سخنرانی پادشاه The King’s Speech
کارگردان: تام هوپر
فیلمنامه: دیوید سایدلر
تدوین: طارق انور
مدیر فیلمبرداری: دنی کوئن
موسیقی: الکساندر دوپلا
بازیگران: کالین فِرث، جفری راش، هلنا بونهم کارتر،گای پیرس….
خلاصه داستان:
پس از درگذشت جورج پنجم (پادشاه انگلستان طی جنگ جهانی اول) تاج شاهی به ادوارد پسر بزرگتر خانواده سلطنتی می رسد. از آنجا که ادوارد عاشق والیس سیمپسون یک بیوه زن آمریکایی است و طبق قانون سلطنتی انگلستان نمی تواند با یک زن بیوه ازدواج کند، تاج و تخت را رها کرده و ازدواج با معشوقش را انتخاب می کند. با این واکنش تنها گزینه آلبرت پسر دوم خانواده سلطنتی است که با مشکل لکنت زبان روبروست. الیزابت همسر آلبرت برای حمایت از او و عدم تحقیر او از سوی جامعه برای مداوای او تلاش های فراوانی می کند که هیچیک موثر واقع نمی شود. در آستانه جنگ جهانی دوم، آلبرت قرار است به عنوان جرج ششم (پادشاه انگلستان) پیام مهمی را از طریق رادیو به گوش جهانیان برساند. الیزابت از یک گفتار درمانگر با تجربه استرالیایی به نام لیونل درخواست می کند برای حل این معضل آلبرت را یاری کند…
***
حکایت می کنند که نیمه شبی ناپلئون بناپارت را که در تخت خود خفته بود، هراسان بیدار می کنند و به او خبر می دهند که نیروهای دشمن در نزدیکی دروازه شهر هستند. ناپلئون در جواب می گوید “چنان مرا وحشت زده بیدار کردید که ترسیدم مبادا باید جایی سخنرانی کنم!”
مضمون اصلی فیلم سخنرانی پادشاه با توجه به نام فیلم درباره نطق و سخنرانی است. عمده وقایع داستان بین سال های ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۶ در جریان است. اولین شخصیت اصلی و محوری داستان آلبرت ملقب به برتی (کالین فرث) است که مشکل لکنت زبان دارد. فیلم با پیام او به مناسبت گشایش نمایشگاه امپراتوری بریتانیا در سال ۱۹۲۵آغاز می شود و از همانجا تأثیر منفی لکنت زبان او در عدم ارتباط قوی و موثر با مردم و دوستداران خانواده سلطنتی آشکار می شود. آلبرت به خاطر همین نقطه ضعف تمایلی به حضور در مجامع عمومی نداشت و حتی نمی خواست که سلطان تاج و تخت باشد، اما تقدیر چنین بود که با رد تاج شاهی از طرف برادر بزرگتر دیوید ملقب به ادوارد هشتم (گای پیرس) راهی جز قبول این سمت از طرف آلبرت باقی نماند.
آلبرت در دوره ای زندگی می کند که رادیو به عنوان قدرتمندترین رسانه در دنیا مطرح است و تمام زمامداران و نامداران دنیا نیز با استفاده از این رسانه پیام های خود را منتقل می کنند. آدولف هیتلر نیز که از شخصیتهای مورد بحث فیلم است و تصاویرش در جای جای فیلم به نمایش در می آید نمادی از یک سخنگوی بانفوذ است که از طریق همین رادیو پیام های آتشین جنگ افروزی اش را به گوش دنیا می رساند. حالا سخنگویان دو نیروی متخاصم که قرار است به زودی شعله های جنگ دوم جهانی را بیافروزند روبروی هم قرار دارند ولی با یک تضاد آشکار. یکی رهبری ناطق، مسلط و پر شور و دیگری شاهی افسرده و بدون اعتماد به نفس به خاطر لکنت زبان. از اینجاست که پای شخصیت اصلی و جالب دیگری به داستان کشیده می شود. یک متخصص گفتار درمانی اهل استرالیا به نام لیونل لوگ (جفری راش) که عادات و آداب خاص خود را دارد و در عین رعایت احترام به آلبرت به عنوان پادشاه آینده انگلستان ناچار است مانند بیماران دیگرش با او رفتار کند. نوع رفتار و تاثیری که لیونل بر آلبرت می گذارد، یخ روابط سرد و خشک از سوی این فرزند اشرافی را با او می شکند و آنها یک رابطه دوستانه را تا آخر عمر با یکدیگر برقرار و حفظ می کنند.
