انتخابات دهمین دوره ی ریاست جمهوری ایران هفته ی آینده ۲۲ خرداد انجام می گیرد. تب و تاب انتخابات نه تنها در ایران که در خارج کشور هم دیده می شود.
شهروند ۱۲۳۲ پنجشنبه ۴ جون ۲۰۰۹
انتخابات دهمین دوره ی ریاست جمهوری ایران هفته ی آینده ۲۲ خرداد انجام می گیرد. تب و تاب انتخابات نه تنها در ایران که در خارج کشور هم دیده می شود. برای اولین بار، تعدادی از دانشجویان دانشگاه های تورنتو، روز یکشنبه ۳۱ می ۲۰۰۹، با برگزاری انتخابات نمادین ریاست جمهوری در صحن چمن دانشگاه تورنتو، به پیشباز انتخابات رفتند.
آنها این اقدام خود را از طریق شبکه ی اجتماعی "فیس بوک" و همچنین از طریق ایمیل به اطلاع افراد رسانده بودند.
بیش از یک صد نفر که بیشتر آنان را جوانان تشکیل می دادند در این گردهمایی شرکت کرده بودند. از چهار نامزد ریاست جمهوری، هواداران آقای کروبی و آقای موسوی حضور چشمگیری داشتند. میزی هم با عکس و اسم آقای احمدی نژاد آنجا بود ولی از طرفداران ایشان خبری نبود. همچنین یک میز نیز به تحریم کنندگان انتخابات اختصاص داشت با پلاکاردها و بنرهایی در تحریم انتخابات. از تلویزیون بی بی سی فارسی برای فیلمبرداری آمده بودند و همین به هیجان برخی از هواداران کمپین ها افزوده بود.
از هر میزی سرودی پخش می شد؛ یار دبستانی من …، همراه شو عزیز…، سر اومد زمستون … هوا آفتابی بود و باد سردی می وزید و محوطه ی چمن جلوی ساختمان هارت هاوس دانشگاه تورنتو، لحظاتی، فضای چمن دانشگاه تهران اوایل انقلاب را برایم تداعی کرد……. سی سال پیش، هزاران کیلومتر دورتر از اینجا، و موضوع مورد بحث همچنان ایران و آینده ی ایران!
قرار شد که سخنگویان هر کمپین دلایل خود را برای شرکت در انتخابات و حمایت از کاندیدای مورد نظر خود بیان کنند. پویا علاقبند یکی از سازماندهندگان این حرکت نمادین از سخنگوی کمپین هواداران موسوی خواست که صحبت کند.
تکین آغداشلو گفت، ما جمع شدیم اینجا که نشان بدیم کسانی که خارج از ایران هستند هنوز براشون انتخابات ایران مهمه و ما به عنوان کسانی که از مهندس موسوی حمایت می کنیم جمع شدیم که بگیم وظیفه ماست در این لحظه ی تاریخی برای سرنوشت ایران از کسی که کف خواسته های ما ایرانیان رو (برآورده میکنه) حمایت کنیم. برای موفق شدن ایرانی که در این چهار سال اخیر بارها به فاجعه نزدیک شد و همه ما نگران آن بودیم، چه از نظر اقتصادی، چه از نظر سیاست خارجی و چه جنگ، دولتی که دکترای قلابی در اون کار می کنند فقط فاجعه اش برای ما این نیست که بره توی سازمان ملل صحبت کنه و آبروی ایرانیان رو ببره بلکه در درازمدت اثرات بدی روی آموزش و اقتصاد و فرهنگ این کشور خواهد گذاشت که ما در این چهار سال دیدیم که یک نفر میتونه چه بلایی سر زیربنای مملکت بیاره. ما فکر میکنیم میرحسین موسوی با تجربه ای که از دوران جنگ داره، با حمایتی که بالاخره در حدی حتی در جناح اصولگرای حاکم از او میشه و کسی ست که تا الان دیدیم حرفهایی که زده بهش پایبند بوده و آدمی ست فرهنگی که نه تنها برای اقتصاد که برای فرهنگ مملکت کار خواهد کرد. خودش نقاش است و با اهل فرهنگ راب
طه داره و حتما نظر آنها را دخیل خواهد کرد. او کسی ست که تونسته مردم را تا این حد متحد بکنه و ما امیدوارم موسوی در دور اول محمود احمدی نژاد رو شکست بده (تشویق هواداران) با حمایت هایی هم که از ایشون شده ما فکر میکنیم میتونن بالای ۵۰درصد رای را بیارن.
