به گفته ی خودش ۳۰ ساله است، گرچه به کارگرفتن واژگان سنگین با ساختار ادبی بالا که کمتر در گفت وگوهای روزمره ی امروزی شنیده می شوند، به او هیبتی فراتر از یک پختگی سی ساله بخشیده بود. پردازش و به کارگیری نوعی کلام که در این روزگار کمتر سراغ دارم و بویژه در بین همنسلان او یک ویژگی منحصربه فرد است. اما نوع نگاه او در شعر و ترکیب موسیقی اش حکایت از یک همجنسی، هم اندیشی و هم سویی با اندیشه های نسل خود بخصوص در این روزها داشت. گرچه کوله بار موسیقی اش بیشتر پر بود از اشعار و آهنگ های عاشقانه، ولی بخشی از آنها رویکردی سیاسی داشت، البته نه چندان که بتوان او را یک خواننده ی سیاسی برشمرد و تنها به اندازه ای که هر فرد متعلق و متعهد باید و شاید در زندگی نگرشی سیاسی داشته باشد و او نیز به شایستگی در این مقال به دلنگرانی ها و دغدغه های خاطر خود و همنسلانش پرداخت.
پخش نماهنگی مستند از دوران کودکی او (به نظرم دهه ی نخست زندگی اش) که او را در حال خواندن تصنیف سرگشته ـ شاهکار زیبای استاد حسین قوامی (فاخته) با شعر زیبای هوشنگ ابتهاج(سایه) ـ نشان می داد و در این میان مردی با تنبک او را همراهی می کرد، نقطه ی آغاز اجرای زیبای او در سالن مرکز جوانان ارامنه شهر تورنتو بود.
پرده ای که نشان از گره خوردگی خوب و مناسب هنر با زندگی او از همان خردسالی داشت و استعداد درونی او را در این زمینه به خوبی به نمایش می گذاشت. گرچه به رسم دیرین میان ما ایرانیان در این گونه امور و به سبب برخورد محتاطانه مان در مواجهه با نخستین ها، سالن پر نشده بود، ولی برای حسام فریاد، آغازی بسیار مناسب، به یادماندنی و شیرین در شهر تورنتو، که امروز خود یکی از ساکنان آن است، به نظر می رسید، بویژه زمانی که در آخر اجرا تقریبا همه با خشنودی خاطری مثال زدنی، سالن را ترک کردند.
بهره گیری از اساتید فرهیخته ای که اغلب از آهنگسازان خبره و چیره دستی در موسیقی سرزمینمان به شمار می آیند مانند ایرج هیت، که به گفته ی خودش نخستین آموزگار او بوده و در این اجرا رهبری ارکستر او را برعهده داشت ـ محمد شمس، اسفندیار منفردزاده و دیگران و غنیمت شمردن دم در کنار آنان بودن، به همراه استعداد ذاتی صدایش، او را در نقطه ای از کار حرفه ای خود قرار داده بود که به روشنی می توان انتظار آینده ای به وسعت صدایش را برایش پیش بینی کرد.
به نظر می رسد کسانی که مجال دیدن و همراهی نخستین اجرای رسمی او را در این شهر به هر جهتی از دست داده اند، به راستی خود را از شنیدن مجموعه ای از آهنگ های زیبا و به یاد ماندنی و صدایی دلنشین محروم کرده اند.
برایش بهروزی، سربلندی و آینده ای تابناک آرزو می کنم.
۱۲ اکتبر ۲۰۱۰ ـ تورنتو
