بیا و با من از این لحظه مرده ی ویران
سلام کن! سلام کن به عشق، به انسان
سلام کن به عشق، به انسان! نام کتاب تازه ای از ترانه های ایرج جنتی عطایی است که در تورنتو، توسط انتشارات “سرای بامداد” به طبع و نشر آراسته شده است. این کتاب مجموعه ترانه های سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸ است. جنتی عطایی قبل از این کتاب، در سال ۲۰۰۶ کتاب “زمزمه های یک شب سی ساله” را که در برگیرنده ترانه هایش تا سال ۲۰۰۶ بود را به چاپ رساند.
کتاب سلام کن به عشق، به انسان! بیشتر به ترانه های سالهای تبعید تعلق دارد. سالهایی که ترانه
در ایران ممنوع بود و ترانه سرا دربدر!
جنتی عطایی که بیش از ۵۰ سال است نامش با ترانه نوین ایران آمیخته شده است، در سالهای آغازین جوانی سروده بود:
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد (با صدای زنده یاد ویگن)
سپس از خانه می گوید:
کی میاد دست توی دستم بگذاره
تا بسازیم خونه مون رو دوباره؟
با این ترانه برای اولین بار با دکلمه ی ترانه با صدای شاعر در ترانه روبرو می شویم. او از جنگل، از خفقان می نویسد:
پشت سر، پشت سر
پشت سر جهنمه ….. روبرو ، روبرو ……. قتلگاه آدمه
جوانی هایمان را با ترانه های تر وتازه ایرج جنتی عطایی سپری کردیم. وقتی که می گفت:
میون اینهمه کوچه که به هم پیوسته
کوچه ی قدیمی ما ، کوچه ی بن بسته
و صدها ترانه ی دیگر:
برادر جان، خوابم یا بیدار، خورجین، باور کن، یاور همیشه مومن، فریاد زیر آب ، و …. و …. وقتی که سرشار از احساس هستی زیر لب اهسته با خودت زمزمه می کنی : “برای خواب معصومانه عشق ……. کمک کن بستری از گل بسازیم “
در سالهای دربدری تبعید ترانه ایرج جنتی عطایی را جور دیگر فهمیدیم.:
ای شرقی غمگین ، زمستون پیش رومه …….. با من اگه باشی، گل و بارون کدومه
و بعد ترانه های تبعید
بگو به ایران، خانه سرخ است، باغ برهنه رازقی، با من از ایران بگو، مرا به خانه ام ببر
و ………….. بیش از ۵۰ سال ترانه نوین ایران.
ایرج جنتی عطایی در دوم دسامبر، خودش ترانه هایش را می خواند و بابک امینی نیز با ساز سحر آمیزش او را یاری می دهد. در همین شب قرار است کتاب “سلام کن به عشق، به انسان! نیز رونمایی شود. ایرج جنتی عطایی این کتاب تازه خود را به هم ترانه های خاموشی ناپذیرش زنده یادان پرویز مقصدی، واروژان و بابک بیات تقدیم کرده است. در این شب به دیدار ایرج جنتی عطایی می رویم، در گلستان ۵۰ ساله ترانه اش قدم می زنیم ، و به یادگار سالهای نوستالژیمان کتابش را با خود همراه می بریم. و در آن شب به احترام ۵۰ سال ترانه نوین ایران، برای ایرج جنتی عطایی می ایستیم و قدردان او و خاطره هایمان می شویم.
یکشنبه دوم دسامبر در سالن ریچموند هیل سنتر.
چرا ترانه ام به تو بال و پر ، به من قفس بده؟
برهنه کن صدات و ترانه هام و پس بده!
