این دوشنبه، در دادگاه عالی کانادا
مژگان رسولی: پدرم نماد ارزش زندگی شده است
شهروند- آرش عزیزی: جلسه‌ی دادگاهی که انتظار می رود اهمیتی نه فقط کشوری که جهانی داشته باشد دوشنبه ی همین هفته آغاز شد و چندین ماه به طول خواهد انجامید. نُه قاضی عالی ترین دادگاه کشور باید در مورد غائله ی بین خانواده ی حسن رسولی و مسئولان بیمارستان سانی بروک تصمیم بگیرند.
آقای رسولی در شرایط کما به سر می‌برد؛ خانواده اش خواهان ادامه ی حفظ حیات او با کمک های پزشکی هستند و مسئولان بیمارستان می‌گویند امیدی به بازگشتِ او نیست و خواهان پایان این حیات هستند. همین است که کار به اتاوا و دادگاه عالی کشیده است. دادگاه باید تصمیم بگیرد که تصمیم نهایی در مورد جانِ بیمار را چه کسی باید بگیرد. خود بیمار؟ خانواده‌اش؟ پزشکان؟ و یا دادگاه ها؟
روزنامه ی تورنتو استار گزارشی از جلسه ی دادگاه در روز دوشنبه منتشر کرده است و علاوه بر دو طرفِ غائله ی قضایی با شماری از کارشناسان در این مورد گفتگو کرده است.
حامیان اصلی آقای رسولی، دختر ۲۹ ساله اش، مژگان و همسرش، پریچهر سلاسل، هستند. آن‌ها روز دوشنبه هر دو در دادگاه حضور داشتند.
هری آندروود، وکیل دو پزشک سانی بروک (برایان کاتبرتسون و گوردون رابنفلد)، گفته های خود را اینگونه آغاز کرد: «بیماران نمی توانند نوع درمان را تعیین کنند.» کاتبرتسون و رابنفلد هر دو می خواهند به درمان رسولی پایان دهند چرا که آن را دارای ارزش پزشکی نمی دانند.
خانواده ی رسولیِ ۶۱ ساله اما از چندین زاویه با این تصمیم مخالف است. از جمله به خاطر مسلمان بودن آقای رسولی. آن ها در ضمن تاکید می کنند که عزیزشان با حرکت های چشم ها و دستان خود با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند. با این‌که پزشکان در ابتدا گفته بودند وضعیت «نباتی» رسولی، دائمی است و خواهان قطع سریع حیات او می شدند، طولی نکشید که خود آن‌ها مجبور شدند اعتراف کنند آقای رسولی بازگشت داشته است و وارد وضعیت «حداقل آگاهی» شده است.
وکلای خانواده در روز دوشنبه تاکید کردند که ارزش ها و باورهای بیمار (چه مذهبی، چه غیرمذه
پریچهر سلاسل همسر حسن رسولی به همراه فرزندانش در ملاقات همسرش در بیمارستان سانی بروک
بی) باید نقش مهمی در تعیین شیوه ی درمان آن‌ها داشته باشد.
گری هادر، وکیل خانواده، این ادعا را که کمک های پزشکی که رسولی اکنون دریافت می‌کند «بیهوده» است زیر سئوال برد. هادر گفت: «درمان ۱۰۰ درصد موثر است. به او امکانِ تنفس می دهد.»
همه چیز در سال ۲۰۱۰ و از جراحی ساده ای برای برداشتن یک تومور از بدنِ رسولی آغاز شد. در ابتدا به نظر می آمد جراحی خوب پیش رفته اما خانواده ی رسولی خیلی زود متوجه شدند که عزیزشان در وضعیت مناسبی قرار ندارد. رسولی در بیمارستان که بود مبتلا به مننژیت شد و به سرعت به حالتی نزول کرد که پزشکان «وضعیت دائم نباتی» می نامیدند. از چند هفته بعد پزشکان سانی بروک خانواده ی رسولی را تحت فشار قرار دادند تا حکم پایان حیات او را امضا کنند، خواسته ای که خانواده هرگز زیر بار آن نرفت.
خانواده ی رسولی مدعی است که پزشکان حتی کار را به جایی رساندند که تهدید کردند کار قطع حیات را یک جانبه و بدون اجازه ی آن‌ها انجام خواهند دادند.
پریچهر سلاسل خود در ایران پزشک بوده است و با رد تشخیص سانی بروک می‌گوید همسرش در حالت دائمی مرگ مغزی نیست و نشانه هایی از حیات دارد.
جدل خانواده با بیمارستان سال گذشته وقتی وارد دوری جدید شد که پزشکان اعلام کردند شرایط رسولی ارتقا یافته و او به «حداقل آگاهی» (minimally conscious) رسیده است.
سلاسل، این هفته، به خبرنگار استار گفت همسرش از نظر او آگاه است چرا که متوجه حرف های او می‌شود و با حرکات دست و چشم خود با خانواده ارتباط برقرار می‌کند.
مژگان، دختر حسن و دانشجوی تحصیلات تکمیلی در تورنتو، گفت پدرش «نماینده ی ارزش زندگی» شده است.
او به خبرنگاران گفت: «می دانم که او می خواهد زنده باشد. او در بیمارستان عفونت پیدا کرده. پس گروه خدمات درمانی… باید نسبت به کاری که با پدرم انجام دادند مسئول باشند.»
هادر در دعاوی خود به آماری اشاره کرد که نشان می دهد یک سوم بیمارانی که در این حالت هستند احیا می یابند و تشخیص «حالت دائمی نباتی» نزدیک به ۳۰ درصد مواقع اشتباه انجام می شود.
مارک هندلمن، از وکلای ارشد تورنتو در پرونده های حق حیات، در پیش بینی تصمیم نهایی دادگاه (که اخذ آن چند ماه دیگر طول می‌کشد) گفت بعید می داند دادگاه به پزشکان اختیار تصمیم مستقل در این زمینه را بدهد.
یکی از مسائل مهمِ این پرونده که در طول محاکمه های سطوح پایین تر دادگاه به کلی مسکوت گذاشته شد، مساله ی منابع است. دو سال حضور رسولی در سانی‌بروک حدود روزی ۲۰۰۰ دلار خرج در بر داشته است.
وقتی وکیل بیمارستان گفت: «آیا ما به عنوان جامعه می خواهیم تصمیم بگیریم که منابع مان را صرف افرادی کنیم که شرایط شان از نظر پزشکی قابل درمان نیست؟» وکیل خانواده ی رسولی غافلگیر شد. هادر پس از محاکمه گفت: «(وکیل مقابل) در دادگاه های پایین تر گفته بود این پرونده در مورد منابع پزشکی نیست.»
تادئوس پاپ، استاد حقوق در دانشگاه هملاین (در مینه‌سوتای آمریکا) که از کارشناسان جهانی در زمینه ی قانون خدمات درمانی است، گفت دادگاه عالی کانادا بالاترین مرجع قضایی در سطح جهان است که در مورد پرونده‌ای اینچنینی نظر می دهد. تادئوس گفت تصمیم دادگاه هر چه باشد در دادگاه های کشورهایی همچون آمریکا، استرالیا و بریتانیا نیز مورد ارجاع قرار خواهد گرفت.
تادئوس تاکید کرد دادگاه بر هر اساسی که تصمیم بگیرد باید با شفافیت عمل کند تا معلوم شود تصمیم مربوطه در این زمینه را دقیقا چه کسی باید بگیرد. این خواستِ شفافیت تا کنون از طرف بسیاری از کارشناسان و اطراف ذینفع در این مورد مطرح شده است.
