دروایش گنابادی، که همگی توسط قوه قضائیه ایران به تبعید در شهرهای محروم ایران محکوم شده‌اند، به اظهارنظر اخیر سخنگوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی مبنی بر رد اخباری مربوط به تعیین شماری از شهرهای ایران به عنوان تبعیدگاه برای محکومان قضایی، واکنش نشان دادند.
از راست: سعید دوراندیش- سینا انتصاری- و سعید سلطانپور، دروایش گنابادی تبعید در ایران
غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی، روز چهارشنبه ۴ شهریور در مصاحبه مطبوعاتی خود در واکنش به انتشار خبری مبنی بر تبعیدگاه خواندن برخی از شهرها از سوی رسانه‌ها، مدعی شد این خبر «غیرواقعی و مجعول» است و گفت که «بر اساس ماده ۲۳ جدید قانون مجازات اسلامی، دیگر هیچ شهری را به عنوان تبعیدگاه نمی‌شناسیم.» این در حالی است که بسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی به دستور قوه قضائیه دوران تبعید خود را در شهرهای محروم ایران می‌گذرانند.
سعید سلطانپور، از دراویش گنابادی که از اوایل اردیبهشت ماه تاکنون دوران تبعید خود را به همراه دو درویش دیگر به نام‌های رسول هویدا و اکبر بیرانوند در شهر زهک استان سیستان و بلوچستان سپری می‌کند، به صدای آمریکا گفت، سخنگوی قوه قضائیه در حالی این صحبت‌ها را بیان می‌کند که در شهرهای مختلف خصوصا در شهرهای مرزی کم امکانات و فقیر نشین، دراویش گنابادی در حال گذراندن دوران تبعید خود هستند و در احکام صادره و دستورهای مکتوب قضایی صراحتا اعلام شده که نام برده به محل تبعید یا همان اقامت اجباری معرفی شده است.
رضا انتصاری، از مدیران سابق وبسایت مجذوبان نور و از دارویش گنابادی که دوران تبعید خود را در شهر خواف سپری می‌کند، نیز به صدای آمریکا گفت، این صحبت‌های سخنگوی دستگاه قضا در شرایطی مطرح شده است که در فصل ششم آئین نامه اجرایی همان ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی، تبعید، شرایط تبعید، و حتی مکان‌های تبعید تعریف شده و حتی صلاحیت داشتن یا نداشتن مکان‌هایی که به لحاظ شرایط سیاسی، امنیتی، و اجتماعی مناسب برای تبعید نیستند را نیز مشخص کرده‌اند، و این نشان می‌دهد که ما در مقررات هم تبعید داریم و هم تبعیدگاه.
آقای انتصاری در ادامه به صدای آمریکا گفت: «اگر گفته‌های سخنگوی قوه قضائیه درست است، چرا محکومان به شهرهای بزرگ و خوش آب و هوایی مانند شیراز، مشهد، و یا حتی بوشهر تبعید نمی‌شوند؟ چرا مشخصا مکان‌های محروم را انتخاب می‌کنند؟ پس می‌توان گفت صحبت این قانون مغایر است با عملکرد و اجرای قانون خودشان.»
مقامات قضایی جمهوری اسلامی طی سال‌های گذشته با صدور احکام تبعید برای زندانیان سیاسی و عقیدتی به شهرهای دورافتاده و محروم، در نظر داشته‌‌اند برای جلوگیری از فعالیت‌های مدنی، منتقدان و معترضان حکومت را از محل زندگی و خانواده‌شان دور کنند. به گفته سینا انتصاری، که به شهر میرجاوه استان سیستان بلوچستان تبعید شده است «قصد مقامات علیرغم چیزی که ادعا می‌کنند صرفا دوری از یک محل خاص برای پیشگیری از یک عمل مجرمانه نیست.»
سینا انتصاری با اشاره به احکام تبعید صادره برای دراویش گنابادی در طول سال‌های گذشته به صدای آمریکا گفت: «در گذشته هم دروغ‌های زیادی را از مسئولان اجرایی و قضایی ایران شنیدم، این گونه تکذیب‌ها در کشور ما شبیه به یک رویه شده است. در غیر این صورت چرا تمام شهرهایی که فرد تبعیدی را به آنجا می‌فرستند از شهرهای بد آب و هوا، حاشیه‌ای، مرزی، و محروم، هستند. شهرهایی که بر اساس آئین‌‌نامه اجرایی همان ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی انتخاب آنها به عهده وزارت اطلاعات است و به‌دلیل سکونت اقوام کُرد و بلوچ، و شهروندان اهل سنت، فضای شدید امنیتی در آنها حاکم است.»
سعید دوراندیش، یکی دیگر از دراویش گنابادی که به همراه احسان ملک‌محمدی و هادی شاهرضا دوران تبعید خود را در شهر زابل سپری می‌کنند در گفتگو با صدای آمریکا گفت، پس از گذشت ۵ ماه از تبعید، این تناقض گویی سخنگویی قوه قضائیه بیشتر شبیه نمایشی در مقابل دوربین است تا واقعیت. او می‌گوید: «با توجه به دستورهای قضایی که به تک تک دروایش تبعیدی ابلاغ شده بود اصرار داشتند هر چه سریعتر خودمان را با وجود شیوع ویروس کرونا در ایران به شهرستان‌های محل تبعید معرفی کنیم؛ شهرستان‌های محرومی که از امکانات اولیه در مضیقه هستند و مردم در این شهرها به سختی زندگی می‌کنند.»
پیش از این صدای آمریکا در گزارش‌های متعددی اعلام کرده بود که برخی از زندانیان سیاسی و عقیدتی از جمله ابراهیم فیروزی، نوکیش مسیحی، و رضا یاوری، یکی از دراویش گنابادی که پس از حادثه گلستان هفتم بازداشت و به زندان محکوم شده بود، برای سپری کرده دوران حکم تبعید خود به شهرهای محروم و مرزی ایران اعزام شده‌اند.
وزارت خارجه آمریکا بارها و در موارد مختلف برخوردهای خشونت آمیز و سرکوب گسترده معترضان، و نیز نقض مکرر و مداوم حقوق شهروندان ایران توسط رژیم حاکم بر آن کشور را محکوم کرده است.
صدای امریکا