فواد اویسی یکی از سازماندهندگان این انتخابات نمادین، از کمپین طرفداران کروبی اولین سخنگوی این گروه بود. او گفت: علت این که ما اینجا جمع شدیم، اولا بخشی از ما دفعه پیش در انتخابات رای نداد و ما این دفعه می خواهیم با رای دادنمون به سیاست های غلط چهار سال گذشته "نه" بگیم. از طرف کمپین ما فقط من حرف نخواهم زد، همه ی ما حرف میزنیم چون ما از سیستم تک صدایی که فقط یک نفر حرف بزنه خسته شدیم و برای همین فکر میکنیم همه باید حرف بزنیم. (تشویق حاضران) من به شخصه به آقای کروبی رای میدم برای اینکه آقای کروبی در چهار سال اخیر با تاسیس روزنامه و حزب اعتماد ملی و حمایت از فعالان حقوق بشر و دانشجویی از تک صدایی فاصله گرفته و به سمت حقوق بشر گام برداشته. در عین حال ایشون با برداشتن فشارها و محدودیت ها مثل گشت های ارشاد و سانسور اینترنتی فضای آزادتری را برای مردم و بخصوص برای جوانها به وجود خواهد آورد. در عین حال برخلاف آقای موسوی، آقای کروبی در بیست سال گذشته در صحنه ی سیاست ایران حضور فعال تری داشته و در نتیجه به مسائل روز ایران نزدیک تره و من فکر میکنم اینها دلایل موجهی هستند که به آقای کروبی رای بدیم. ما دو شعار اصلی داریم: ما میخواهیم به تغییر رای بدیم نه به اصلاح طلبی اصولگرا، شعار دوم هم اینه ما به منطق رای میدیم نه به احساسات.
نوبت به نفر دوم از این گروه رسید که بدون معرفی خودش، گفت: فکر میکنم در تاریخ انتخابات، تنها کسی که برای اولین بار اومده یک برنامه ی تدوین شده و منسجم را ارائه داده آقای کروبی باشند. آقای کروبی برنامه ی خودشان رو کامل اعلام کردند و میتونید بیایید و این برنامه را ببینید(با اشاره به ورقه های کپی شده در روی میز) و من نمیخوام جزئیات اون رو بگم. نکته ی دیگه اینکه دوستان شعار اقتصاد ملی میدن، آیا اقتصاد ملی با پشتیبانی حزب کارگزاران و دوستانی که دور و اطرافشان هستند یکی هست؟ آیا آنها طرفدار اقتصاد ملی هستند که چنین شعاری رو میان و میدن؟
نفر بعدی این گروه، افرا پورداد بود که گفت: آقای کروبی گفتند حضور زنان در کابینه شون قطعیه، پس دخترها رای بدید چون کسی هست که اجازه میده شما وارد(دولت) شوید.
سخنگوی دیگری گفت: من به شخصه دغدغه اصلی ام برقراری دمکراسی توی ایرانه. دمکراسی وقتی برقرار میشه که آزادی اندیشه و بیان باشه، آزادی اقلیت های مذهبی، آزادی بهایی ها و حتی آدمی که به خدا اعتقاد نداره. تنها کسی رو که بین کاندیداها دیدیم با شجاعت از اقلیت ها دفاع کردند آقای کروبی بودند. او همیشه از زندانیان دفاع کرده، فعالان دانشجویی، فعالان حقوق بشر و فعالان زنان همه میخوان به آقای کروبی رای بدن چون ایشان در طول سالهای زیادی که در نظام کار میکردن همیشه از اونها دفاع میکردن.
