شهروند – آرش عزیزی : بعضی ها به شدت مخالف آنند و بعضی ها به شدت موافق آن.
یکی از مسائل داغ مربوط به انتخابات شهرداری دوباره روی میز قرار گرفته. آیا مقیم های دائم (یعنی صاحبان کارتِ پی آر که هنوز دارای شهروندی کانادا نیستند) باید بتوانند در انتخابات شهرداری رای دهند؟
کمیته ی توسعه ی جوامع و تفریحاتِ شهرداری در روز ۲۳ مه تصمیم می‌گیرد که آیا در این راه بیشتر پیشروی بشود یا خیر. گزارشی از سوی کارمندان شهرداری در این مورد قرار است در این روز به نظر کمیته برسد.
تورنتو حدود ۲۵۰ هزار مقیم دائم دارد و در نتیجه اعطای حق رای به آن ها می‌تواند عواقب سیاسی گسترده ای داشته باشد.
گروه های بسیاری طرفدار این تغییر هستند. از جمله «دفتر محله ی تورن کلیف»، «شورای نهادهای کمک به مهاجرینِ انتاریو» و «انجمن آزادی های مدنی کانادا.»
دبی داگلاس، مدیر اجراییِ «شورای نهادها»، گفت اصلا معنی ندارد که مقیم های دائم نمی توانند در سطح شهرداری رای بدهند. او افزود: «این مردم در این‌جا زندگی می‌کنند، از طریق مالیات املاک یا اجاره، مالیات می دهند. این جا کار می‌کنند و بازی می‌کنند. آخر چرا کسی که در این شهر زندگی می‌کند نباید در مورد این‌که زباله را کِی جمع می‌کنند و جاده ها چگونه شوسه می شود و خدمات تفریحی نظر دهد.»
داگلاس گفت شخصا دوست دارد این تغییر تا پیش از انتخابات شهرداری ۲۰۱۴ بیافتد اما واقع‌گرایانه تر است که اگر این تغییر تصویب شد برای اولین بار در انتخابات ۲۰۱۸ شاهد آن باشیم.
جهاد علیویوی، مدیر اجرایی «دفتر محله ی تورن کلیف»، از بلندترین صداها در حمایت از این تغییر است. او گفت اعطای حق رای به «پی آر»دارها بخصوص از این رو مهم است که دریافت شهروندی بیش از گذشته طول می‌کشد و گاه تا هفت سال طول می کشد. (که نویسنده ی این خطوط، از «پی آر»دارهای منتظر شهروندی، نیز می‌تواند در این مورد شهادت دهد.)
علیویوی گفت کسانی که می گویند این حمله ای به شهروندی کانادا است اشتباه می‌کنند. او اشاره کرد که با توجه به میزان بسیار پایین رای دادن مردم در انتخابات شهری (بخصوص در محلات مهاجرنشین) این می تواند فعالیت مدنی در شهر را بالا ببرد.
اگر تورنتو این تغییر را انجام دهد به هیچ وجه اولین شهر جهان در این زمینه نخواهد بود.
شهرهای بزرگی مثل دوبلین و اسلو، به ترتیب پایتخت های ایرلند و نروژ، همین الان به غیرشهروندان اجازه می دهند در سطح شهری رای دهند. در اسلو البته این حق مخصوص کسانی است که سه سال در کشور زندگی کرده باشند. در دوبلین نیز محدود به شهروندان بریتانیا، اتحادیه ی اروپا و بعضی کشورهای دیگر است. در نیوزلند، هر کس بیش از یک سال در کشور زندگی کرده باشد می تواند در تمام انتخابات ها رای دهد.
نزدیک تر به تورنتو، شهر شیکاگو را داریم که به تمام غیرشهروندان اجازه می دهد در انتخابات هیئت امنای مدارس رای دهند.
ناتالی ده روزیر، وکیل عمومی انجمن آزادی های مدنیِ کانادا، گفت گسترش حق رای به افراد مقیم دائم از این رو مهم است که «دموکراسی های خوب می خواهند وسیع ترین شمار از مردمی که قانون ها در موردشان به کار می برد در حکمرانی شرکت کنند.»
اما این تغییر مخالفان سرسختی هم دارد. از جمله دنزل مینان ـ وونگ، نماینده ی راست گرای شورای شهر. او می‌گوید: «شهروندی ارزشی دارد و ما باید به این ارزش احترام بگذاریم.» وونگ اصرار می کند که هیچ کس به جز شهروندان کانادا نباید حق رای داشته باشند، حتی در سطح محلی.
توپ فعلا در زمین کمیته ی توسعه ی جوامع است که متشکل از شماری از نمایندگان شورای شهر می شود. اما حتی اگر این کمیته نیز رای مثبت داد این تازه آغاز کار است و نه پایان آن. اول کل شورای شهر باید به آن رای دهد و سپس نوبت دولت استانی است که باید «قانون انتخابات های شهرداری» را عوض کند تا به تمام ساکنان بالای ۱۸ سال تورنتو حق رای دهد.
