سمینار شورای ملی ایران در تورنتو برگزار شد

 شهروند: یکشنبه دوم جون ۲۰۱۳ دومین نشست شورای ملی ایران به همت دکتر کاوه راد و زرین محی الدین از اعضای شورای ملی در هتل شرایتون خیابان کوئین در ساعت ۴ بعدازظهر برگزار و در پنلی  با حضور شاهزاده رضا پهلوی، زرین محی الدین، رضا پیرزاده، نازیلا گلستان، و نیز محمدرضا حیدری و شاهین نژاد از طریق اسکایپ پی گرفته شد.

در ابتدا دکتر کاوه راد از برگزارکنندگان این مراسم، ضمن خوش آمد گویی به شرکت کنندگان از جمله گفت:”امروز در شهر تورنتو برای اولین بار میزبان اعضای شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد می باشیم. شهر تورنتو و کشور کانادا برای جامعه ایرانی از ویژگی های خاصی برخوردار است.  تمرکز، تنوع و موفقیت های بسیار در این جامعه از ویژگی های بارز آن است. جامعه ایرانی به طور کل دارای تنوع عقاید و علایق در تمام صحنه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است. جامعه ایرانی مقیم کانادا نیز از این قاعده مستثنا نیست. وجود این تنوع ها به همراه فضای ایجاد شده از طرف کشور کانادا امکان برقراری گفت وگوهایی از این دست را فراهم تر کرده است. با احترام به همین تنوع افکار و عقاید است که ما امروز در این جلسه گرد آمده ایم.”

از راست: رضا پهلوی، زرین محی الدین، رضا پیرزاده، نازیلا گلستان اعضای شورای ملی ایران در نشست تورنتو

سپس آقای رضا پیرزاده در مورد شکل گیری ایده ی شورای ملی توضیحاتی داد و گفت،  ایده شورای ملی برای انتخابات آزاد بعد از اتفاقاتی که چهار سال پیش  رخ داد و در پی آن حرکت های اعتراضی مردم همراه با شعار “رأی من کو؟” شکل گرفت و به این صورت مردم ایران پیام خود که درخواست برگزاری یک انتخابات آزاد، سالم و عادلانه را داشتند به سراسر جهان رساندند. در نتیجه، این ایده برای ما پیش آمد که نباید گذاشت این جنبش از بین برود و این درخواستِ کاملا مشروع مردم ایران بی جواب بماند. در این زمان بود که با پشتیبانی شاهزاده رضا پهلوی و دوستان دیگر که از طیف های مختلف هستند و در ارتباط دائمی با درون ایران، متنی به عنوان متن پیشنهادی یک حرکت ملی برای برگزاری انتخابات آزاد بخصوص از درون زندان های جمهوری اسلامی ایران از طریق زندانیان سیاسی به دست مان رسید، با این درخواست که حال که شما در خارج کشور هستید و آزادی بیان دارید، وظیفه دارید که بلندگوی ما و در اصل سخنگوی درخواست های مردم ایران باشید.

متن اولیه را با کنشگران سیاسی از طیف های مختلف چه چپ، چه راست، چه جمهوریخواه، چه مشروطه خواه و هر طیف دیگری مطرح کردیم که تا آن جایی که ممکن است افکار و خواسته های همه در این منشور حضور داشته باشد و بعد از ماه ها گفت و گو و جلسات مختلف در ماه سپتامبر ۲۰۱۲  این منشور پیشنهادی که در اصل ۴۴امین نسخه اش بود، در وب سایت فراخوان ملی منتشر شد و همان طور که می دانید  بیش از ۲۵ هزار نفر در داخل و خارج از ایران آن را امضا کردند. باعث خوشحالی و تعجب است که در بین امضاها از طیف های مختلف بود.

تصمیم بر این بود که این حرکت باید کاملا حرکت مردمی باشد، حرکت ملی باشد، از پائین به بالا شکل بگیرد،  و در این حرکت کسی، کسی را دعوت نمی کند، همه داوطلب هستند و باید در شفافیت کامل شکل بگیرد.