و آخرین نفر از این کمپین هم با اشاره به تیم آقای کروبی متشکل از کرباسچی، ابطحی، عبدی و … گفت سمت ریاست جمهوری کار یک نفر نیست. او با شعار "کروبی فور ایران" سخنانش را تمام کرد.
نوبت به نماینده میز احمدی نژاد رسید که البته جزو طرفداران واقعی احمدی نژاد نبود و شاید فقط به خاطر اینکه پشت آن میز خالی نماند، فداکاری کرد و ایستاد و چند جمله گفت.
آخرین میز، میز تحریم کنندگان انتخابات بود. افرادی که بر سر این میز بودند، تقاضا داشتند که عکس و تصویر آنها گرفته نشود. اولین سخنگوی این گروه گفت: اگر تحریمی نمیخواد تصویرش پخش بشه، علت داره. علتش هم واضحه به خاطر اینه که همیشه در اقلیت بوده. اما چرا گزینه ی تحریم رو انتخاب کرده. اعتقاد تحریمی ها اینه که انتخابات یک فرایند مدنیه. شما در یک پروسه مدنی شرکت میکنید که در نهایت به یک استراتژی و خط مشی که مطالبات شما رو تحت پوشش قرار بده برسید. اگر غیر از این حالت وجود داشته باشه، دیگه حق مدنی خودتون رو استفاده نمیکنید، چرا برای اینکه دارید میرید سراغ معیارهایی که پوشاننده هیچیک از مطالبات مدنی شما نیست. چیزی که الان داره اتفاق میفته در ایران انتخابات نیست، چرا؟ چون شما باید گزینه ی انتخاب کردن را داشته باشید. وقتی ۴۹۷ نفر رد صلاحیت می شن و چهار نفر که التزام عملی به ولایت فقیه دارن انتخاب میشن خوب اینها چه جوری میخوان مطالبات آنهایی که دوست دارن به ساختار قدرت حاکم "نه" بگن، تحت پوشش قرار بدن. و از همه جالب تر اینکه کاندیداها سعی میکنن از شعارهای پوپولیستی استفاده کنن و این حرکت پوپولیستی رو هم خاتمی ازش استفاده کرد و هم احمدی نژاد و طبیعتا باقی این آدمها هم استفاده خواهند کرد چون در واقع اینها در پی ایجاد این نیستند که اپوزیسیون صدا داشته باشه در واقع میخوان پوزیسیونی باشه که خودش در پی مناسبات درون قدرت تعویض مولفه های قدرت رو انجام بده. نکته دیگر که در ان
تخابات است اینه که ما شرکت کنندگان پوپولیست هم داریم. در واقع نوع present کردن آدمهایی که میخوان کاندیدای مورد دلخواهشون رو تبلیغ کنن نگاه کنید چه جوریه، رنگ سبز، اتوبوسی میخوان حرکت کنن (اعتراض از میان جمعیت: جای امن نشستی میگی گور باباشون هرچی شد، شد) و از همه بدتر اینه که ما داریم وارد سیکلی میشیم که اول انقلاب، بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی گفت همیشه بین بد و بدتر فکر میکنم مردم باید با شناخت بیشتری با این قضیه برخورد کنن و از احساسات فاصله بگیرند و سعی کنن ببینن مطالبه های اصلی شون چیه و برمبنای این مطالبه ها این سیکل معیوب بد و بدتر را کنار بگذارن و وارد این عرصه بشن که ما چیزی می خوام که مطالبه های مارو جواب بده و این تحریم میتونه این خصوصیت رو داشته باشه و از همه مهمتر با از مشروعیت انداختن مسئله ی رفراندوم رو مطرح کنه.
