روز شنبه ۹ مارس ۲۰۱۳ مراسم بزرگداشت روز جهانی زن به همت سازمان زنان هشت مارس و جمعی از فعالان زن در تورنتو در یکی از سالن های شهرداری نورک یورک برگزار شد.
برای تدارک این مراسم که از یک ماه قبل شروع شده بود، از سوی برگزارکنندگان، هر هفته جلسه ای گذاشته شد تا در مورد چگونگی برگزاری این برنامه به مشورت و همفکری با همدیگر بپردازند. در این نشست که از ساعت ۶ تا ۱۰ شب ادامه داشت، بیش از ۷۰ نفر شرکت کردند. در ابتدا هما مجری برنامه ضمن خوشامدگویی به حضار و یاد زنانی که شجاعانه در طول تاریخ برای کسب حقوق خود مبارزه کردند، برنامه را آغاز کرد و در پی آن شعر زیبایی را که توسط یکی از فعالین زن سروده شده بود، دکلمه کرد.
در این برنامه ابتکار جالبی از جانب برگزار کنندگان به کار گرفته شد به این ترتیب که زنانی از میان جمعیت برخاسته و هر کدام در مورد جلوه های گوناگون ستم و خشونت علیه زنان صحبت کردند.
مونا در مورد نقش مذهب در خشونت علیه زنان سخن گفت. او در بخشی از صحبت هایش بi طور سمبولیک گفت من یک زن مصری هستم و مجبورم برای دفاع از خودم با اسپری و کارد آشپزخانه برای مطالبات حقوقم به تظاهرات بروم … من یک زن آمریکایی ام که هنوز برای حق سقط جنین مبارزه می کنم و یا من صدای زنان در سراسر جهانم که روزمره مورد تحقیر و خشونت مذهبی قرار می گیرم ….
ناهید با آمارهایی ابعاد هولناک تجاوز جنسی در سطح جهان را نشان داد، و سوری در مورد نقش رسانه های گروهی در تولید و باز تولید خشونت علیه زنان توضیح داد. مریم ازخشونت و ستمی که به همجنسگراها در جوامع گوناگون اعمال می شود پرده برداشت و گفت که حتی در میان روشنفکران نیز بسیار برخوردهای تحقیر آمیزی در مورد آنان رواج دارد. آزیتا در مورد نابرابری های اقتصادی زنان در محیط کار گفت و این که چگونه زنان در مقابل کار برابر، مزدی کمتر از مردان دریافت می کنند.
بعد از آن آناهیتا از فعالین سازمان زنان هشت مارس سخنرانی خود را ایراد کرد. او در سخنان خود را با آوردن آمارهایی از قتل و شکنجه و خشونتی که بر زنان اعمال می شود رشد سرمایه داری نئولیبرالیسم را سبب رشد جنایت و خشونت علیه زنان دانست و گفت:
خشونت سرمایه داری با زنجیره ی خشونت ماقبل سرمایه داری نهفته در فرهنگ و سنن و مذهب با تاریخی هزاران ساله به هم پیوند خورده، مرزهای جهان را در نوردیده و بیش از ۳ میلیارد زن را بهم وصل کرده؛ خشونتی که ما زنان در چهار گوشه جهان تجربه می کنیم در شهر و روستا، خانه، محل کار، خیابان و کوچه همه در اسارت این زنجیریم. زنجیری که دو سرش با حلقه های خشونت دولتی و خشونت خانگی به هم جوش خورده است.
مردسالاری از دیدگاه مارکسیسم فمینیسم – یک نظام اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است. این نظام مکانیسم تولید و باز تولید خودش را دارد. مردسالاری مانند نظام طبقاتی سرمایه داری مدام خودش را تولید و بازتولید می کند و برای تضمین رابطه ی قدرت و برتری مرد بر زن و فرودستی زنان از تمام امکانات اعمال قدرت استفاده می کند.
او ادامه داد: در زمینه ی رهائی زنان از قید ستم، کمونیسم رادیکال ترین فکر و تلاش تاریخ بشر بوده. رهائی انسان از جهنم جامعه ی طبقاتی و رهائی کامل زن از قید ستم، کاملا به یکدیگر وابسته اند و با رسیدن جامعه ی بشری به کمونیسم که در آن نه از روابط سنتی مالکیت اثری است، و نه از افکار سنتی، رهایی کامل زنان متحقق خواهد شد.
سخنران بعدی برنامه، روناک بود. او دانشجوی دانشگاه رایرسون است و همچنین در shamless Magazin مجله ای که در ارتباط با فمنیستهای جوان است، فعالیت می کند. روناک در مورد جنبش بومیان در کانادا صحبت کرد. او با نشان دادن اسلاید شو در مورد تاریخچه این جنبش و نقش زنان در آن توضیحات کاملی داد.
بعد از روناک نوبت مهوش علاسوندی از طرف نهاد مادران علیه اعدام رسید که در مورد خشونت حکومتی علیه مادران، سخنان جامعی را مطرح کرد. او که مادر دو برادر اعدامی ست در مورد این که چگونه مسئولان زندان از وی خواسته اند که یکی از فرزندانش را برای اعدام انتخاب کند تا دیگری زنده بماند گفت: “قبل از اعدام فرزندانم ….به من گفتند که چون اینها دو برادر هستند شاید که فقط یکیشان را اعدام کنیم!… به ما بگو کدامیشان را بکشیم!…. دو پرونده در مقابل من گذاشتند که آن کاغذها، آدم های زنده ای بودند… در واقع فرزندان خود من بودند که باید به خواست منِ مادر کشته شوند!… آیا در بین شما مادر هست؟ آیا می تواند جای من قرار بگیرد و بگوید کدام را بکش…. لطفا این دقایقی را که من سپری کردم مجسم کنید و نامی بر آن بگذارید.. چه نامی می توان بر آن گذاشت… آیا خشونتی علیه زنان، مادران، خواهران … از این وحشتناک تر سراغ دارید؟” متن کامل سخنان مهوش علاسوندی را در همین شماره بخوانید.
