بر اساس آخرین آماری که توسط وزارت کار و با همکاری انستیتو بیمه گران کانادا در دسامبر ۲۰۱۸ منتشر شدهنشان از آن دارد که در ده ساله اخیر صنعت بیمه در بخش بیمه های اموال و اشیاءکارشناسان ارشد بسیاری را از دست داده که علیرغم نیاز هنوز جایگزین نشدند ومتاسفانه بنا به ساختار این بخش امکان جایگزین شدنشان هم به این زودی ها میسر نمی باشد.
داستان از این قرار است که طبق قوانین کار و مؤسسات ناظر بیمه ای کانادا چه فدرالی و چه استانی هر شخصی باداشتن حداقل دیپلم متوسطه می تواند در امتحانات بروکری یا نمایندگی (سطح ابتدایی واولیه) شرکت کند و با گذراندن آن امکان ارائه خدمات بیمه اموال و اشیاء را به جامعه خواهد داشت و از آن مرحله است که کار فروش شروع می شود و به واقع هر کسی کهدر امرفروش سابقه داشته می داند که پروسه بسیارسخت و پیچیده ای می باشد.
این مرحله معمولا برای اکثر بروکرها / نمایندگان یک یا دو سال طول می کشد و بعد پی می برند که امکانادامه وجود ندارد چرا که درآمد حاصله پاسخگوی هزینه ها را ندارد، لذا دنبال حلقه گمشده می گردند که همانا تحصیلات بالاتر می باشد و هر کدام آموزش های تکمیلی راشروع و به پایان می رسانند. در اینجاست که شما با بروکر یا نماینده ثبت شده ودارای تجربه کافی و تحصیل کرده ای روبرو هستید که به تمامی زیر و بم بازار بیمه آگاهی دارد ولی با توجه به ساختار نامناسب کارمزد (که بسیار ناچیز است و در مقاممقایسه تقریبا نصف آمریکا و اکثر کشورهای اروپایی است) نمی تواند نیازهای حرفه ایخود را فراهم نماید.
از سوی دیگر با توجه به مدارک کانادایی و تجربه کار در این بازار برای نامبرده در جای دیگری امکان درآمدی بهتری فراهم می شود و به قول معروف مجبور می شود عطای صنعت بیمه را به لقایشبخشیده و آن را ترک می نماید.
حالا که بحث کارمزد به پیش آمد اجازه می خواهد به نمونه ای اشاره شود تا وجه قیاس فراهم گردد. اگر سالانه برای بیمه اتومبیل خود ۲۴۰۰ دلار می پردازید کارمزدش برای بروکر شما ۱۲ درصد است که بایستی ۵۰ درصد آن را با شرکت بروکری خودش تقسیم نماید به عبارت دیگرکارمزد یک سالهآن معادل ۱۴۴ دلار است. برای به دست آوردن این مبلغ هزینه هایی وجود دارد که عبارت است از: تبلیغ – نرم افزار بیمه ای- خرید پوشش بیمه خطا و غفلت- هزینه های پیگیری احتمالی خسارات که همگی بایستی توسط کارمزد پوشش داده شود که تصدیق می فرماییدعملی نمی باشد. شاید حتی اگر بخواهیم سر جمع حساب کنیم کمتر از حداقل دستمزد متعارف در قانون باشد.
طبق آمار رسمی سرشماری کانادا در سال ۲۰۰۷ تعداد شاغلین در بخش بیمه اموال در کل کانادا ۱۱۴ هزار نفر بوده که در پایان سال ۲۰۱۸ به حدود۱۰۰ هزار کاهش داشته است.
درحال حاضر حدود ۲۷۴ هزار تن در تورنتوی بزرگ در بخش بیمه/مالی و پولی فعالیت می نمایندکه از این تعداد ۴۹ درصد در بانکداری- ۲۱درصد در سرمایه گذاری تضمین شده و ۲۴ درصد در بیمه اموال و عمر و ۱ درصد مابقی درسرمایه گذاری غیر تضمینی فعالیت می نمایند. حالا بایستی به این مورد توجه کرد که آیا صنعت بیمه اموال (عمومی) به واقع به آن گروه کارشناس که در طی این سال ها از دستش داده نیاز دارد یا با همان بروکر/نمایندگان بیمه با لایسنس اولیه قادرند کارتحلیل نیازبیمه ای و خرید را به خوبی مدیریت کنند؟
پاسخ این سئوال منفی است. به عبارت دیگر لازم است تا آن گروه تحصیلکرده مدیریت بروکری ها و نمایندگی های بیمه را به عهده بگیرند و در ساختن روابط سازنده با بازار بیمه و شرکت های بیمه تلاش کنند تا ایشان را با مدارک مثبته قانع کنند نرخها را بالا نبرده و به نفع خریداران بیمه(بیمه گذاران) به خدمات بیمه ای ادامه دهند و در پیگیری این پروسه به خدمات بعد از فروش از آن جمله پیگیری خسارات بپردازند.
اکثر قوانین مربوط به پرداخت کارمزد و تأمین مالی نمایندگان و بروکرهای بیمه مربوط به دهه ۹۰ می باشد ومراجع ذیصلاح بنا به دلایل شناخته نشده آنها را تا به امروز تصحیح و تکمیل ننمودند.
شاید وقتش رسیده که نمایندگان و بروکرهای بیمه نسبت به تشکیل سندیکاهای حرفه ای اقدام نمایند تا امکان مذاکره برایشان بهتر فراهم شود.
موفق و سزبلند و سلامت باشید. فرهاد فرسادی بروکر خبره و رسمی کانادا با سابقه تدریس بیمه در دانشگاهها
