حال که اسم او چند هفته است همه‌جا را گرفته نباید تعجب کرد که اسم و عکس و یادش دوشنبه‌ی این هفته نیز بیش از هر چیز مطرح بود.
منظورمان در راهپیمایی سالیانه‌ی روز کارگرِ کانادا است. هر چه باشد جک لیتون موفق‌ترین رهبرِ حزب کارگران کانادا بود و تعجبی نیست که در پیشانی راهپیمایی روزِ کارگرِ امسال شمار بی‌سابقه‌ای از نیودموکرات‌ها با عکس او در دست و یاد او در قلب حضور داشتند. پرچمِ نارنجی‌رنگی که عکس جک لیتون و آندریا هروات، رهبر ان دی پیِ انتاریو، را بر خود داشت جلوی همه در حرکت بود و طرفداران نامزدهای مختلفِ انتخابات ماهِ آینده با اسم و عکس آن‌ها در صف حضور داشتند.
مایکل لیتون، آندریا هوروات، نیکل ترمل، پگی نش و ... در راهپیمایی روز کارگر در تورنتو
حضور اعضای ان دی پی از حوزه‌های “تورنتو دنفورت” که جک لیتون متعلق به آن بود، “تورنتوی مرکز”، که با نامزدی کتی کروو، پرستار خیابانی معروف، از امیدهای امسال حزب است و “پارکدیل های پارک”، که بخشی از مسیر رژه‌ی روز کارگر را شامل می‌شود، به چشم می‌خورد. فعالان از بعضی حوزه‌های اتوبیکو و اسکاربورو نیز حاضر بودند. در ضمن حضور جاسمیت سینگ، نامزد حزب در حوزه‌ی “براملی-گور-مالتون”، که بیرون از تورنتو و بخشی از منطقه‌ی پیل است، در کنار بسیاری از فعالان جوان این حوزه به چشم می‌خورد. سینگِ سیک‌مذهب و عمامه‌به‌سر در انتخابات فدرال موفق شد از گورباکسِ مالی، نماینده‌ی باسابقه‌ی لیبرال، عبور کند و تنها چند صد رای تا ورود به مجلس فاصله داشت. او مجددا برای انتخابات استانی وارد صحنه شده است. حضور پرشمار باشگاه جوانان ان دی پی در تورنتو (TYND) نیز قابل توجه بود.
الیویا چاو، همسر لیتون، هنوز از نظر روحی قادر به شرکت در رژه نبود و در گفتگو با تورنتو استار گفت تا “سالِ آینده” برای این کار صبر می‌کند.
اما علاوه بر آندریا هروات، مایک و سارا لیتون، فرزندانِ جک و نیکول ترمل، جانشینِ موقتِ لیتون نیز در رژه حضور داشتند.
مایک لیتون، که خود اکنون مثل جوانی‌های پدرش عضو شورای شهر تورنتو است، به تورنتو استار گفت اگر پدرش بود می‌گفت: “برو و مثل این نمونه زندگی کن. برو و برای شهری بهتر و منصفانه‌تر بجنگ”. مایک لیتون افزود: “اگر او بود می‌گفت رژه را متوقف کنید و بروید درها را بزنید و کسانی را انتخاب کنید که همین چشم‌انداز را دارند.”
فدراسیون کارگران انتاریو از رژه‌ی روزِ دوشنبه استفاده کرد تا نگرانی خود در مورد احتمال کاهش خدمات شهری تورنتو توسط شهردار، راب فورد، را ابراز کند.
سید رایان، رئیس این فدراسیون که در رژه شرکت داشت، گفت: “این حمله‌ای به کارگران است.”
او گفت مردم تورنتو باید علیه کارهایی مثل تعطیلی کتابخانه‌ها و مهد کودک‌ها و اخراج کارگران دولتی اعتراض کنند. رایان افزود: “امید و آرزوی من این است که فورد دست از این جنگ‌افروزی علیه کارگران، که کارمندان خودش هستند، بردارد.”
این نظر مشابهِ سایر اتحادیه‌ها و سازمان‌های محلی حاضر نیز بود. جان کارترایت، رئیس شورای کارگران تورنتو و منطقه‌ی یورک، گفت: “کاهش و خصوصی‌سازی “فرصت” نیست، مگر برای مدیران شرکت‌های بزرگ که می‌خواهند خدمات ما را تصاحب کنند.”
بر خلاف معمول شاهد حضور هیچ یک از گروه‌های چپِ ایرانی در رژه نبودیم. شمار اندکی از فعالان حزب کمونیست کارگری زیر پرچم گروه نزدیک به خود، “حزب کمونیست کارگری چپ عراق”، حضور داشتند. مهدی حسینی، یکی از مسئولین کومه‌له، گروهِ کمونیستِ کردستان ایران، با اشاره به روز اول ماه مه به عنوان روز کارگران جهان، در فیس‌بوکِ خود نوشته بود در “تلاش بورژوازی برای از میان بردن” این روز شرکت نمی‌کند.
ایرانیان مختلفی که عضو و فعال ان دی پی و اتحادیه‌های کارگری و دانشجویی هستند البته در رژه حضور داشتند. از جمله فرشاد آزادیان، رئیس باشگاه جوانان حزب نیودموکرات در تورنتو؛ برادرش، فرید آزادیان، رئیس باشگاه حزب در دانشگاه رایرسون؛ مبینا بصیری، رئیس باشگاه حزب در دانشگاه یورک و محسن رضوانی، فعال قدیمی کمونیست و عضو گروهِ فایت‌بک.
