#مهرنوش_احمدی از اعضای شش‌رنگ نوشته‌است: «در شرایطی که خشم، استیصال و ناباوری پیکره جامعه را در برگرفته است؛ ممکن است افراد کمتر ظرفیت خودآگاهی را در خود ببینند ولی کلید اصلی هر جنبش مترقی‌ای داشتن خودآگاهی حتی در شرایط طاقت فرساست.
امروز جامعه بیشترین نیاز را به اتحاد و همدلی دارد. ولی این همدلی ممکن نیست اگر نیازها و مطالبات یکدیگر را نبینیم و به رسمیت نشناسیم. جامعه #اقلیتهای_جنسی نیز مانند اقشار دیگر جامعه مانند کارگران، هنرمندان، اقلیتهای مذهبی و ملیت‌ها و اتنیک‌های مختلف مطالبات خود را دارد. خواسته‌هایی که به زبان آوردن آن نیز می تواند فرد را به تهدید جانی روبه رو کند. اقلیتهای جنسی و جنسیتی گرچه فعلاً نامرئی هستند ولی همه جا حضور دارند؛ در کنار شما در تجمعات حاضرند، شاید فردی که از او بطری آبی گرفتید یک فرد #ترنس بود. کسی که زیر کتف مجروحی را گرفته بود و او را به بیمارستان منتقل می‌کرد یک #مرد #همجنسگرا بود. کسی که برای مقابله با گاز اشک آور سیگاری به شما تعارف کرد #لزبین بود. تا زمانی که حضور و حقوق یکدیگر را به رسمیت نشناسیم تلاش های ما به ایرانی آزادتر و آبادتر منتهی نخواهد شد. جامعه ی رستگار، جامعه ای متکثر و رنگارنگ است.» ما می پرسیم: می‌توان به این حرف‌ها نکته ای اضافه کرد؟
.
