کوئینزپارک، میزبان گردهمایی تاریخی یک خانواده
شهروند آرش عزیزی: بهش می‌گویند “گردهمایی خانوادگی” اما عنوان درست‌تر شاید “گردهمایی نام خانوادگی” باشد چون از شما چه پنهان هیچ یک از شرکت‌کنندگان مطمئن نیست که با دیگران رابطه‌ی خونی یا غیرخونی داشته باشد. اما آن‌چه همه مطمئنند این است که نام خانوادگی‌شان یکی است و حسابی به این نام خانوادگی افتخار می‌کنند.
منظورمان “کنوانسیون ملی وانگ‌ها” است که شنبه‌ی هفته‌ی گذشته برگزار شد و در جریان آن ۱۲۰۰ نفر با نام خانوادگی وانگ از سراسر کانادا و آمریکا و حتی از جاهایی به دورستی هنگ کنگ از راه رسیدند تا در حیاط کوئینز پارک با هم عکس بگیرند و در ضیافتی عظیم شرکت کنند. برگزارکنندگان می‌گفتند شامِ سنتی چینیِ ۱۰ مرحله‌ای که شبِ شنبه سرو شد، می‌تواند در کتاب رکوردهای گینس به عنوان بزرگترین نمونه‌ی خود جای بگیرد.
این اولین بار نیست که وانگ‌های کانادا از این کارها می‌کنند. در واقع از دهه‌ی ۱۹۵۰ تا کنون آن‌ها بارها دور هم جمع شده‌اند. گردهمایی‌های محلی‌تر، بخصوص در غرب کشور، از اوایل قرن آغاز شده است. اما شرکت‌کنندگان می‌گویند این بزرگترین گردهمایی کل تاریخ آن‌ها است.
گردهمایی وانگ ها
انجمن‌های خانوادگی زمانی نقش بسیار مهمی برای کمک به مهاجرین جدید داشتند. در آن سال‌هایی که خبری از هیچ نهاد دولتی برای کمک جدی به وقف‌یابی مهاجرین نبود همین انجمن‌ها و کانون‌ها بودند که به هزاران هزار نفر از کانادایی‌هایِ چینی‌تبار امکان می‌دادند از شرایط بسیار سخت کار و زندگی و واقعیت‌هایی مثل قانون ممنوعیت ورود چینی‌ها، جان سالم به در ببرند (این قانون تنها در سال ۱۹۴۷ لغو شد).
طبق تخمین‌ها بیش از ۶۰ میلیون نفر در سراسر دنیا نام وانگ را یدک می‌کشند و اولین وانگ در سال ۱۸۵۸ وارد کانادا شد (یعنی پیش از تشکیل کشور!). این اولین وانگ به ساحل غربی کانادا (که آن روزها مستعمره‌ی بریتانیاییِ بریتیش کلمبیا بود) و شهر ویکتوریا رسید. بیشتر وانگ‌ها، مثل بقیه‌ی چینی‌ها، سال‌های سال یا خدمتکار بودند و یا کارگرِ راه‌آهن. اما امروز هر جا که نگاه کنی وانگ پیدا می‌شود. از مجلس فدرال در اتاوا تا عالی‌ترین قاضی‌ها و حتی فهرست فضانوردانِ کشور!
گرگ وانگ، یکی از سازمان‌دهندگان اصلی کنوانسیون، به سی بی سی گفت: “راهی طولانی آمده‌ایم و این بزرگداشت تاریخ ما است.”
از همه هیجان‌انگیزتر شاید این باشد که “اداره‌ی نشان‌های کانادا” که مامور رسمی ملکه و فرماندار کل است یک نشان رسمی خانوادگی به انجمن وانگ‌های انتاریو به پاس ۱۵۰ سال خدمت به کانادا ارائه کرده است. این نشان متشکل است از دو خرس، یک پاندا به نمایندگی چین و یک خرس قطبی به نمایندگی کانادا. وانگ‌های انتاریو از هم‌نام‌هایشان در سراسر کانادا خواسته‌اند این نشان را برای خود نیز اتخاذ کنند.
کلر بوردو، رئیس این اداره‌ی تشریفاتی، در نامه‌ای به انجمن وانگ‌ها آن‌ها را صاحب نقشی مهم “در توسعه‌ی ملتِ ما” دانسته است. به گفته‌ی او: “این اولین افتخار اینچنینی برای یکی از انجمن‌های خانوادگی چینی-کانادایی‌ها است. این حرکت در ضمن نمادی است از گرد هم آمدن فرهنگ‌های مختلف که معرفِ جامعه‌ی چندفرهنگی ما است.”
فتوحات وانگ‌های کانادا
اولین کودکِ چینی-کانادایی در سال ۱۸۶۱ متولد شد و نام خانوادگی‌اش، وانگ بود.
اولین وزیر کابینه‌ی چینی‌تبار در کانادا، باب وانگ، وزیر انرژی دولت لیبرالِ پیترسون در انتاریو، بود.
اولین شهردار چینی‌تبارِ کانادا، پیتر وانگ در سادبریِ انتاریو بود.
اولین قاضیِ منصوبِ فدرال چینی‌تبار در کانادا، رندال وانگ بود.
دکتر جوزف ئی کی وانگ، موسس مرکز پیراپزشکیِ ئی هانگ، عالی‌ترین نشانِ کانادا را در سال ۱۹۸۴ دریافت کرد.
شارلین وانگ از قهرمانان پاتیناژ کبک است.
راسل وانگ از بهترین قهرمانان اسکی آزاد کانادا و جهان است.
آلیس وانگ، نماینده‌ی محافظه‌کار ریچموندِ بی سی در مجلس فدرال است.
باز هم می‌خواهید؟