چند ماه بعد برای این که بتوانیم مجمع موسس شورای ملی را برگزار کنیم، خوب نیاز به امکاناتی بود که تصمیم بر این شد که از هموطنان عزیز کمک بگیریم. بر این اساس بود که مجمع موسس شورای ملی در ۲۷ و ۲۸ اپریل ۲۰۱۳ (۷ و ۸ اردیبهشت) در نشست دو روزه در پاریس برگزار شد و در اصل اساس نامه شورای ملی و منشور شورای ملی به تصویب رسید و سه نهاد شکل گرفت. شورای عالی، شورای ملی و دفتر سیاسی که شاهزاده رضا پهلوی به عنوان سخنگوی شورای ملی انتخاب شدند و در حقیقت پروسه برگزاری انتخابات آزاد  از آن روز شروع شد.

ـ هدف شورای ملی فقط و فقط رسیدن به شرایط لازم و کافی برای برگزاری انتخابات آزاد است.

ـ شورای ملی ایران برای برگزاری انتخابات آزاد یک پارلمان در تبعید نیست.

ـ شورای ملی ایران برای برگزاری انتخابات آزاد یک دولت در تبعید نیست.

شورای ملی تنها هدف سیاسی اش رسیدن به شرایط لازم و کافی  است که در آن شرایط ما ایرانیان  بتوانیم یک انتخابات آزاد  و سالم برای اولین بار در ایران داشته باشیم و با افتخار این را در تاریخ مان به ثبت برسانیم که سرنوشت خودمان را خودمان تعیین کنیم و اعضای شورای ملی قسم خورده اند که تا آن روز از پای ننشینند.

پس از آن زرین محی الدین طی سخنانی کوتاه تأکید کرد که مشخصا به عنوان یک زن در این سی و چند سال در حکومت جمهوری اسلامی نه تنها حقی بر حقوقش افزوده نشده، که بسیاری از حقوق نیز از او به عنوان یک زن سلب شده است. و اظهار امیدواری کرد که روزی در سایه تلاش و مبارزه زنان و مردان ایرانی در کنار هم، زنان ایرانی به حق انتخاب آزاد برسند و هیچ گونه نگرانی از سانسور و تبعیض نداشته باشند.

در ادامه، نازیلا گلستان در سخنانی چند گفت: بعد از این که مجمع عمومی شورای ملی برگزار شد، دبیرخانه شکل گرفت و دوستان زیادی تماس گرفتند که با شورا همکاری کنند. من سعی می کنم اطلاعات دوستان را به روز کنم. اخبار روز این است کمیسیون تکنولوژی شکل گرفت و دوستان در حال ساختن تارنما هستند. و کمیته های دیگر در حال شکل گیری اند. آن چه مهم است این است که همه ی هم میهنان با هر نوع اندیشه و سلیقه و اعتقادی شورای ملی را خانه ی خود بدانند و دست به دست هم بدهند تا روزی برسد که در کشور خودمان انتخابات به معنای واقعی آزاد برگزار کنیم، بدون آن که همدیگر را متهم کنیم که چرا چنین اندیشه و اعتقادی داریم و یا باورمان چیست. بدون برچسب زنی و انگشت اتهام نشان دادن به یکدیگر، کاری که جمهوری اسلامی در طول این سی و چند سال با ما کرد که در بین ما ایرانی ها اختلاف به وجود آورد و هر که را با انگ و برچسبی از دیگری جدا کرد. کاری که ما باید بکنیم این است که هر کسی با هر  نوع تخصص و دانش و علاقه ای که دارد در کمیسیون های گوناگون مثل کمیسیون حقوق بشر، کمیسیون آشتی ملی، کمیسیون نافرمانی مدنی همکاری کنیم تا روزی برسد که در یک روند آزاد، انتخابات آزاد را در کشورمان برگزار کنیم.

در این جا قرار بود که آقای محمدرضا حیدری از طریق اسکایپ در پیوند با آشتی ملی صحبت کند که به دلیل نقص فنی به تأخیر افتاد، و آقای پیرزاده از این فرصت استفاده کرد و نکاتی چند را تأکید کرد و گفت:

ـ دوستان شورای ملی یک حزب سیاسی نیست.

ـ یک تفکر و ایدئولوژی خاص سیاسی ندارد.