در سال ۱۹۳۹ آلبرت باید به عنوان جرج ششم پیام ورود انگلستان به جنگ در برابر آلمان را به جهانیان و به خصوص ۱۵۸ کشور تحت فرمانروایی اش در دنیا برساند و از پشتیبانی آنها در این تصمیم دولت انگلستان بهره مند شود. همین موضوع خط قصه اصلی داستان فیلم می شود که حضور دیوید به عنوان عامل اصلی گرایش داستان به این سو با تصمیم حیرت انگیزش مبنی بر رها کردن تاج و تخت شاهی به خاطر قول ازدواج به زنی که قبلا سه بار ازدواج کرده نقطه پر رنگ و جذاب داستان می شود. از اینجا به بعد عمده داستان بر اساس رابطه آلبرت است به عنوان مردی که در پی چیره شدن بر مشکلی حاد در زندگی اش است و متخصصی که باید شاه آینده کشورش را به عنوان یک بیمار یاری دهد و از پیچ و خم روابط و مناسبات خشک درباری گذر کند.
سخنرانی پادشاه فیلمی دیالوگ محور است و از لحاظ درام نیز دارای فراز و نشیب و هیجان نیست. به همین خاطر نیز در جذب عامه تماشاگران به خصوص آنها که علاقه چندانی به تاریخ و یا داستان زندگی خانواده سلطنتی انگلستان ندارند، موفقیت زیادی به دست نخواهد آورد. شاید یکی از دلایل موفقیت فیلم نزد منتقدان و نویسندگان آمریکایی و انگلیسی جدای از ساختار هنری موضوع آن باشد که باب میل بسیاری از غربی های علاقمند به سرگذشت خانواده سلطنتی انگلستان است.
سخنرانی پادشاه فیلم قدرتمندی نیست. فیلم خوش ساختی است که بیشتر موفقیت و مورد توجه قرار گرفتنش چه درجوایز گلدن گلوب که با وجود نامزدی در چند رشته فقط جایزه بهترین بازیگر اصلی مرد را نصیب آن کرد و چه احتمالا در آکادمی اسکار که به زودی برگزار می شود و از امیدهای اسکار است را بیش از هر چیز مدیون انتخاب چنین موضوعی با بازیهای پر قدرت جفری راش و کالین فرث می باشد. در دنیای نسبیت عنوان جایزه ها نیز مطلق نیست و هر برنده ای بر اساس نوع نگاه و سلایق داوران مختلف در جشنواره های مختلف با سیاست های هنری و فرهنگی خاص خود قضاوت می شود. سخنرانی پادشاه نیز از این قاعده مستثنا نیست.
برندگان اصلی جوایز سینمایی گلدن گلاب 
اتحادیه مطبوعات خارجی هالیوود هر ساله مراسمی را با عنوان گوی زرین در زمینه تولیدات سینمایی سال در شهر لس آنجلس برگزار می کند. اولین دوره آن در ژانویه ۱۹۴۴ برگزار شد. روز یکشنبه ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱ نیز شصت و هشتمین دوره این مراسم با اهدای جوایز بهترین ها در رشته های مختلف در تولیدات سینمایی سال ۲۰۱۰ به کار خود پایان داد.
شبکه اجتماعی چهار جایزه ی اصلی را به دست آورد از جمله بهترین فیلمنامه، بهترین کارگردان و بهترین فیلم.
برندگان عمده و اصلی جوایز محصولات سینمایی ۲۰۱۰ به قرار زیر است:
بهترین فیلم درام: شبکه اجتماعی
بهترین بازیگر اول زن درام: ناتالی پورتمن (قوی سیاه)
بهترین بازیگراول مرد درام: کالین فرث (سخنرانی پادشاه)
بهترین فیلم کمدی یا موزیکال: بچه ها همه خوبند
بهترین بازیگر زن کمدی یا موزیکال: آنت بنینگ (بچه ها همه خوبند)
بهترین بازیگر مرد کمدی یا موزیکال: پال جیامتی (به روایت برنی)
بهترین بازیگر مکمل مرد: کریستین بیل (مبارز)
بهترین بازیگر مکمل زن : ملیسا لئو (مبارز)
بهترین فیلم کارتونی: داستان اسباب بازی ۳
بهترین فیلم خارجی: در دنیای بهتر (دانمارک)
آل پاچینو برای بازی در فیلم تلویزیونی “جک را نمی شناسی” جایزه ی بهترین بازیگر را گرفت و همچنین جایزه یک عمر فعالیت هنری با عنوان “سسیل بی دمیل” به رابرت دونیرو اهدا شد. این جایزه را همکار جوان او مت دیمون که در چندین فیلم با او همبازی بوده است، تقدیم او کرد.
* عارف محمدی فارغ التحصیل ادبیات فارسی و سینما از ایران و مددکاری اجتماعی از کالج جورج براون در کانادا است . به عنوان منقد فیلم با رسانه های ایرانی چون شهروند و رادیو زمانه همکاری داشته و مدت ده سال است که برنامه تلویزیونی فیلم و سینما را تهیه و اجرا می کند. مستندسازی از دیگر فعالیت های او در زمینه سینماست.
