* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
بخش دوم و پایانی
به وجود آمدن اختلالات اضطراری می تواند بر اثر وجود اشکالاتی در فیزیولوژی مغز باشد مخصوصا در فعالیت های پیام آوران عصبی (neurotransmitters) یعنی موادی که باعث می شوند پیام ها از یک عصب به عصب دیگری منتقل بشوند مخصوصا GABA که جلوگیری از تمام عکس العمل های شدید سلول های عصبی می کند-noradrenaline و سیروتونین هم در این کارها دخالت دارند. درمان های دارویی روی تنظیم این پیام آوران انجام می شود-کورتیزول cortisol یا هورمون استرس هم در این میانه رل مهمی دارد.
پیشگیری
به علت این که پیدایش این اختلالات به خوبی مشخص نیست به سختی می توان دریافت که چه کسی ممکن است مبتلا شود. ولی بعضی از حوادث استرس زا و صدمه زننده روانی می توانند در به وجود آمدن بیماری کمک کنند، بنابراین پیشنهاد می شود در صورت وجود این حوادث بدون معطلی از کمک های روانشناسی استفاده شود، مخصوصا در کودکان.
داشتن عادات خوب در زندگی برای محدود کردن این اختلالات مفید هستند مثل داشتن خواب مرتب، شب های نسبتا طولانی، ورزش مرتب
عدم استفاده از تحریک کننده هایی مانند کانابیس- الکل و سایر مواد مخدر همکاری و کمک فامیل و دوستان
درمان
درمان این اختلالات می تواند دارویی یا روان درمانی باشد- درمان های دارویی باید مطابق احتیاج بیمار و سیمپتوهای بیماری و وضع فامیلی و اجتماعی او باشد.
روان درمانی
روان درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با دارو انجام شود و بستگی به شدت بیماری دارد. روان درمانگر با توجه و تمرکز بر روی عوامل روانی تولید اختلالات و کمک به بیمار برای کنترل این اختلالات باعث بهبودی وضع او می شود.
دوره روان درمانی شامل ۱۲تا ۲۵ جلسه ۴۵ دقیقه ای است. اثر روان درمانی اگر به خوبی و با همکاری بیمار انجام شود، معادل اثر دارو درمانی ست.
روان درمانی های نوع دیگری هم ممکن است برای کنترل اختلالات لازم بشود، مثل روان درمانی آنالیتیک برای درک منشاء تولید کننده نگرانی ها، ولی موثر بودن آن بر روی سیمپتوم ها طولانی و شناخته نشده است.
تراپی گروهی- در این نوع درمان شرکت کنندگان مشکلات خودشان را می گویند و تبادل اظهاراتشان به اعتماد به خود، و طرز رابطه با دیگران و یادگیری زندگی جمعی کمک می کند. روش های مختلفی برای این نوع درمان وجود دارد.
درمان های دارویی
اگر سیمپتوم ها خیلی شدید هستند و روان درمانی موثر واقع نمی شود که بیماری را کنترل کند مثل اضطراب کلی، درمان های دارویی لازم می شوند. داروهای مختلفی هستند که مؤثر بودنشان مورد مطالعه قرار گرفته که اثرشان سریع است مثل داروهای anxiolytiques و بعضی از داروهای ضد دیپرسیون و داروهایی که روی دریافت کنندگان سروتونین و نورآدرنالین اثر می گذارند.
این داروها می توانند در شروع درمان سیمپتوم ها را شدیدتر یا تولید اعتیاد کنند، بنابراین مصرف آنها باید تحت کنترل پزشکی باشد.
طب مکمل
یوگا- چندین مطالعه نشان داده که تمرین مرتب یوگا باعث کم شدن اضطراب می شود. همین طور باعث محدود شدن سیمپتوم های استرس بعد از تروما.
تکنیک های آرامبخش- چندین مطالعه نشان داده که هیپنوز باعث یک حالت عمیق آرام بخش می شود و به کنترل اضطراب و فوبی ها کمک می کند. تکنیک های دیگر آرامبخش مثل بیو فیدبک هم برای کم کردن نگرانی ها مفیدند.
Kava – کاوا گیاهی است که در جزایر پاسفیک می روید. چندین مطالعه نشان داده که عصاره کاوا برای آرامش نگرانی ها از پلاسبو موثرتر بوده- باید دانست که در کیفیت و غلظت عصاره کاوا که در بازار وجود دارد اختلاف زیادی وجود دارد.
طب سوزنی- چندین مطالعه موثر بودن طب سوزنی(آکوپانچر) را در درمان اختلالات اضطرابی نشان داده ولی چون از نظر متدولوژی مطالعه اشکالاتی داشته زیاد روی آن حساب نمی شود.