ما همه اعتقاد به یک سری باورهای مشترک داریم. از جمله:

– جدایی نهاد دین از نهاد دولت

– احترام به اعلامیه جهانی حقوق بشر

– برابری کامل زن و مرد

شورای ملی یک حرکت مردمی و از پائین به بالاست. و انتخاب مسئولان دفتر سیاسی و یا شورا به این معنا نیست که دوستانی که در این چند ماه نتوانسته و یا مایل نبوده اند به شورا بپیوندند در بسته است و دیگر نمی توانند همکاری را شروع کنند. برعکس در اساسنامه شورای ملی کاملا واضح آمده که همگی به راحتی هر لحظه که اراده کنند می توانند به این مجمع بپیوندند و جا و فضای بسیار زیادی برای همکاری وجود دارد. هم در دفتر سیاسی و هم در شورای ملی چندین کرسی خالی باقی مانده و در کاملا باز است و شورا نیاز به همکاری کل ایرانیان در سراسر جهان دارد و هم اکنون در شهرهای مختلف کمیته های محلی در حال شکل گیری هستند که از طریق رسانه ها اخبار آنها به گوش مردم خواهد رسید. و در هر شهری مسئولان محلی باید با نهادهای مردمی و دولتی ارتباط بگیرند و فعالانه خواست مردم را به گوش نهادهای حقوق بشری و دولتی برسانند.

پس از آن خانم محی الدین توضیحی در مورد منشور۹۱ و شورا داد و گفت، هم زمان با تشکیل شورای ملی، منشور ۹۱ نوشته شد  که برخی دوستان تصور می کردند که این دو در رقابت با هم اند که چنین نیست، بلکه مکمل یک دیگرند. خوشبختانه چند تن از نویسندگان منشور ۹۱ در جمع هستند که ازشان خواهش می کنیم خودشان در این مورد توضیحاتی بدهند.

مهرداد حریری در نشست شورای ملی ایران درباره منشور نود و یک توضیح داد

دکتر مهرداد حریری از سوی منشور ۹۱ توضیح  این مهم را به انجام رساند و گفت، منشور ۹۱ و منشور شورای ملی در دو سطح مختلف هستند. منشور ۹۱ رویکرد سیاسی ندارد و رویکردش اخلاقی ست و  نگاه می کند به مجموع ارزش هایی که ما در ایران آینده مان، در ایران دمکراتیک مان می خواهیم داشته باشیم و این که جامعه چه ویژگی هایی باید داشته باشد. در حالی که منشور شورای ملی سیاسی ست و بر اساس یک سری اصول سیاسی برای پیش بردن یک حرکت سیاسی خاص در یک مقطع خاص نوشته شده است، که نیروهای سیاسی مختلف حول آن بتوانند یک مسئله سیاسی را پیش ببرند. بنابراین این دو منشور کاملا متفاوت هستند، یکی بر اخلاق سیاسی تأکید می کند و دیگری بر کنش سیاسی خاص. اما این دو در تضاد با هم نیستند و می توانند مکمل یک دیگر باشند.

در ادامه ی جلسه، محمدرضا حیدری سخنگوی کمپین سفارت سبز و عضو دفتر سیاسی شورای ملی ایران که از راه دور در این نشست سخن می گفت در پیوند با عملکرد جمهوری اسلامی بعد از ماجرای انتخابات ۱۳۸۸ گفت: “پس از گذشت چهار سال از ماجرای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ حکومت اسلامی کاملاً ملت ایران را در داخل کشور به گروگان گرفته و می خواهد با اقدامات سرکوبگرانه، و رعب و وحشت  و ایجاد یأس و ناامیدی در مردم، از برقراری دموکراسی در ایران جلوگیری کند.

همچنین با پیگیری برنامه های مشکوک هسته ای و جاه طلبانه کشور ما ایران را در آستانه ی یک جنگ دیگر قرار دهد.

لذا وظیفه تک تک ما ایرانیان در خارج از کشور، این است که به مردم داخل ایران امید داده و با حمایت و اتحاد خود در قالب شورای ملی ایران به کمک آنها آمده تا پتانسیل نهفته در مردم کشور که همانند آتش زیر خاکستر می باشد، دوباره زبانه کشد.

