در ایران انقلابی اجتماعی و زیر و روکننده در اعماق جامعه در جریان است. از اوایل سال ٢٠١٨ همگان در دنیا شاهد بودند که هزاران و هزاران نفر به خیابان آمده و فریاد نه به دیکتاتور و سرنگونی حکومت را دادند. این حرکت اعتراضی در حداقل صد شهر ایران اتفاق افتاد و در برخی شهرهای کوچک فورا به حمله به مراکز حکومتی و یا مساجد و مراکز کار و فعالیت امام جمعه ها تبدیل شد. عکس خامنه ای را در شهر کوچکی مثل ابهر فورا پایین کشیدند و دنیا نظاره گر فوران خشم و اعتراض مردمی بود که دیگر حکومت را نمی پذیرند، شعار بسیار مهم این حرکت از نظر من این بود: اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا.
یک اتفاق مهم دیگر در جریان این اعتراضات افتاد، ویدا موحد حجابش را بر یک چوب بست و آن را بر بالای یک سکو در آرامش و ابهت کامل به اهتزاز درآورد و دنیا توجه اش در عین حال به این حرکت سمبلیک جلب شد. ویدا موحد و نرگس حسینی و بعدها دهها و دهها دختر خیابان انقلاب، یک واقعه مهم را در ایران و در دنیا خلق کردند. بیخود نبود که عکس ویدا به یک سمبل اعتراض به حجاب اجباری در دنیا تبدیل شد. این عکس مهم است و این سمبل تکان دهنده و تاریخی است چرا!
آن پارچه را که دختران خیابان انقلاب بر چوب کرده اند به دقت نگاه کنید، این پارچه آغشته به خون و جنایت و بی حرمتی و قوانین زن ستیزانه است. در آن پارچه ها حک شده است که زن نیمه مرد است، حک شده است که زن حق طلاق ندارد، سنگسار قانون آن مملکت است و اگر زن بخواهد در مورد کوچکترین و بزرگترین مسائل زندگیش تصمیم بگیرد، باید تابع تصمیم مذکرها باشد. در آن پارچه ها عکس صدها زن سنگسار شده و صدها دختر جوان را می بینید که در دفاع از حقوق و حرمت انسانی در سیاه چالهای حکومت اسلامی جان باختند، عکس دخترانی که در تابوتها خوابانده شدند تا از عقاید خود دست بردارند، در این پارچه ها سکینه محمدی آشتیانی ها و ریحانه جباری ها و لادن بیانی ها را می ببینید، زنان و دخترانی که به دلیل قوانین زن ستیز اسلامی جان باختند، در آن پارچه ها، صدای گوشخراش آخوندها و مبلغین حکومت اسلامی از رسانه های رسمی آنها و نماز جمعه ها را بشنوید که روزانه به ما زنان تعرض کرده و هر نوع بی حرمتی را در مورد زنان با وقاحت انجام داده و به هیچ کس و هیچ نهادی پاسخگو نبودند.
اکنون جنبش برابری طلبانه و آزادیخواهانه زنان اعلام جرم می کند و کیفرخواست خود را در مقابل مردم دنیا اعلام می کند، ما این قوانین این سنتها و این اخلاقیات و همچنین این حکومت و شریعه اسلامی را بر چوب بسته و عملا آن را ملغی اعلام می کنیم.
حجاب همواره یک موضوع جدل مهم بین زنان آزاده و حکومت زن ستیز اسلامی بوده است بسیاری هم امروز و هم در گذشته گفته و نوشته اند حجاب مشکل اصلی زنان نیست، گفته و نوشته اند زنان مشکلات مهمتری دارند و همین ها امروز در بهترین حالت به حرکت دختران خیابان انقلاب کم لطفی میکنند.
نخیر! حجاب مهمترین معضل در رابطه بین جنبش اسلامی و حکومت اسلامی و زنان است. نگاه کنید به تاریخ روی کار آمدن هیولایی به اسم حکومت اسلامی ایران، داعش در ایران، حکومتی که بعد از یک انقلاب بر علیه دیکتاتوری پهلوی روی کار آمد و اکنون دیگر همه می دانند اینها را که در حاشیه جامعه بودند، دول غربی و امریکا کمک کردند برای سرکوب و به شکست کشاندن انقلاب علیه حکومت پهلوی، تا جان بگیرند و حکومت تشکیل دهند. جمهوری اسلامی ایران نه در ٢٢ بهمن بلکه بعد از ١٣۶٠ و بعد از کشتار صدها نفر از همان انقلابیونی که برای یک زندگی بهتر و آزادتر مبارزه کرده بودند، پایه های خود را محکم کرد. برای ساکت کردن کل جامعه اما اول به زنان حمله کردند، با فرمان یا روسری یا تو سری و در مقابل از همان آغاز طوفان درو کردند. زنان به خیابان رفته و گفتند حقوق زنان نه شرقی است نه غربی جهانی است، اما همان موقع تحلیل اسلامیها این بود که بقیه جامعه از زنان دفاع نخواهند کرد، و گفتند نخست به بخش “ضعیف” جامعه حمله می کنیم و همان زمان کر دسته جمعی، حجاب مهم نیست شروع به نواختن کرد. ما زنانی که در خیابان بودیم نخست مردان ریشو را با فحاشی هایی رکیک در مقابل خود دیدیم، سپس مردان ریشو با چاقوهای تیز در دست و در انتها مردان ریشو با کلاشینکف آمدند. اعتراض ما رسما شکست خورد.
