زندگی در بهاران برای مردمان برجسته تر و پرجلاتر از همه ی روزها و ماهای دیگر سال است، حتی اگر مانند ما موهتبی مانند نوروز را نداشته باشند. چرا که به گفته ی پیشینیان ما، پیر فرتوت زمستان می رود و بهار جوان و زیبا فرا می رسد. زمین باردیگر زنده می شود و به خود و خلایق خوی خوش زندگی خواهی می بخشد. برای همین است که بهار حتی نابهنگامش بهار است. به انسان و زمین و جهان و هر آنچه در آن هست دمی می دمد که با هیچ هنگامه ی دیگری حتی با دم پر دمدمه ی معروف تاریخی- دینی هم قیاس کردنی نیست.
هر چند نوروز هم بد اقبالی می تواند بیاورد، برای مثال بیفتد به دام دردناک کرونا، مردمان در خانه زندان کند و دست و پای خلایق برای شور و شوق نوروزی ببندد، اما با نوروز در دل و جان ما نمی تواند کاری کند، با نوروز و بهار طبیعت و زمین هر دم زنده تر شونده نمی تواند کاری کند. در این نبرد نوروز است که برنده می شود. حتی در دوران آدمکشان ضحاک نشان حامیان جور و جنایت.
اما از روزی که سپاه پاسداران جهل و جنابت رژیم ایران گلوله های خشم و خرافه اش را به جان زنان و مردان و پدران و مادران و کودکان دسته ی گل میهن ما، که برخی ها را می شناختم و می دانم برجان و روان پدران و مادران داغدارشان چه می رود، در هوا رها کرد و از پرپر شدنشان ککش هم نگزید، بر من و ما بیش از پیش روشن شد که جانیان زمان برای جنایتکاری شان حتی خم به ابرو نمی آورند، و در برابر پرسش های دنیا اراده ای به پاسخگویی ندارند!
چه شده از جهانی با این همه دست آورد انسانی و در این برهه ی بی مانند به بسیاری جهات، سهم ما ایرانیان ددمنش ترین حکومت ها شده است؟
چرا جان انسان در دست این جماعت این همه کم بهاست، پنداری خود همسر و فرزند و عزیز و دلبند ندارند که با پاره های جان و روان ما این روا می دارند؟!
دلم از روزی که این جنایت رخ کرده هر شادمانی و سرخوشی را پس می زند. این فاجعه در جان و جهان من رو به خاموشی و فراموشی نمی نهد. حال بیا و درد و رنج و عذابی را به قیاس و مقیاسی بنشین که بر جان و روان پدران و مادران دردمند این فاجعه مانند بختکی از بلا و بدبیاری افتاده است. برای همین هم نوروز امسال برای ما سر خجسته شدن ندارد هرچند که بخواهیم، که اگر از جماعتی باشیم که: چو عضوی به درد آورد روزگار/دگر عضوها را نماند قرار. بی گمان ما هم از زمره ی بی قراران روزگار می شویم و می مانیم.
به امید آن که ما ایرانیان و نسل های آینده مان نوروزهای بسیاری را بی حضور کرونای جمهوری اسلامی و ویروس کرونا به جشن بنشینیم و بنشینند. تا آن زمان که دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز نه، نوروزتان خجسته باد!
