پاسخ به ۴ پرسش شهروند
بابک یزدی-دبیر کمیته حزب کمونیست کارگری – واحد شرق کانادا
مبارزات اخیر مردم ایران در بیش از صد شهر علیه رژیم جمهوری اسلامی را چگونه ارزیابی می کنید؟
این دور دیگریست که مردم ایران مصمم تر، متحد تر و رادیکالتر به خیابان ها آمدند تا علیه ظلم و ستم و فقر و جنایات رژیم اعتراض کنند. در این دور رژیم کارت آخر خود را روکرد و بیشترین و خشن ترین شکل برخورد را کرد و جنایاتی را آفرید در سطح میدان ژاله زمان شاه، و شاید هم بدتر.
مردم نیز بیشترین تلاش خود را کردند که میدان های اصلی شهر را بگیرند. رژیم با کشتن مردم ممانعت کرد. اما مردم به خانه برنگشتند بلکه سعی کردند محلات را در کنترل خود بگیریند و مزدوران رژیم را به محلات بکشند و در آنجا جواب آنها رابدهند.
تفاوت این دور از مبارزات با گونه های پیشین چیست، و چرا به نظر می رسد که بیشتر امیدوارانه است؟
در دور قبلی مردم با شعار ” اصلاح طلب اصولگرا، دیگه تمومه جاجرا” به جهانیان و طبقه حاکم ایران نشان دادند که به هیچ جناحی توهم ندارند. اما این دور خودشان عملا برای “پایان دادن به ماجرا” دست به اقدامات عملی زده و وارد عمل شدند. این بار مردم تدارکات اولیه برای ” پایان دادن به ماجرا” را آزمودند و به همین منظور به دفاتر و خانه های امامان جمعه و مراکز دزدی و مالی رژیم یعنی بانکها که یکی از دلایل گرانی و فقر آنهاست حمله کردند.
کنترل محلات این بار وارد دستور کار مردم شد و این مبارزه راوارد فاز جدیدو تازه ای کرد.
به نظر شما ایرانیان بیرون کشور علاوه بر تظاهرات خیابانی چه کمک هایی می توانند به مردم ایران در مبارزه آنها برای احقاق حقوقشان از نظام جمهوری اسلامی بکنند؟
باید نه تنها صدای اعتراض آنها را به جهانیان برسانند. بلکه به دولت ها و سازمانهای حقوق بشری و بین المللی فشار آورده تا بتوانند هرچه زودتر زندانیان سیاسی و اسیران مردم را آزاد کنند که احیانا رژیم کهریزک دیگری به وجودنیاورد، و از طرفی دولت ها را مجبور کنند رژیم اسلامی ایران را تحریم سیاسی و نظامی کرده، آن را به عنوان رژیمی تروریستی شناخته و سفارت هایش را در همه ی کشورها تعطیل کنند. ایرانیان در خارج از کشور می توانند بافشارهر چه بیشتر بر روی دولت ها آنها را وادار کنند تا رژیم ایران را مانند رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی منزوی کنند.
نقش و وظیفه نیروهای اپوزیسیون ایرانی در خارج و داخل کشور در این برهه حساس چیست؟
نیروهای آپوزیسیون از جنبش ها، طبقات و منافع طبقاتی متفاوتی تشکیل شده و طبیعتا از منافع مختلفی دفاع و اهداف مختلفی را دنبال می کنند.
بخشی از این وظیفه در سئوال قبلی پاسخ داده شد.
ما به عنوان حزب کمونیست کارگری سعی داریم علاوه بر کارهای فوق مردم را در داخل و خارج حول خواسته های فوری و به حق خودشان متحد و متشکل کنیم. این خواست ها را ما قبلا ” ده خواست فوری مردم” نام نهاده بودیم که بخشا از این قرارند.
آزادی بدون قید و شرط همه ی زندانیان سیاسی و عقیدتی. لغو مجازات اعدام. آزادی بدون قید و شرط عقیده، بیان، تحزب، تشکل و اعتصاب. برابری کامل زن و مرد. آزادی مذهب و بی مذهبی. تامین و تضمین یک زندگی مرفه و منطبق بر آخرین استانداردها و امکانات در پیشرفته ترین جوامع برای همه شهروندان. و …
انقلاب مردم ایران وارد مرحله نوینی گردیده و یکی از وظایف نیروهای چپ و انقلابی و از جمله حزب ما این است که از منافع اکثریت مردم یعنی ۹۹ درصدی ها دفاع کرده و نگذارند دوباره سر این انقلاب را مانندانقلاب قبلی بریده و یا زیر آب کنند و دیکتاتوری از نوی دیگری را به مردم تحمیل کنند.
وقتی در داخل ایران مردم شعار ” مرگ بر دیکتاتور” را سرمی دهند منظورشان فقط خامنه ای نیست بلکه با هر نوع استبداد فردی از نوع عبا و یا کراوات و یا تاجش مخالفند.
ما به مقدساتی باور نداریم، نه خدا و نه شاه و نه میهن و بدین باوریم که هر کس و هر چیزی را میشود و باید بتوان نقد کرد. ما اجازه نخواهیم داد یکبار دیگر تحت نام خدا، یا شاه و یا میهن ، و یا مرز پرگهر زندان و شکنجه و اعدام در ایران برپا کنند.
وقتی ما می گوییم آزادی بدون قید و شرط، آزادی را برای همه می خواهیم از چپ چپ تا راست راست و بدین باوریم که در چنین شرایطی هست که مردم می توانند نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنند.
