آیتالله علی خامنهای خواستار پایان یافتن تظاهرات قدرتمند و گستردهای شد که در اعتراص به انتخابات صورت میگرفت.
شهروند ۱۲۳۶ پنجشنبه ۲ جولای ۲۰۰۹
حمایت ۱۰ فیلسوف جهان از جنبش اعتراضی مردم ایران
نامه سرگشاده شمار بزرگی از فیلسوفان معاصر و استادان دانشگاه های جهان در حمایت از تظاهرات و اعتراضات مردم ایران
آیتالله علی خامنهای خواستار پایان یافتن تظاهرات قدرتمند و گستردهای شد که در اعتراص به انتخابات صورت میگرفت. استدلال وی این بود که کوتاه آمدن در مقابل خواست مردم و فشارهای «غیرقانونی» نهایتاً به «دیکتاتوری» منجر میشود و به تظاهراتکنندگان هشدار داد که ایشان مسئول خشونتهای آتی خواهند بود، نه پلیس.
همه کسانی که به فعالیت های سیاسی علاقمند هستند با استدلال خامنهای آشنایند، چرا که مقامات دولتی از فرانسهی ۱۷۸۹ گرفته تا خود ایران ۱۹۷۹ با همین منطق به مخالفت با عظیمترین جنبشهای مردمی عصر جدید برخاسته اند.
نیازی به گفتن نیست که ایرانیان خود باید سمتگیری سیاسی کشورشان را تعیین کنند. با این حال، ناظران خارجی که شهامت تظاهراتکنندگان ایرانی را در هفتهی گذشته ستایش میکنند حق دارند تاکید کنند که ادعای دولتی که می گوید نمایندگی مردم اش را دارد تنها در صورتی پذیرفتنی است که ابتداییترین پیششرطهای شکلگیری چنین اراده ای را محترم شمارد: آزادی مردم برای گرد هم آمدن بیهیچ مانعی؛ امکان بدون مانع برای بحث و دسترسی به اطلاعات، و به بحث گذاشتن و تصمیم گرفتن.
حمایت خارجی از «ترویج دموکراسی» در بسیاری از کشورهای جهان طی سال های متمادی باعث گسترش بدبینی موجهی نسبت به جنبشهایی مدنی شده که ادعای مشروعیت مستقیم دموکراتیک دارند. با این حال، این اصل به خودیخود همواره روشن است: صرفاً مردم میتوانند ارزش چنین ادعاهایی را تعیین کنند. ما امضاءکنندگان این نامه از دولت ایران میخواهیم کاری نکند که مانع از ابراز روشن خواست مردم شود.
این نامه توسط این فیلسوفان امضاء شده است:
پیتر هالورد (دانشگاه میدلسکس، انگلستان)
آلبرتو توسکانو (کالج گلداسمیتس، انگلستان)
ایوکویچ، رادا، کالج بینالمللی فلسفه، پاریس، دانشگاه ژان مونه، سناتین، فرانسه
باتلر، جودیت، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
بالیبار، اتین، پاریس ده، دانشگاه نانتر و دانشگاه کالیفرنیا، ایروین
چامسکی، نوآم، دانشگاه ام آی تی، کمبریج، ماساچوست، آمریکا
دوتمان، الکساندر گارسیا، کالج گلداسمیتس، دانشگاه لندن، انگلیس
رانسیر، ژاک، استاد بازنشسته فلسفهی دانشگاه پاریس،سندنی
زوپانچیچ، الکنا، مؤسسهی فلسفه، فرهنگستان علوم و هنرهای اسلوانی
ژیژک، سلاوی، دانشگاه لیوبلیانای اسلووانی و دانشگاه اروپایی
و امضای جمع زیادی از استادان سرشناس دانشگاه ها