار فلامنکو تولید کردم.
امیر به فراخور نوع موسیقی که می خواهد اجرا کند، چند گروه مختلف درست کرده است.
گروه کمان، گروهی سه نفره متشکل از امیر امیری (سنتور)، شوان توکل (کمانچه) و پاشا کرمی (تنبک) است. موسیقی این گروه را تلفیقی از موسیقی کلاسیک، سنتی و فولکلور ایران تشکیل می دهد.
گروه مودی امیری Moody Amiri یک گروه دو نفره است متشکل از امیر امیری (سنتور) و ریچارد مودی (ویولا) که در سال ۲۰۰۸ بنیان گذارده شد. این گروه در رادیو سی بی سی اجرا داشته و آلبوم “سفر” را در سال ۲۰۱۴ منتشر کرد که از سوی Western Canadian Music Awards نامزد جایزه آلبوم سال موسیقی جهان شد.
گروه Perséides نیز گروه دیگری ست که امیر امیری باJean Félix Mailloux تشکیل داده. این گروه همین شنبه ۴ نوامبر ۲۰۱۷ در موزه آقاخان کنسرت اجرا می کنند.
امیر در حال حاضر ساکن مونترال است.
می گویم کی از آلبرتا به کبک مهاجرت کردی، می گوید: سال ۲۰۱۳ و ادامه می دهد، از بنف و کلگری و ادمونتون رفتم به ویکتوریا و ونکوور در بریتیش کلمبیا، بعد وینیپگ، تورنتو، مونترال، و … من همیشه در حال حرکت هستم. از این شهر به اون شهر، از این کشور به اون کشور، انگار سرگردان دارم می چرخم. وقتی آدم مهاجرت می کنه، از جایی که فکر می کنه خونه اش هست و یا اونجا بزرگ شده، دیگه خیلی چیزها رو نمیتونه با خودش ببره، تنها چیزی که برای آدم میمونه، فرهنگش هست، مزه است، بوهایی که باهاش آشنایی داری، خاطره هست، نواهای آشنا، اینها همه کوله باریه که درون خودمون حمل می کنیم. همه ی ما که مهاجرت کرده ایم، این کوله بار رو داریم.
من همیشه فکر می کنم که “خانه” کجاست؟ خونه درون منه، یا بیرون منه. دنبال خونه همه جا گشتم. اتفاقاتی که میفته، شانس بیاری و انسان هایی رو سر راهت ببینی که آنها هم همون وجه مشترک با تو رو داشته باشن، آنها هم دنبال خونه بگردند. من اگر همه ی هم و غم خودم رو روی موسیقی گذاشتم برای اینه که دارم دنبال خونه می گردم. کجا هستم؟ جای من به عنوان یک ایرانی که از اون کشور زیبا منشا گرفته و اومده بیرون و داره میچرخه که جایگاهش رو پیدا کنه، کجاست؟ ما [ایرانی ها] از نظر ادبیات و شعر و احساسات و درک پیشرفته ایم. به نظرم ما به عنوان اعضای بنی آدم مسئولیت هایی داریم که باید در پیشرفت فرهنگ انسانی مشارکت داشته باشیم و جزئی از این پیشرفت باشیم.
من از طریق همکاری و نوشتن برای سازهای غربی که جزو سیستم ما نیستند، سعی می کنم هم به سیستم موسیقی خودمون کمک کنم و هم به درهم آمیزی فرهنگ ها.
امیری گفت وگو را می برد به کنسرت روز شنبه و می گوید، کنسرتی که در موزه آقاخان اجرا می کنیم، به همت آقای Amirali Alibhaiمدیر هنری موزه آقاخان برنامه ریزی شده. ایشان آدم خیلی روشنی هست و ایده ای که داره به من گفت که یک سری برنامه دارند به نام “گفت وگوی دیارها”، این به دل منی که وصل هستم به خانه، نشست. با سه گروهی که دارم صحبت کردم و نتیجه گرفتیم که با Perséides در این برنامه حضور داشته باشیم. ویژگی این برنامه ای که داریم میاریم تورنتو اینه که ما در موسیقی ایرانی بداهه نوازی داریم که یکی از سیستم های خاص موسیقی کلاسیک ما است. در موسیقی دیگران هم که نگاه می کنیم، موسیقی جاز که از دل مردم آمریکا و غرب و مخصوصا سیاهپوستان بیرون آمده، بداهه نوازی داره. به خاطر همین ترکیب بیس یا کنترباس و سنتور به خوبی جواب میده، مثل درختی که یکی ریشه اش و دیگری شاخه و برگش است.
پس از کنسرت موزه آقاخان، امیری یک اجرای انفرادی در دانشگاه مک مستر خواهد داشت با نام “ابریشم”.
او می گوید، سال ۲۰۱۸ سال بسیار پرباری برای من هست. کلی کنسرت دارم و حضور در جشنواره ها و رزیدنسی.
آلبوم جدید او با عنوان “نامه هایی از کشورم” بهار ۲۰۱۸ منتشر می شود.
کنسرت امیری و هنرمند همراهش روز شنبه ۴ نوامبر ۲۰۱۷ ساعت ۸ شب در موزه آقا خان برگزار می شود.
برای خرید بلیت کنسرت که شامل دیدار از موزه ی آقاخان هم می شود، به لینک زیر مراجعه کنید:
برای اطلاعات بیشتر از وبسایت هنرمند دیدن کنید:
