شهروند – آرش عزیزی: روزی که بسیاری منتظر آن بودند بالاخره فرا رسید و جفت پاندای غول آسا و مشهور باغ وحش تورنتو بالاخره به نمایش عموم گذاشته شدند.
رسانه ها این دو پاندا را از مشهورترین ساکنان کنونی شهر می دانند.
دا مائو، پاندای مذکر چهار ساله، و ار شون، پاندای مونث پنج ساله، از صبح شنبه ی هفته ی گذشته به نمایش عموم گذاشته شدند. آن ها بزرگترین ستاره های کنونی باغ وحش هستند که با گرم تر شدن هوا بازدیدکنندگان بسیار مییابد.
ویلیام رپلی، از مدیران باغ وحش، به رسانه ها گفت از همین الان شخصیت بسیار متفاوت مائو و شون مشخص شده است. رپلی گفت مائوی مذکر خیلی اهل برونگرایی است و «یک جورهایی مثل ستاره های راک می ماند» در حالی که شونِ مونث خجالتی است و از آدمیزاد، گریزان.
این دو پاندا در ماه مارس با پروازی ویژه از چین آمدند و قرار است پنج سال مهمان باغ وحش تورنتو شوند. این دو سپس عازم باغ وحش کالگری میشوند تا مدتی را نیز در غرب کانادا بگذرانند.
باغ وحش های تورنتو و کالگری پیش از این به ترتیب در سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۸ میزبان پاندا بودند. باغ وحش وینیپگ نیز در سال ۱۹۸۹ مدت کوتاهی میزبان یک جفت پاندا بود. اما بیش از بیست سال بود که مردم کانادا از دیدن از نزدیک این جانور پرآوازه محروم شده بودند.
مقامات دولتی کانادا و چین این مبادله را نشانی بر قوی تر شدن روابط دو کشور دانستند.
تدارکات بسیاری برای پانداها انجام شده، از جمله ساختن فضاهای درونی ویژه ی آنها. امید آن می رود که پانداها در مدت حضور خود در کانادا با یکدیگر آمیزش کنند و به تولیدمثل بیانجامند.
کارکنان باغ وحش به رسانه ها گفتند این جانور در طبیعت خود عزلتگرا است و مائو و شون نیز به غیر از زمان جفتگیری باید جدا از هم نگاه داشته شوند.
به گفته ی ماریا فرانک، از مدیران باغ وحش، رقم زدن آمیزش پانداها بخصوص از این رو دشوار است که مونث ها تنها سالی ۲۴ تا ۷۲ ساعت پذیرای مذکرها هستند.
فرانک گفت از دیگر چالش ها غذا دادن به این دو جانور است. او گفت پانداها هر نوع بامبویی را نمی خورند و با این همه روزی ۱۰ تا ۱۵ کیلو بامبو مصرف میکنند که می تواند تا ۱۶ ساعت طول بکشد.
این مدیر باغ وحش تورنتو گفت غذای پانداها قرار است هفته ای دو بار با هواپیما از ممفیسِ تنسی آورده شود.
ژونگ جونسای، سفیر چین، جمعه ی هفته ی گذشته در مراسم ورود پانداها حاضر بود. او به شوخی گفت از این دو اینقدر خوب نگهداری می شود که شاید هرگز خواهان بازگشت به موطن خود نباشند.