چند روز پیش به عادت همیشگی مشغول سایت گردی بودم، که در سایت رادیو بین المللی فرانسه، در خبر مرگ همکار و دوست عزیز “سیروس گرجستانی” که یادش مانا باشد، به جمله ای برخورد کردم ، که ابتدا فکر کردم دارم در سایت های ضد زن جمهوری اسلامی می گردم! به تیتر سایت مراجعه کردم. نه درست بود: “سایت رادیوی بین المللی فرانسه.”
از چپ: نصرت پرتوی – عباس جوانمرد – پرویز صیاد – حسین افصحی
انگشت به دهان ماندم. مگر می شود در کشور کمون پاریس، در قلب اروپا چنین خشونتی علیه زن روا داشت؟
دریغ که مرد سالاری لجام گسیخته جمهوری اسلامی به رادیو بین المللی فرانسه هم رسوخ کرده است. بخوانید و خود قضاوت کنید:
“… نخستین کار حرفه ای او{سیروس گرجستانی} بازی در نمایش “سنگ و سورنا” به کارگردانی همسر عباس جوانمرد{تأکید از من است} بود که در تاتر سنگلج، قدیمی ترین سالن تاتر ایران اجرا شد.”
نویسنده محترم حتی به خود زحمت نداده است که حداقل در گوگل جستجو کند که همسر آقای عباس جوانمرد چه کسی است.
خانم “نصرت پرتوی” عزیز که کارگردان نمایش “سنگ و سرنا” می باشند، اولین زن کارگردان در اداره تئاتر و اولین زن نمایش نامه نویس در ایران هستند. امکان دارد رادیوی بین المللی فرانسه اذعان کند که “ما این مطلب را از سایت های ایران برداشتیم”، که آن وقت عذر بدتر از گناه می شود. یعنی در کشور فرانسه و در شهر پاریسی که بسیار نویسنده و ادیب و کارورز استخوان ترکانده ی تئاتر به یمن جمهوری اسلامی در آن جا پناهنده و مهاجرند ، نمی شد پرس و جویی کرد، تا بمانند سایت های مردسالار ضد زن جمهوری اسلامی برخورد نکنید و ننویسید زن فلانی – خواهر آقای فلانی – مادر فلانی – ضعیفه و آشپزخانه و القابی از این دست؟!
همین چند روز پیش مطلبی نوشتم درباره مقاله ای که در آن اشاره شده بود به “۵ تن آل نمایش” که همه مرد بودند! و اینک نه در ایران، بلکه در فرانسه، این چنین برخورد می کنند. حاضر نیستند، هویت یک زن هنرمند به عنوان اولین زن نمایش نامه نویس و کارگردان در اداره تاتر را به رسمیت بشناسند.
اگر نام این عمل خشونت علیه زن نیست، پس چه می تواند باشد؟ در بحث خشونت علیه زنان دسته بندی های مختلفی مطرح می شود که شرح آن در این مقاله جایی ندارد. اما دسته سوم خشونت روانی است، موضوعاتی مثل تحقیر، توهین، بی احترامی های مختلف، نادیده گرفتن هویت و افترا و …
من به عنوان یک کارورز تئاتر و یک مرد از دهکده ی مردسالار جهانی، از خانم نصرت پرتوی عذر خواهی می کنم. نه تنها از خانم پرتوی، بلکه از تمامی زنان هنرمند ایرانی، عذر خواهی می کنم. و شاید درست تر باشد که بنویسم از همه زنان دهکده مرد سالار جهانی عذر خواهی می کنم ، که با نگاه مردانه مان از افشای هویت زنان ترس داشتیم وداریم.