اصل اول مورد توجه ما در کمپین سفارت سبز در فراخوان شورای ملی، موضوع آشتی ملی ست تا بر اساس آن تمام نیروهای مخالف حکومت اسلامی را در داخل کشور به سوی فراخوان منشور شورای ملی حرکت دهیم و با ایجاد امنیت روحی،  آنها را در پروسه رهائی ملت ایران از حکومت استبدادی اسلامی همراه سازیم.

همچنین دول دموکراتیک دنیای امروز نیز می توانند با انجام تحریم سیاسی حکومت اسلامی همانگونه که دولت کانادا در این امر پیش قدم بوده، این امید را به ملت ایران بدهند که جامعه جهانی حاضر به مماشات با جمهوری اسلامی در خصوص مسائل مهمی چون نقض حقوق بشر و دموکراسی نخواهد بود.

آنها باید حکومت اسلامی را مانند حکومت آپارتاید در آفریقای جنوبی و رژیم یان اسمیت در  رودزیا با تحریم سیاسی، مجبور به گفت وگو با اپوزیسیون واقعی ملت ایران برای انجام انتخابات آزاد در چارچوب میثاق های بین المللی و سازمان ملل نمایند.

پس از آن شاهین نژاد از طریق اینترنت در پیوند با نافرمانی مدنی گفت که نافرمانی مدنی یکی از ابزارهای اصلی ملتهای دربند در پیکارشان با قدرتهای حاکم برای دستیابی به آزادی بوده است که برای نخستین بار با رهبری گاندی علیه استعمار بریتانیا به کار گرفته شد. سپس در دهه هشتاد میلادی در چکسلواکی پیشین و در سال های بعد، در کشورهای حوزه بالتیک علیه شوروی به کار گرفته شد و به پیروزی  این ملل انجامید. همچنین در جریان انقلاب های رنگی در گرجستان و اوکراین، کارایی نافرمانی مدنی به عنوان مبارزات به دور از خشونت و منتهی به پیروزی، به اثبات رسید.

در ایران نیز می توان از روش های پرشمار نافرمانی مدنی برای ناتوان سازی حکومت بهره گرفت. از تحریم انتخابات رژیم تا عدم شرکت در مراسم حکومتی مانند دهه فجر، پرداخت کمک های خیرخواهانه به نیازمندان به جای بنیادهای مالی رژیم مانند کمیته امداد امام، بیرون کشیدن سپرده های بهره گیر از صندوق های وابسته به ارگان های نظام، عدم استفاده از پرچم حکومتی جمهوری اسلامی، شعارنویسی بر روی اسکناس، نخریدن کالاهای وارداتی توسط سردمداران نظام و پشت کردن به هنرمندان و فعالان اجتماعی و فرهنگی پشتیبان نظام از جمله روش های کم هزینه نافرمانی مدنی است. طبیعتا با همراهی گسترده مردم، این روش ها در آینده با روش های موثرتری همچون اعتصابات، تحصن ها و تظاهرات تکمیل خواهند شد.

سپس پیام شورای ملی توسط سخنگوی این شورا شاهزاده رضا پهلوی خوانده شد.(متن کامل پیام در همین شماره ی شهروند چاپ شده است.)

و در آخر بعد از پرسش و پاسخ، با چرخاندن صندوق نمادین رأی از شرکت کنندگان خواسته شد چنان که مایلند بر روی تکه های کاغذی که پخش شده بود بنویسند رأی من: انتخابات آزاد، و نیز از دیگر ایرانیان در سراسر جهان خواسته شود که چنین کاری را بکنند و رأی شان را به سفارتخانه های کشورهای دمکراتیک در ایران و یا دفتر سازمان ملل بفرستند تا بدین وسیله  به تمام دنیا اطلاع رسانی کنند و بگویند ما حق رأی داریم و رأی می دهیم، ولی نه به صندوق های جمهوری اسلامی، چرا که این صندوق ها به خون جوانان و مردم ایران آلوده هستند.

گزارش تصویری این نشست را در لینک زیر می توانید ببینید:

عکس ها از شاهرخ بی نیاز