روز پنجشنبه ۱۲ آوریل وزارت فرهنگ مکزیک خبر داد که سرجیو پیتول یکی از برجسته ترین نویسندگان آمریکای لاتین با زندگی بدرود گفته است. وی هنگام مرگ ۸۵ سال داشت و سال ها بود از بیماری رنج می برد. سرجیو پیتول به عنوان نویسنده ای با تخیل سرشار شناخته شده بود و یکی از سرشناس ترین داستان نویسان و مترجمان حوزه زبان اسپانیولی و مکزیک محسوب می شد.
او ضمن داستان پردازی مقالات ادبی می نوشت و شعر نیز می سرود. پیتول در سال ۲۰۰۵ میلادی جایزه سروانتس را دریافت کرد. این مهمترین جایزه ادبی حوزه زبان اسپانیولی است.
سرجیو پیتول که به هفت زبان زنده دنیا تسلط کامل داشت، در دوران زندگی خود آثار آنتوان چخوف، ژوزف کنراد، هنری جیمز و بسیاری دیگر از نویسندگان بزرگ جهان را به اسپانیولی ترجمه کرد.
ادبیات برای این نویسنده سرشناس نقش “نجات دهنده” را ایفا می کرد. او در دوران کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و خود به دلیل ابتلا به مالاریا مدت ها بستری بود.
پیتول گفته است: “از زمان کودکی ادبیات و تئاتر مهمترین پناهگاه من بودند”.
پیتول در دوران جوانی به تحصیل حقوق قضائی و فلسفه پرداخت و پیش از آن که نوشتن را به حرفه اصلی خود تبدیل کند، مدتی به عنوان دیپلمات سرگرم کار شد. او سال ها کاردار فرهنگی مکزیک در فرانسه، مجارستان، لهستان و اتحاد جماهیر شوروی سابق بود.
“زندگی زناشوئی”، “حرمت شکسته عشق” و “حماقت خدائی” مهمترین آثار باقی مانده از سرجیو پیتول هستند.
او در این آثار بسیاری از ایستگاه های زندگی خود را با ذهنی خلاق و تخیلی قوی بازتاب داده است. او خود یکبار گفته است: “تقریبا همه آثار من زندگی نامه هایی هستند که در آن ها کمی اغراق شده است”.
