وقتی می‌فهمیم به بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۱۰ در ونکوور چیزی نمانده که بدانیم مشعل این بازی‌ها بالاخره پس از طی کردن سراسر کشور هفته‌ی گذشته
شهروند ۱۲۶۱ـ پنجشنبه ۲۴ دسامبر ۲۰۰۹
وقتی می‌فهمیم به بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۱۰ در ونکوور چیزی نمانده که بدانیم مشعل این بازی‌ها بالاخره پس از طی کردن سراسر کشور هفته‌ی گذشته از شهر ما تورنتو هم رد شد. مشعل، که دوری ۱۰۶ روزه در سراسر کشور خواهد زد، از بریتیش کلمبیا شروع کرده بود و از راه مناطق شمالی به شرق رفته بود و سپس از راه کبک وارد استان انتاریو شده بود. مشعل هفته‌ی گذشته از طرف اشاوا به سمت شهر آمد و از ویتبی و ایجکس و پیکرینگ و وایت‌چرچ ـ استوفویل و مارکهام و تورن هیل هم گذشت و بالاخره به مرکز شهر تورنتو رسید.
البته تعجبی نیست که حضور مشعل در شهری به عظمت تورنتو خالی از حادثه هم نباشد و از همین رو مشعل داشت از خیابان یانگ پایین می‌آمد که در تقاطع‌های ولزلی و کالج معترضان جلویش را گرفتند و حتی موفق شدند کار حمل مشعل را چند ساعتی مختل کنند. سید حسن، از سازمان‌دهندگان اعتراض در مصاحبه با شهروند گفت:"موفق شدیم جلوی مشعل را بگیریم". گروه‌های مختلفی از "ائتلاف انتاریو علیه فقر" تا "هیچ کس غیرقانونی نیست" تا کمیته‌ها و ائتلاف‌های مخصوص مخالفت با بازی‌های المپیک ۲۰۱۰ از سازمان‌دهندگان حرکت اعتراضی بودند که بیش از ۲۰۰ نفر در آن شرکت کردند. در آخر کار به دخالت پلیس برای اجازه‌ی عبور به مشعل کشید. معترضان علت اصلی اعتراض خود را هزینه‌ی بالای بازی‌ها و استفاده‌ی برگزارکنندگان المپیک از زمین‌های بومیان غرب کانادا می‌دانستند. یکی از شعارهایی که نزد بسیاری دیده می‌شد: "نه به المپیک روی زمین دزدی بومی‌ها" بود.
مشعل بازی‌ها پس از ترک تورنتو عازم برمپتون شد و از آن‌جا به ترتیب به همیلتون، نیاگارا، برنتفورد، چتهام، وینزور و لندن می‌رود و پس از چند روز توقف در لندن راه خود را به سمت غرب ادامه می‌دهد.
با حاملین مشعل در تورنتو آشنا شوید
حمل مشعل المپیک مثل 
چاپ تمبر می‌ماند؛ فرصتی برای یک کشور تا از بزرگ‌ترین‌های خود تقدیر کند.
۱۲۰۰۰ نفر مشعل المپیک را ۴۵۰۰۰ کیلومتر از این سر تا آن سر کانادا حمل می کنند. این افراد از جمله هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران، سیاستمداران، افراد عادی و … هستند.
ـ ایوان و جیسون رایتمن، پدر و پسر فیلمساز: این روزها نام رایتمنِ پسر به خاطر درخشش فیلمش در گلدن گلوب و درخشش احتمالی‌اش در شبِ اسکار خیلی به گوش می‌خورد. این بود که برگزارکنندگان از موقعیت استفاده کرده و رایتمن‌ها را به فهرست حاملان مشعل اضافه کردند. رایتمنِ پسر گفت که خیلی سخت تلاش کرده جلوی اشک‌هایش را بگیرد. رایتمنِ پدر گفت:"می‌دانید من با خانواده‌ام به عنوان مهاجر به اینجا آمدم و این‌که بتوانم در چنین چیزی شرکت کنم خیلی ویژه است و من از این‌که کانادایی هستم و بخشی از این داستان، بسیار مغرورم".
ـ مارین مک‌بین، قایقران المپیک: چه کسی بهتر از مک‌بین که اولین کانادایی بود که سه مدال طلای المپیک را به گردن آویخت (دو ط
لا از بارسلونا ۹۲ و یک طلا و یک برنز از آتلانتا ۹۶).
ـ کارن کین، رقصنده باله: کینِ ۵۸ ساله مدت‌ها است که بازنشسته شده اما واقعا تاریخ رقص و باله در کانادا چند نفر در جایگاه او می‌شناسد؟
ـ هیزل مک‌کالیون، شهردار میسیساگا: باورتان بشود یا نه هیزلِ ۸۸ ساله هم که این روزها بعد از یک عمر آبروداری با ماجرای جنجال مالی شهرداری و پسرش دست و پنجه نرم می‌کند، وارد میدان شد و حدود ۴۰۰ متر با مشعل دوید و سپس آن را به نفر بعدی داد.
