شهروند ـ فرح طاهری: جمعه دوم مارچ ۲۰۱۸، روز جهانی زن از سوی کانون مدیریت زنان انتاریوILFO، در سالن اجتماعات شهرداری نورت یورک برگزار شد. لی لی نبوی، گرداننده ی مراسم، ضمن خوشامد به حاضران، به تاریخچه روز جهانی زن اشاره کرد که امروزه ۱۰۹ سال از آن می گذرد. اولین بزرگداشت روز جهانی زن بعد از حدود پنجاه سال مبارزه برای رسیدن به آن، در سال ۱۹۰۹ برگزار شد. نبوی اشاره کرد که از همان زمان تلاش ها برای رسیدن به حقوق انسانی برابر برای زنان همچنان ادامه دارد.
نبوی همچنین اشاره کرد که کانون مدیریت زنان انتاریو سازمانی قدیمی ست با مدیریت جدید خانم مستوره الوند کوهی که از نیمه فوریه امسال فعالیت‌های تازه خود را آغاز کرده است.
نبوی ضمن معرفی برنامه ها گفت، هر شرکت کننده باید به دو پرسش ما پاسخ دهد: یک، اگر قرار باشد کسی را دعوت کنید به شام، با چه کسی مایلید شام بخورید؟ دو، تأثیرگذارترین کتابی که خوانده اید، چیست؟
اولین سخنران، مدیر کانون مدیریت زنان انتاریو، مستوره الوندکوهی بود.
الوندکوهی اشاره کرد، کاری که امروز دارد انجام می دهد همیشه دوست داشته انجام دهد ولی به تعویق می انداخته و منتظر بوده تا همه چیز کامل و بی نقص باشد و بعد شروع کند.
او گفت، به همین خاطر در زمانی که مردم کم کم آماده بازنشستگی می شدند من در سن ۴۸ سالگی وارد دانشگاه شدم. او در رشته مطالعات زنان دانشگاه یورک تحصیل کرده، تحقیقاتش را در حوزه ی حقوق بشر انجام داده و فوق لیسانسش در آموزش و پرورش خواهد بود. او در دانشگاه کارگاه های آموزشی برای دانشجویان برگزار کرده است.
الوندکوهی همچنین در کانون مدیریت زنان انتاریو در زمانی که مدیریت آن با خانم ویکتوریا ارشد بود، کار می کرده و امروزه مدیریت این کانون را از خانم ارشد تحویل گرفته است.
کانون ILFO از سال ۱۹۸۸ آغاز به کار کرده ودر زمینه های مختلفی فعالیت داشته، از برگزاری سمینار و کارگاه های آموزشی تا باغچه های محلی تا پیاده روی های جمعی. الوندکوهی اشاره کرد که تمرکز ما بر روی این چند نکته است: آموزش و توانمندی و تشویق افراد برای یادگیری مهارت های بیشتر.
اعضای هیئت مدیره ی کانون مدیریت زنان هفت نفر هستند. آنها برنامه هایشان را بر روی این چهار مسئله متمرکز کرده اند: معنوی و عرفانی، جسمانی، روح و روان و اجتماعی. برنامه های این دو ماه اخیر بعد از بازگشایی مجدد با مدیریت جدید شامل برپایی شب یلدا، حافظ خوانی، به سوی سیمرغ (که توسط آقای کریم زیاّنی اداره می شود)، برگزاری کارگاه های آموزشی، کلاس های خودیاری و مدیتیشن، برنامه ی کتابخوانی و …
الوندکوهی به برنامه ی “شادی های هدفمند” اشاره کرد که از چند زن تشکیل شده که در شب های سرد و طولانی زمستان گرد هم آمدند تا ضمن خیاطی و دوخت کوسن های مختلف و فروش آنها به نفع آموزش کودکان در ایران، از تنهایی و افسردگی دوری کنند و تأکید کرد ما می خواستیم این نمونه ای باشد که وقتی زنان دور هم جمع می شوند، چگونه می توانند توانمند باشند، زنانی که دنیا را عوض می کنند از دنیای کوچک خودشان شروع می کنند.
مشاوره خانواده، یوگا، آموزش نقاشی، کارگاه های حل اختلاف، و … از برنامه های آتی این کانون است.
الوندکوهی در پایان سخنانش به دو پرسش لیلی نبوی پاسخ داد.
او کتاب مورد علاقه اش را “در جستجوی معنا” اثر ویکتور فرانکل عنوان کرد. و شام را هم دوست دارد با دالایی لاما بخورد.