از جمعیت کسی پرسید، آیا از ۴۹۷ نفری که میگید رد صلاحیت کردند، کسی بین اونها هست که شما بهش رای میدادید؟ سخنگوی تحریم کنندگان گفت، شاید اگر اعلمی رد صلاحیت نمیشد، به خاطر اینکه حرکت ساختارشکنانه ای کرد و گفت التزام عملی نباید باشه، به اعلمی رای میدادم.
بعد از این سخنان رای گیری آغاز شد و پس از شمارش آرا از ۱۰۱ رای داده شده، ۵۵ نفر به موسوی، ۳۱ نفر به کروبی، ۱۰ نفر به تحریم، ۳ نفر به احمدی نژاد رای دادند. محسن رضایی رای نداشت و دو رای سفید هم به صندوق انداخته شده بود.
بیژن شاهرخی، دانشجوی دوره ی فوق لیسانس دانشگاه تورنتو، که با چند تن از دوستانش کمپین Toronto Votes Mosavi را راه اندازی کرده و طوماری برای حمایت از مهندس موسوی در اینترنت گذاشته اند که تا کنون ۴۴ نفر آن را امضا کرده اند، در رابطه با دلایل شرکت در انتخابات گفت: ما متنی نوشته ایم و در این متن دلایل حضور خودمون رو در انتخابات ریاست جمهوری و رای دادن به مهندس موسوی توضیح دادیم. یک دلیل اصلیش این بود که با توجه به سابقه ی آماری ایران در سی سال گذشته حدود ۵۰ درصد جمعیت ایران تحت هر شرایطی در انتخابات شرکت میکنند که یا احساس وظیفه ملی و یا شرعی اونهاست که باید در انتخابات شرکت کنند. این ۵۰ درصد حضور حتی از کشورهای دمکرات و کشورهای خاورمیانه و همسایه بالاتر است. این باعث میشه بحث تحریم و عدم شرکت در انتخابات منتفی بشه چون نفعی نداره وقتی ۵۰ درصد شرکت میکنند، عدم حضور ما هیچ تاثیری در عدم مشروعیت نظام نمیگذاره، به همین دلیل ما فکر میکنیم که هیچ راهی نداریم جز حضور در انتخابات. سئوال دیگه اینه که اگر ما حضور پیدا نکنیم چیکار کنیم؟ تمام کسانی که الان طرفدار عدم حضور در انتخابات هستند راه حلی ارائه نمیدن میگن حضور پیدا نکنید. آیا عدم حضور ما باعث پیشرفت دمکراسی میشه؟ آیا باعث بهبود وضع ایران میشه؟ اگر نمیشه پس باید با همان ابزارهایی که داریم حداکثر استفاده رو برای بهبود وضعیت ایران بکنیم.
این کمپین حرکت خیلی خوبی بود که نشان میده که ایرانیان مقیم خارج هم به ایران اهمیت میدن به خاطر اینکه ایرانی هستند و دوست دارند که وقتی میگن ایرانی هستن سربلند باشند و به خاطر فامیلشون، به خاطر دوستانشون و هم میهنانشون در ایران، وضعیت ایران براشون مهمه. من دلم میخواد که بچه های پسرعموها و دخترخاله ها و سایر فامیل و دوستانم آینده ی خوبی داشته باشند و به نحوی که الان مملکت داره با آقای احمدی نژاد پیش میره احساس میکنم که وضع ما خیلی بدتر میشه اگر ایشون چهار سال دیگه روی کار باشه.
بیژن همچنین گفت، کسانی که مایلند برای شرکت در رای گیری روز ۱۲ جون به اتاوا بروند میتوانند با ایمیل torontovotesmousavi@gmail.comتماس بگیرند تا ترتیب ثبت نام آنان داده شود.
آدرس این کمپین در اینترنت:
http://www.petitiononline.com/6fhs7fs0/petition.html