در پانزده دقیقه استراحت، حاضران به گفت وگو و بحث و تماشای نمایشگاه عکسی از چهره های شاخص زنان که بعضی از آنان پیشگامان مبارزات طبقاتی و جنبش زنان در دوره صد سال اخیر بودند، پرداختند.
همچنین استقبال از میز کتاب ۸ مارس که کتاب ها و نشریه ۸ مارس را می فروختند بسیار خوب بود.
بخش دوم برنامه با نمایش ویدئو کلیپی از خشونت علیه زنان در ابعاد و اشکال مختلف که به وسیله شورای دانشجویان چپ ساخته شده بود شروع شد. این ویدئو کلیپ یکی از گویاترین و تکان دهنده ترین کلیپ هایست که در مورد خشونت علیه زنان ساخته شده است و با عکس های بسیار گویا خشونت های خانگی و اجتماعی و دولتی را به نمایش می گذارد. و برای از بین بردن مردسالاری، کل سیستم سرمایه داری را مورد آماج قرار می دهد.
سپس شهلا به سخنرانی در مورد مشکلات و آسیب های روحی و روانی زنان در جامعه ای مبتنی بر مردسالاری پرداخت. او مطرح کرد “خشونت علیه زنان که بطور سیسماتیک پیش می رود به گسترش بیماری های روانی در میان زنان انجامیده و سیستم درمانی نیز بسیار تبعیض آمیز و سرکوبگرانه است،که بیشتر به رواج بیماری دامن می زند. حتی زنانی که جزو فرهنگ سازان جامعه ما هستند مانند فروغ خود نیز دوره ای از بحران روحی و روانی را از سر گذراند و فرزند او که دچار این مشکلات است مورد حمایت جامعه قرار نمی گیرد و این موضوع دردآوری است که فرزند این شاعر محبوب و پیشرو در این شرایط در انزوا قرار گیرد.” (۱)
پس از آن شهلا رحیمی پشت تریبون رفت و متن ادبی کوتاهی خواند که در مورد رابطه میان زن و مرد و جدایی جنسیتی در جامعه بود و این که این جدایی سازیها به هر دو، زن و مرد آسیب می رساند و تاثیر این تبعیضات و ستم بخصوص بر روی زنان بسیار است.
بخش آخر برنامه شهلا زندگانی که مشاور زنان است، بحث خشونت علیه زنان و خصوصا خشونت در خانواده را به صورت کارگاه آموزشی اجرا کرد. شعار “شخصی سیاسی است و سیاسی شخصی است” که عنوان شعار محوری جنبش های زنان در دهه ۶۰ و ۷۰ بود، زمینه ی بحث شهلا قرار داشت. او بر این اساس تمام حاضران در سالن را به شش گروه تقسیم کرد و با طرح سئوالاتی که از قبل آماده کرده بود از هر گروه خواست که در بین خود برای پاسخگویی این سئوالات به بحث و گفت و گو بپردازند. در آخر هر گروه با انتخاب یک نماینده نظرات گروه خود را در جمع بزرگتر طرح کردند. سئوالات طرح شده، فرق خشونت علیه زنان با دیگر خشونتها را به چالش کشید. حوزه ی خصوصی و عمومی خشونت علیه زنان، نقش اجتماع در تشدید این خشونت با استفاده از عوامل نژادی، فرهنگی، مذهبی، سیاسی، گرایشهای جنسیتی و اقتصادی در این گروه ها به بحث گذاشته شد.
در پایان ، گفت و شنود زنده و خلاقی با شرکت حاضران در جلسه در گرفت که طی آن در مورد سرکوب و بی حقوقی زنان و مناسبات مردسالارانه در جامعه چه در سطح اجتماعی و چه در مناسبات خانوادگی و برخورد به این رفتارها و عوامل باز تولید آن به تبادل نظر پرداخته شد…
این بخش برنامه با استقبال زیاد حاضران روبرو شد و بسیاری از شرکت کنندگان خواهان برگزاری بیشتر این گونه برنامه ها شدند.
مراسم بزرگداشت هشت مارس امسال از این ویژگی برخوردار بود که محصول کار مشترک سازمان زنان هشت مارس، جمعی از فعالان زنان تورنتو و نهاد مادران علیه اعدام بود. پیشبرد این مراسم از ابتدای برنامه ریزی، تدارکات و سخنرانی ها از قدم اول تا آخر در همه زمینه ها با همکاری صمیمانه و دوستانه بین این افراد صورت گرفت. برگزاری موفقیت آمیز این مراسم مدیون این همیاری و همکاری بود. باشد که با تداوم کار و استفاده از این تجربه در آینده بتوانیم کارهای بزرگتر و با کیفیت بیشتر ارائه دهیم.
طبق گفته شرکت کنندگان، این برنامه یکی از موفق ترین و پر بارترین مراسم روز جهانی زن بود که در تورنتو برگزار شده است.
با تشکر از تمام زنان و مردانی که در برگزاری این برنامه، کمیته برگزارکنندگان را یاری کردند.
سازمان زنان ۸ مارس ( ایران- افغانستان) و جمعی از فعالین زن در تورنتو
۱۲ مارس ۲۰۱۳
۱- رجوع شود به مصاحبه کامیار فرزند فروغ با عسل همتی
