دیوید میلر، شهردار تورنتو، هفته‌ی گذشته در میان ناباوری بسیاری اعلام کرد که در انتخابات شهرداری سال آینده نامزد نخواهد شد.
شهروند ۱۲۴۹ پنجشنبه ۱ اکتبر ۲۰۰۹
دیوید میلر، شهردار تورنتو، هفته‌ی گذشته در میان ناباوری بسیاری اعلام کرد که در انتخابات شهرداری سال آینده نامزد نخواهد شد. در حالی که بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند میلر، که تابه حال دو بار در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ پیروز انتخابات شهرداری شده است، در سال ۲۰۱۰ برای سومین بار پیاپی نامزد شود، او اعلام کرد که به علت اهمیت زندگی خانوادگی اش و در عین حال پایان چشم‌اندازی که برای تورنتو داشته است دیگر نامزد شهرداری تورنتو نخواهد بود.
میلر، در کنفرانس مطبوعاتی خود در صبح روز جمعه ۲۵ سپتامبر با سخنانی پرشور تصمیم خود را اعلام کرد.
او از این گفت که چنانچه برای دوره ی بعد هم نامزد شود و به کار پر حجم شهردار تورنتو برای چند سال دیگر ادامه دهد، در آن زمان دخترش جولیا به دانشگاه خواهد رفت و پسرش، سایمون، از دبیرستان فارغ‌التحصیل می‌شود و با این حساب او نمی‌تواند به مسئولیت‌های شهرداری در کنار همراهی با خانواده ادامه دهد. میلر، که هنوز بیش از یک سال از دوره‌ی کنونی‌اش پابرجاست، گفت:"اگر دوباره نامزد شوم نخواهم توانست آن‌طور که آن‌ها (خانواده) شایسته‌اش هستند، پیش آن‌ها باشم".
میلر، که عضو حزب نیودموکرات بود، اولین بار در سال ۲۰۰۳ در کارزار انتخاباتی بسیار دشوار در مقابل جان توری، رهبر بعدی حزب محافظه‌کار پیشروی انتاریو، و باربارا هال، از نمایندگان مشهور شورای شهر، با پلاتفرمی پیشرو انتخاب شد. نماد او در انتخابات جارویی بود که همیشه در دست داشت و این جارو برای او نماد وعده‌اش برای پاکسازی شهر بود: پاکسازی از نفوذ لابی‌ایست‌ها و متحقق ساختن اهدافی همچون احیای بندر تورنتو و انحلال طرح ساختن پلی به فرودگاه جزیره.
دوره‌ی اول شهرداری میلر به قدری موفق بود که انتخاب مجدد او در سال ۲۰۰۶ به راحتی و با تنها یک رقیب صورت پذیرفت. اما نکته‌ای که شاید لکه‌ی سیاهی بر کارنامه‌ی میلر باشد و این اواخر به کاهش محبوبیت او انجامیده بود، نحوه‌ی برخورد او با اعتصاب کارگران شهرداری در تابستان امسال بود. بسیاری از حامیان میلر بر سر این ماجرا از او جدا شدند.
الکس گرانت، از اعضای حزب نیودموکرات و مقیم تورنتو، در مصاحبه با شهروند در این مورد می‌گوید: "دیوید میلر با حمله به کارگران شهرداری تورنتو به کلی موقعیت خود را زیر سئوال برد. این‌ها همان کسانی هستند که به قدرت رسیدن میلر کمک کردند اما در پایان، او کاری کرد که جنبش کارگری از او روی برگرداند".
الکس در ضمن دوران شهرداری میلر را دوران "فرصت‌های از دست رفته" خواند چرا که به عقیده‌ی او میلر می‌توانست از حمایتی که از او وجود داشت استفاده کند و کارگران و مردم تورنتو را بر سر موضوع عدم اختصاص بودجه به شهرداری‌ها علیه دولت فدرال و استانی و میراث دولت محافظه‌کارِ مایک هریس، متحد کند اما این کار انجام نشد.
دیوید میلر خود در کنفرانس مطبوعاتی روز جمعه از این گفت که به سابقه‌اش افتخار می‌کند و از "تورنتویی‌های پیشرو" خواست که از الان به دنبال نامزدی باشند که این برنامه‌های پیشرو و مترقی را دنبال کند. او گفت: "تورنتو شهری پیشرو با مردمی پیشرو است".
میلر در ضمن علیه نامزدهایی هشدار داد که می‌خواهند "شهری خوب اما مجانی" داشته باشند و خواستار کاهش مالیات‌ها و خدمات اجتماعی خواهند شد.
دالتون مک‌گینتی، نخست‌وزیر لیبرال انتاریو، با تحسین دیوید میلر گفت: "تعهد دیوید میلر به خدمت عمومی در تمام طول دوران عهده‌داری این سمت مستحکم بوده است. می‌خواهم از او به خاطر کاری که توانسته‌ایم با همدیگر به خاطر تورنتویی‌ها انجام دهیم تشکر کنم".
اشاره‌ی مک‌گینتی احتمالا به تصمیمات دولت استانی بوده است که به دولتِ شهرداری میلر اجازه داد مالیات‌های جدیدی اعمال کند. آقای مک‌گینتی مشخصا به پیشرفت‌های تورنتو در زمینه‌ی حمل و نقل عمومی و بازسازی پارک‌ها و فضاهای عمومی اشاره کرد.
با این حساب تمامی نگاه‌ها اکنون به نامزدهای احتمالی شهرداری در سال ۲۰۱۰ است.
دو نامزد اصلی که تا حال اعلام کاندیداتوری کرده‌اند، جان توری، رهبر سابق محافظه‌کاران انتاریو، و جورج اسمیترمن، معاون دولت لیبرال انتاریو، هستند. علاوه بر آن‌ها دنزل مینان وونگ، نماینده‌ی شورای شهر و رقیب قدیمی میلر، و جورجیو مامولیتی، نماینده‌ی منطقه‌ی یورکِ غربی در شورای شهر، نیز برای نامزدی خود اعلام آمادگی کرده‌اند. با این حساب تمامی نامزدهای تاکنونی از نظر سیاسی در راستِ میلر قرار می‌گیرند و فراخوان او به پیدا شدن نامزدی "پیشرو" احتمالا به همین علت بوده است.
الکس گرانت در این مورد می‌گوید: " امیدوارم نامزدی از جنبش کارگری پای پیش بگذارد و کارزاری راه بیاندازد که هدفش حل مشکل کمبود بودجه باشد و مسئولیت‌های مالی را به همان جایی برگرداند که وظیفه‌ی آن است یعنی دولت‌های فدرال و استانی. در این صورت می‌توانیم مدارس شایسته، زیرساخت، حمل و نقل عمومی، استخرهای شنا، پارک و … داشته باشیم بدون این‌که خرج این‌ها با کاهش سایر خدمات اجتماعی انجام شود".
در شهروندِ هفته‌ی بعد نگاهی به نامزدهای موجود خواهیم داشت و امیدواریم تا پیش از انتخابات سال آینده بتوانیم مصاحبه‌هایی با آن‌ها ترتیب دهیم تا به خوانندگان کمک کنیم در سال ۲۰۱۰ جانشین شایسته‌ای برای دیوید میلر انتخاب کنند.
