سال تحصیلی جدید مبارک! اجازه دهید که سال تحصیلی جدید را با خبر خوش موفقیت یکی از دانش آموزان ایرانی تبار مدارس منطقه یورک آغاز کنیم. کسب مدال نقره المپیاد فیزیک توسط سپهر عبادی. سپهر یکی از دانش آموزان مدرسه لنگستف است که همراه با تیم ملی فیزیک کانادا در مسابقات المپیاد فیزیک تایلند شرکت کرد و برای کانادا مدال نقره به ارمغان آورد. بنا به گفته خودش او عاشق فیزیک است و به خاطر عشق به فیزیک در این مسابقات شرکت کرده و نه به خاطر گرفتن مدال ولی در کنار لذت بردن از حل مسئله فیزیک مدال نقره را نیز به گردن انداخت.
سپهر نفر اول از چپ در کنار هم تیمی هایش از کانادا در مسابقات فیزیک
سپهر تازه به کانادا آمده و یک سال است که در مدرسه لنگستف درس می خواند. امسال سال آخر دبیرستان را می گذراند و خود را برای ورود به دانشگاه آماده می کند. سال گذشته وقتی یکی از آموزگاران مدرسه او را به عنوان یکی از دانش آموزان پرکار مدرسه به من معرفی کرد نگران شدم که مبادا او هم قربانی مشکلاتی چون شوک فرهنگی، افسردگی، ندانستن سیستم آموزشی و به دنبال آن بی خیالی و یا گرفتاری در دام دوستان ناباب و دیگر عوامل عدم موفقیت در بین جوانان ما شود و توانایی هایش را ببوسد و کنار بگذارد. ولی خوشبختانه روز اول کار ایمیلی از او دریافت کردم که از من خواسته بود تا برای کمک به دانش آموزان ایرانی تبار و برقراری ارتباط او با سازمان هایی که به دانش آموزان جامعه ما کمک می کنند او را یاری دهم تا بتواند در زمینه فیزیک و ریاضی به بچه ها کمک کند. در آخر ایمیل هم بسیار متواضعانه نوشته بود که در المپیاد فیزیک امسال در تایلند موفق به کسب مدال نقره برای تیم ملی کانادا شده. نمی توانم خوشحالی و احساس غرور خود را توصیف کنم. نه به این خاطر که یکی به خاطر داشتن هوش و پشتکار موفق شده تا پیشرفتش را با خط کش جهانی اندازه زند، نه به این خاطر که فقط آن کس را که درس تئوری می آموزد به عنوان نمونه معرفی کنم، به این خاطر خوشحال شدم که دانش آموز توانمندی چون او قبل از این که بخواهد موفقیت خود را به رخ دیگران بکشد، پیشقدم شده تا به دیگران کمک کند. شاید او هم در طی یک سال گذشته در دبیرستان محل تحصیلش متوجه شده که چگونه بعضی از همکلاسی هایش راه گم می کنند و علیرغم سعی و تلاش خانواده هایشان، چگونه در طی سال های اولیه تحصیل در کانادا به بیراه می روند و خود و خانواده هایشان را دچار دغدغه های بسیار می کنند. ما به معرفی بچه هایی مثل سپهر نیاز داریم تا راهگشای نوجوانان ره گم کرده ما شوند. گم شدگانی که کلاس درس و مهمانی و پارتی برایشان یکسان است و همه جا و در همه لحظه ها می خواهند با دلقک بازی فقط به قول خودشان “فان” داشته باشند. امثال سپهرها را لازم داریم تا بین آنها که در کانادا زیسته اند و آنها که از ایران می آیند رابط باشند تا بچه ها به بیراهه نروند. گرچه به اعتقاد من بیراه رفتنشان می تواند کوتاه مدت و برگشت پذیر باشد.
سپهر نفر دوم از راست در کنار هم تیمی هایش
از ماجرای سپهر دور نشویم. سپهر متولد سال ۱۹۹۳ میلادی است. در همدان به دنیا آمده و از دو سالگی تا زمان آمدنش به کانادا در اگوست سال گذشته در گرگان زیسته. پدر و مادر هر دو پزشکند و طبیعتاً آن گونه که باید و شاید او را در درس خواندن حمایت و تشویق کرده اند ولی عشق به فیزیک و کمک به درک مسائل مربوط به فیزیک را آموزگار او آقای نعمتی در او به وجود آورده. جالب است که نه امکانات کم آموزشی شهرستانی چون گرگان مانع شکوفایی عشق او به علم شده و نه بودن در شهری چون تورنتو با تمام “آزادیها” و امکانات تفریحی اش. در راه رسیدن به این موفقیت نیز کسی دست او را نگرفته و حتا راهنمای او نبوده. سپهر خود از طریق اینترنت با کمیته المپیاد فیزیک کانادا تماس گرفته، برایشان ساعت های طولانی مسئله فیزیک حل کرده، به تیم ملی کانادا راه یافته، به تایلند سفر کرده، مدال نقره را به گردن آویخته و حالا هم مایل است همان نقشی را که آقای نعمتی در زندگی او داشته برای دیگران بازی کند. گرچه در هر جمله اش یادآوری می کند که هرگز ادعای معلمی و سواد آنهم در سطح ایشان را ندارد.
پشتکار و تلاش سپهر برای موفقیت در رشته مورد علاقه اش و خواست او برای کمک به جامعه اش باعث می شود که سر تعظیم در مقابل او فرود آورم و به او و امثال او که مایلند دست دیگران را در راه رسیدن به موفقیت بگیرند افتخار می کنم. قرار است که سپهر با ” سازمان حمایت از جوانان ایرانی-کانادایی” در برنامه های کلاسهای تقویتی شان کمک کند و دانش خود را در اختیار دانش آموزان جامعه قرار دهد. درود بر سپهر عبادی!