الوندکوهی همین پرسش را از لی لی پرسید. لی لی هم انتخاب هایش “جان شیفته” اثر رومن رولان بود و شام را هم مایل است با دوستش شیرین بزرگمهر که در ایران است و سی سال است ندیده، بخورد.
نوبت به پرده خوانی ویدا قهرمانی رسید.
ویدا قهرمانی در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران، تخصص طراحی و ساخت عروسک و عروسک گردانی را آموخت. در کنار آن در برنامه بازیگری دانشکده هنر و ادبیات شرکت کرد و از سال ۱۹۸۴ او در زمینه ی نمایش کارهای عروسکی، نوشته، کارگردانی، طراحی و تولید کرده. در تئاترها، تلویزیون، سینما و فستیوال های جهانی برای کودکان و بزرگسالان کارهایش را به نمایش گذاشته است. در سال ۲۰۰۰ به کانادا مهاجرت کرده و در زمینه ی تخصصی خودش، عروسک گردانی و طراحی نمایش های بسیاری را به جامعه ی ایرانی و غیرایرانی عرضه کرده است. او در اکثر جشنواره های تیرگان برنامه اجرا کرده است.
ویدا قهرمانی در آغاز درباره ی پرده خوانی توضیح داد و بعد به زیبایی در چندین نقش پرده خوانی را اجرا کرد. در این نمایش زهره شهبازی با دف، قهرمانی را همراهی کرد.
قهرمانی در پایان اجرایش به دو پرسش مجری برنامه پاسخ داد: بهترین کتاب رباعیات خیام. چون به او یاد داده که حال را دریاب و زندگی همین اکنون است. او گفت من مدیون این شاعرم که لبخند را به لب های من آورد. قهرمانی گفت، دوست دارد شام را در چادر بچه های زلزله زده ی کرمانشاه با آنها بخورد.
در ادامه ی مراسم، از سوسن عبدالحمیدی دعوت به شعرخوانی شد.
عبدالحمیدی شعری از غاده سمان روزنامه نگار، نویسنده و شاعر اهل سوریه انتخاب کرده بود. این شعر با عنوان”زنی عاشق که با جفت دهشت در پرواز است”از کتاب “زنی عاشق در میان دوات” انتخاب شده بود.
پس از شعرخوانی، عبدالحمیدی نیز به دو پرسش مجری پاسخ داد: تاثیرگذارترین کتاب را شازده کوچولو اثر آنتون دوسنت اگزوپری خواند، و شام را مایل است با پسر بزرگش که در ایران زندگی می کند، بخورد.
در ادامه ی مراسم، از لیلی پورزند برای سخنرانی دعوت شد.
لیلی پورزند در ایران از دانشگاه ملی سابق لیسانس حقوق قضایی دارد. لیسانس مطالعات زنان از دانشگاه یورک دارد و فوق لیسانس را در دانشکده حقوق اوزگود خوانده است. پورزند مدت سه سال است که مدیر خانه ی امن سندگیت در ریچموندهیل است و در کالج سنکا نیز تدریس می کند.
لیلی پورزند با دختر سه ساله اش آرتینا پشت میکروفن آمد و گفت، جشن روز زن نه فقط برای ما که برای نسل دختران ما است که همه با هم بتوانیم زندگی بهتری را برایشان تضمین کنیم.
پورزند با نمایش کارتونی روی پرده بحث خودش را آغاز کرد. این کارتون نشان می داد که اگر پدری فرزندش را با خود به سر کار ببرد، قضاوتها درباره ی او این است که پدر مهربان و خوبی ست، ولی اگر بچه با مادرش به سر کار برود، قضاوت ها این است که این مادر توانایی استخدام پرستار بچه را نداشته.
پورزند به مسئله خشونت علیه زنان پرداخت و گفت، مسئله خشونت علیه زنان، مسئله ی نه مردسالاری بلکه تاریخ مردسالارانه است. نه یک شخص مردسالار بلکه یک جامعه و یک فرهنگ مردسالار است. من به عنوان شخصی که تمام زندگی حرفه ای اش را در غرب گذرانده و تمام زندگی حرفه ای اش روی مسئله زنان بوده میتونم این را تضمین کنم که در همه ی کشورها و فرهنگ ها به صورت فراگیر مسئله خشونت علیه زنان وجود دارد و این مسئله یک مسئله ی جهانی ست.
