شهروند-فیلم “آوا” ، نخستین فیلم صدف فروغی، فیلمساز و کارگردان ایرانی ساکن مونترال کانادا، توانست در۹ بخش نامزد دریافت جایزه ی Canadian Screen Awards سال ۲۰۱۸ شود. رادیوCBC از صدف فروغی درباره ی مسیر ساخت فیلم و دلیل ساختن این فیلم سئوال کرده است که شاید دانستن آن برای ما خالی از لطف نباشد. صدف فروغی اگرچه این فیلم را داستانی توصیف می کند، اما آن را “نامه ای به نوجوانی گمشده اش” می خواند و می گوید که تجربه های نوجوانی اش در ساخت و پرداخت داستان این فیلم بی تاثیر نبوده است.
“نوجوانی گمشده” برای بسیاری از ما که دوران نوجوانی خود را در ایران گذراندیم، چندان ناآشنا نیست. دورانی که به تعبیر صدف همیشه در کتمان و پنهان کردن حقیقت گذشت، زیرا چاره ای جز آن برای نجات و زنده ماندن نبود.
نوجوانی در ایران، بویژه برای دختران، زمانی است که در اوج هجوم هیجانات و احساسات طبیعی نمی توان و نباید خارج از عرف جامعه زیست و حتی بدیهی ترین حقوق انسانی مانند عاشقی و عشق بازی گناهی بزرگ به حساب می آید که باید روزی بخشیده شود. روزی که اغلب اتفاق نمی افتد و بسیاری از ما تا سالهای سال و حتی تا بزرگسالی بارگناه دروغینی را که در آن سالها کشیده ایم، همچنان حمل می کنیم و عذاب وجدانی غیرمعمول و غیرقابل تعریف همواره با ماست که شاید توضیحش برای فردی که در آن مکان و جامعه رشد نکرده، غیر قابل فهم و بی فایده باشد.
صدف فروغی می گوید، و چه درست می گوید، که در جامعه ی ایران همیشه کسی نظاره گر و مراقب اعمال و رفتار ماست، مادر، پدر، برادر، جامعه، پلیس و در نهایت خدا. برای همین صدف شیوه ی دوربین گذاری اش را طوری انتخاب کرده است که بتواند گویای این مهم باشد که در چنین جامعه ای همیشه چشمی منتظر دیدن و قضاوت کردن است. این چشم پنهانی هر آن به ما هشدار می دهد که باید مراقب باشیم تا از عرف و قانون خارج نشویم. قانونی که اغلب ضد زن و سرکوب گر است. صدف فروغی برای ساختن این فیلم و کسب مجوز ساخت، مسیر طولانی و سختی را پیموده است و مجبور شده است که برای به دست آوردن این امکان بخشی هایی از فیلمنامه را به ظاهر تغییر دهد، اما به واقع مسیر خودش را رفته است و به گفته ی خودش تن به سانسور نداده است. شاید عجیب است اما پنهان کاری و کتمان حقیقت، فرهنگ به گوشت و استخوان فرو رفته ای است که اگر نبود و نمی کردیم زندگی بسیار از این که هست برای ما دشوارتر می شد.
صدف فروغی می گوید که فیلمش “تبلیغاتی” نیست و روایتگر واقعی داستان واقعی دخترکان پرشور آن دیار است. او دلش می خواهد فیلمش را در ایران نمایش دهد و با اینکه می داند شاید امکان پذیر نباشد، اما می گوید که برایش هیچ ناممکنی وجود ندارد و کاری را که بخواهد انجام می دهد و برایش از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند.
فیلم “آوا” توانست در ششمین دوره ی Canadian Screen Award در بخش بهترین نقش مکمل زن با بازی بهار نوحیان برنده ی جایزه شود و همچنین برنده ی جایزه ی بهترین فیلم داستانی اول کارگردان Best First Feature نیز شد.
این فیلم چند ماه پیش، در سپتامبر سال ۲۰۱۷ ، در جشنواره ی بین المللی فیلم تورنتو عنوان افتخاری Best Canadian First Film و جایزه ی “کشف منتقدان” FIPRESCI Discovery را از آن خودش کرد.
