محمد علی کشاورز هم، در سن ۹۰ سالگی، در گذشت و افسوس های بسیاری بجا گذاشت. چهل سال از عمر این حکومت می گذرد و هیچ زمینه ای برای رشد چند نسل پرورش یافته، در این حکومت مهیا نبود، تا نسل های بعدی جانشین های درستی باشند. نه فقط در تاتر، در شعر، در داستان و ….. حتی در گرافیک که مدعی هستند رشد بسیاری داشته است، آیا مرتضی ممیزی و یا ابراهیم حقیقی ای و…. بوجود آمده است؟
اگر جلد کتابی یا پوستری با ارزش می بینیم، به امضایش توجه کنیم، که باز امضای همان نسل گذشته را دارد، و یا امضای شاگردان آنان را. البته هنر اختلاس را به خوبی پرورش دادند. بگذریم!
دومین افسوس، آن که منتظریم یکی از میانمان برود، و سوگ نامه ها را یکی یکی بنویسیم و پخش کنیم. فرهنگ و عادت مرده پرستی اسلامی، در ما رخنه کرده است. تا آنجا که اگر خوشبختانه، کسی درنگذشت، برای این که، مصیبت نامه را بنویسیم، او را می کشیم. ولی تا وقتی که زنده است، نه یادش می کنیم و نه قدردان زحماتش می شویم. و برای نوشتن مصیبت نامه تا آنجا پیش می رویم، که با فرهنگ اسلامی، زن ستیز و ضد زن مطلبمان را می نویسیم. در ظاهر روشنفکریم، ولی بیشتر از مردم عادی تبلیغات ضد فرهنگی اسلامی در ما تاثیر می کند. امروز در دنیای مجازی، و از طریق انسان های مختلف و متاسفانه حتی خانم ها، با این تیتر مواجه شدم: “پنج تن آل نمایش” – که داوود رشیدی، عزت انتظامی ، جمشید مشایخی ، محمدعلی کشاورز رفته اند و فقط علی نصیریان باقی مانده است (که امیدوارم به سلامت باشد)، حتی دست اندرکاران تاتر هم، این نوشته را لایک می زنند و یا پخش می کنند. کدوم “نمایش” در ذهن عقب افتاده شماست؟
مگر تاتر نوین ایران، همین چند نفر بودند؟ اگر بازیگران زن ما نبودند، آیا امکان مطرح شدن اینان در روی صحنه بود؟
اگر خانم چهره آزاد، لرتا، و عصمت صفوی ها نبودند، تاتر نوین ما می توانست شکوفا شود؟
و یا خانم ها: فخری خوروش، نصرت پرتوی (به سلامت باشند)، فرزانه تاییدی، جملیه شیخی، مهین شهابی (یادشان گرامی) و یا خانم آذر فخر که در سلامت باشند و عزیزان دیگر که بسیارند و در حوصله این نوشته نیست، اگر نبودند نمایشی می توانست اجرا شود و یا در دل تماشاچیان جای باز کند؟
چرا هم صدا با حکومت مذهبی، زنان هنرمندمان را حذف می کنیم؟ مگر در همان دوران که آنها “پنج تن آل نمایش” نامیده می شوند، جعفر والی، حمید سمندریان، خسروی و…. نبودند؟
عباس جوانمرد که خوش باشد و سلامت، پرویز صیاد که عمرش پایدار و … که از پایه های تاتر نوین می باشند، جایی در “نمایش” شما ندارند؟
افسوس ها بسیارند و حوصله خواننده کم. یادمان نرود که این هنرمندان تاتر نوین ایران، از طریق تاتر توانستند در دل مردم جای باز کنند، و بعد به سینما و تلویزیون کشیده شوند. در دورانی که نه دنیای مجازی بود و نه دامنه ی گسترده تبلیغات.
امیدوارم کمی بخود آییم، و از زیر یوغ تبلیغات اسلامی ضد زن، خودمان را رها کنیم. یاد کشاورز را گرامی بداریم. ودر صدد قدردانی از : فخری خوروش، نصرت پرتوی، آذر فخر، پرویز صیاد و عباس جوانمرد در زمان حیاتشان باشیم.
فکر کنم این عکسِ نمایش بام ها و زیر بامها نوشته غلامحسین ساعدی با کارگردانی جعفر والی است. ایستاده از چپ: ساعدی – کشاورز – نصیریان – والی – افهمی – ؟؟
نشسته از راست: جمیله شیخی – محرابی – مهین شهابی و ……
امیدوارم اطلاعات در مورد عکس درست باشد ، اگر عزیزان اطلاعات درست تری داشته باشند، سپاسگزار می شوم.