پورزند با نمایش اسلایدهایی آمارهایی از خشونت جنسی داد و گفت این آمارها مربوط به آمریکاست و کانادا هم تقریبا چنین آماری دارد. از هر سه زن یک زن در دوره ای از زندگی خشونت جنسی را تجربه کرده است. از هر پنج زن، یک زن در دوران دانشجویی مورد خشونت جنسی واقع شده است. از هر چهار زن، یک زن به نوعی خشونت را از شریک زندگی اش تجربه کرده. از هر سه قتل خانوادگی دو قربانی زن هستند (این آمار کاناداست). از هر سه بچه، دو بچه در زندگی شون به نوعی خشونت خانگی را تجربه می کنند که آثارش در دوران نوجوانی یا بعدتر به صورت مشکلات روحی بروز می کند.
پورزند به انواع خشونت اشاره کرد و گفت، خشونت تنها فیزیکی نیست، بلکه انواع مختلفی دارد همچون ایزوله کردن شخص، کوچک و حقیر کردن، سرزنش مداوم،کنترل کردن مسائل مالی زنی که حتی خودش درآمد دارد، بچه به عنوان ابزار فشار توسط شریک زندگی، در جوامع مهاجر تهدید بردن بچه به کشور خودشان، و …
پورزند با اشاره به اینکه بسیاری از افراد نمی دانند که چنین مواردی جزو خشونت محسوب می شود، ابراز امیدواری کرد که سازمان هایی مانند کانون مدیریت زنان بر بخش آموزش در این زمینه تأکید داشته باشد.
پورزند در توضیح گذرایی از اینترسکشنالیتی گفت، ما نمی توانیم به مسئله خشونت برخورد کنیم مگر اینکه آن را لایه شکافی کنیم. لایه شکافی خشونت در مورد زنان مستلزم این است که ما شاخصه های شخصیتی آن زن را بفهمیم، مثلا یک زن چندین هویت دارد، می تواند معلولیت جسمی یا بیماری جسمی داشته باشد، می تواند از قشر مرفه جامعه باشد ولی همان معلولیت باعث شود که بیشتر مورد خشونت قرار بگیرد، اگر زنی همجنسگرا باشد، جوان باشد و دانشجوی کالج باشد، این سه تقاطع می تواند او را بیشتر در معرض خشونت قرار دهد. اگر زنی مهاجر باشد، و سیستم های کشور میزبان را نشناسد، زبان نداند، بچه داشته باشد، بیشتر از هر کس دیگری میتواند در معرض انواع خشونت قرار بگیرد.
پورزند در پایان سخنانش به معضل مهدکودک و گران بودن هزینه ی آن برای زنان اشاره کرد و گفت، این مسئله را هیچیک از احزاب کانادا تاکنون نتوانسته اند حل کنند. اینکه کانادا به یک سال مرخصی زایمان افتخار می کند، مسئله را حل نمی کند، بلکه زنان باید بتوانند انتخاب کنند یا در خانه بمانند و بچه شان را بزرگ کنند، یا اگر خواستند به سر کار برگردند، مجبور نباشند ماهی دو هزار دلار هزینه مهدکودک بدهند و آنگاه مجبور شوند به خاطر این هزینه خانه نشین شوند.
لیلی پورزند به دو پرسش هم پاسخداد. او گفت اگر می توانستم مایل بودم با مادر مادربزرگم شام بخورم. من شانس دیدنش را در شش سال اول عمرم داشتم و به او بی بی می گفتیم. من یک سئوال خاص از او دارم. این زن ۱۲۰ سال پیش با عشق ازدواج کرده، زن بسیار مذهبی بوده، سواد نداشته، قباله ی ازدواجش در وسایل من در کانادا پیدا شده، و در این قباله من دیدم که او به جای مهریه نوشته حق طلاق در صورت ازدواج مجدد همسر. من می خواهم از او بپرسم که او چطور این به فکرش رسیده. در حالی که امروزه به کسی این را بگویی می گوید مگه موقع ازدواج حرف طلاق کسی می زند.
کتاب تأثیرگذار برای لیلی پورزند “جاناتان مرغ دریایی” نوشته ی ریچارد باخ است.
آخرین برنامه ی این مراسم، هنرنمایی دف نوازان گروه موسیقی شهباز، به سرپرستی زهره شهبازی بود. شهبازی نوازنده ی دف و کمانچه، دف را از استادان بیژن کامکار و مسعود عقیلی و کمانچه را نزد استاد اردشیر کامکار فرا گرفت. از نوازندگان گروه جوانان تالار وحدت بوده و جایزه گرفته است. زهره شهبازی ۳۵۰ کنسرت در ایران و کانادا اجرا کرده از جمله در جشنواره تیرگان.
پایان بخش جشن روز جهانی زن پذیرایی از شرکت کنندگان بود.