حمله به کارگران، ترکمن صحرا و کردستان در ادامه این روند بود.
حجاب سالها است موضوع نبرد فکری و عملی بین جنبش آزادیخواهانه زنان و طرفداران اصلاحات در حکومت اسلامی است.
در داخل ایران ما با فعالان و یا نظریه پردازانی در مجادله فکری و عملی بودیم که سیاست شان منطبق بر سیاست دولت های غربی بود. دولت های غربی گفتند حکومت اسلامی لایق مردم ایران است فقط کمی تندروی می کند که میتوان آن را اصلاح کرد… و ما در ایران با زنانی روبرو بودیم که می گفتند بلند پروازی نکنید سنگ بزرگ علامت نزدن است، نمی توان شعار سرنگونی حکومت را داد، فعلا با آخوندها مذاکره می کنیم تا کمی نرمتر شوند.. اسم این جنبش، جنبش ملی اسلامی بود که دورانی حرف اول را در رسانه های غربی میزد. یک بخش اینها در حاکمیت بود و بخش دیگر مشغول بزک کردن حکومت و یا نقد به تمامیت خواهی بخشی از حکومت بود و نه اینکه حکومت اسلامی و قوانین شریعه دون شأن بشر است!
این بار حکومت های اروپایی و امریکا و غیره، وقتی می دیدند حکومتی بر سر کار است که شلاق میزند به زنی به دلیل اینکه لاک ناخن دارد، و یا سنگسار می کند به دلیل رابطه جنسی خارج از ازدواج، نمی توانستند راحت روی خود را برگردانند و بروند، در عین حال به این دلیل که اعتراض در جامعه ایران همواره تداوم داشته است، پس برای ساکت کردن افکار عمومی و توجیه مماشات با حکومت زن ستیز و انسان ستیز، می گفتند مشغول اصلاحات هستیم، یک بخش از حکومت را که در برخی جزییات با بخش دیگر اختلاف نظر داشت، آلترناتیو اوضاع معرفی کرده و از خاتمی و روحانی در مقابل کنسرواتیوها به قول خودشان دفاع می کردند و می توانستند با این سیاست سالها تعداد زیادی را ساکت کنند. پس دیگر مهم نبود که در دوره روحانی در هر سال حداقل ٧٠٠ نفر اعدام میشوند و یا دوره خاتمی حداقل ۶٨ زن سنگسار شده اند! اینها دیگر مهم نبودند. مهم این بود که قرار بود حکومت روزی اصلاح شود.
مردم و زنان در ایران همه اینها را آزمایش کردند، جامعه بعد از ٣٩ سال اکنون در آستانه یک انقلاب علیه کل سیستم ایستاده است.
اگر حکومت اسلامی با حجاب بر سر کار آمد، اکنون با بر چوب کردن حجابها از طرف زنان آزاده سوت سرنگونی اش به صدا در آمده است.
هشت مارس امسال باید این حرکت را توده ای و علنی و دسته جمعی کرد. از ایران خبر میرسد در همه جا زنان و مردان آزادیخواه مشغول سازماندهی کنفرانس، سمینار، تئاتر، گلگشت و مجموعه برنامه های اعتراضی هستند. فراخوان به تجمع در مقابل وزارت کار و یا فراخوان زنان فعال از ایران که نوشته اند خیابانها را قرق خواهیم کرد، بیانگر روحیه اعتراضی و عزم جزم زنان بر ادامه دادن به این جنبش است. و یک شبح مهم در حال گشت و گذار است بی حجابی عمومی و دسته جمعی!
ویدا موحدها و نرگس حسینی ها و شاپرک ها و … توانستند در عین حال یک پیام به دنیا بدهند.
ایران کشور اسلامی نیست، کشوری است با حکومت فاشیست اسلامی!
حجاب فرهنگ ما نیست، حجاب سمبل بی حقوقی زنان است!
دوران توجیه این بی حرمتی به زنان در کشورهای اسلام زده، به کمک پست مدرنیستها و مالتی کالچرالیستها دارد سپری می شود و در این میان زنان ایران نقش پیشرویی ایفا می کنند.
از این پس زنان در عراق و عربستان سعودی و ترکیه و افغانستان و سودان هم متعرض تر و حق بجانب تر خواهند بود.
دوران داعش در دنیا از هر نظر دارد سپری می شود و زنان در این به خاک مالاندن پوزه داعش در ایران نقش محوری بازی می کنند.
پس بیایید در این هشت مارس مهم درود بفرستیم به شجاعت و پیگیری زنان در ایران که در همه عرصه ها مبارزه کرده و حکومت را به شکست کشانده اند.
زنده باد جنبش برابری طلبانه زنان در ایران
سرنگون باد حکومت ضد زن اسلامی
کلن ۶ مارس ٢٠١٨
