این خانواده ی خوش و خرم روسی که در بالا می بینید این روزها نه می توانند این طور دور میز جمع بشوند و نه می توانند آنقدرها لبخند بزنند.
البته آن ها با روزهای دشوار ناآشنا نیستند.
پدر خانواده، سرگئی پاپکوف، قبلا چند ماهی در تورنتو بود و چند ماهی در روسیه. همسرش، زلیخا، و دخترانش، ورونیکا و آلینا، این جا زندگی می کردند. دوری از هم سخت بود اما شوق انتظاری که می دانستند بالاخره هر چند ماه یک بار به پایان می رسد آن را آسان تر می ساخت. تا این که در سال ۲۰۰۹ فاجعه ای برای این خانواده اتفاق افتاد: پدر کارت اقامت دائمش را از دست داد چرا که به اندازه کافی در کانادا نمانده بود
خانواده ی پابکوف ها در تورنتو
سرگئی پاپکوف، که جمعه ی هفته ی قبل موضوع گزارشی در روزنامه ی تورنتو استار بود، حالا یکی از افراد بی شماری است که بین عدد و رقم قوانین گیر آمده و از خانواده اش دور افتاده. قضات مهاجرت از یک سو به او گفتند که او اینقدر در کانادا «جا نیافتاده» که به او شهروندی اعطا کنند و از سوی دیگر می گویند چون آن جا فک و فامیل دارد به او ویزای توریستی نمی دهند که نکند برود و بازنگردد!
پاپکوف به همراه خانواده اش در سال ۲۰۰۴ از روسیه به کانادا مهاجرت کرد اما از آن جا که کارش بازاریابی برای شرکتی تجاری در برامپتون بود مدام بین دو کشور مسافرت می کرد و بیشتر وقتش را در روسیه می گذراند. پنج سال که گذشت کارت اقامت دائمش منقضی شد و وقتی معلوم شد در این مدت تنها ۴۷۰ روز (حدود یک سال و سه ماه) در کشور مانده مهاجرتش باطل شد. او برای حفظ وضعیت قانونی خود باید حداقل ۷۳۰ روز (دو سال) از پنج سال را در کانادا سپری کرده بود. یعنی فقط هشت ماه کم آورد.
حالا کفر این خلبان سابق ۵۵ ساله در آمده. نه تنها بخاطر هشت ماه غیبت اقامت کانادایی اش را از دست داده که دو بار تقاضایش برای ویزای توریستی هم ناکام مانده. و حالا همسرش، دو دخترش و نوه اش، که همه شهروندان کانادا هستند، از او دور مانده اند و معلوم نیست تکلیف این خانواده چه خواهد شد.
داستان آقای پاپکوف به هیچ وجه استثنایی نیست.
طبق آماری که وزارت شهروندی و مهاجرت کانادا منتشر کرده است شمار مهاجرینی که اقامت دائم خود را بخاطر عدم سپری کردن وقت کافی در کشور از دست داده اند در طول پنج سال دولت محافظه کار استفن هارپر سه برابر شده است و از ۱۶۵۳ نفر در سال ۲۰۰۶ به ۴۵۸۷ نفر در سال گذشته افزایش یافته است.
مقامات این وزارتخانه می گویند برخورد سفت و سخت دولت هارپر به مهاجرت ربطی به این رقم نداشته است. آن ها می گویدن صرف آغاز استفاده از کارت های اقامت دائم و اجباری ساختن آن ها در سفرهای بین المللی (که در زمان دولت لیبرال کره تین آغاز شد) باعث شده گیر انداختن کسانی که از مقررات «حداقل اقامت» پیروی نمی کنند راحت تر باشد.
تمام مهاجرین باید حداقل ۲ سال از ۵ سال را در کانادا بگذرانند تا بتوانند وضعیت اقامت دائم خود را حفظ کنند. اگر این میزان را به ۳ سال (۱۰۹۵ روز) برسانند می توانند تقاضای شهروندی کنند.
البته قانون استثناهایی هم قائل شده است. مثلا برای کسانی که به همراه همسر کانادایی خود در خارج اقامت دارند و یا کسانی که خارج از کشور در استخدام تمام وقت شرکتی کانادایی یا دولت هستند. قاضی اما حکم داد که کار آقای پاپکوف برای شرکت برامپتونی «تمام وقت» نبوده است.
آلینا پاپکوفا، دختر سرگئی، در واکنش به مشکلاتی که پدرش در چند سال اخیر پشت سر گذاشته به استار گفت: «ما می فهمیم که پدرم حداقل زمان اقامت را نداشته است اما نمی شود به او ویزا ندهند و خانواده را از هم جدا نگاه دارند. این کار غیرانسانی است.»
آلینای ۳۲ ساله مدیر تولید است و اکنون می خواهد پدرش را برای اقامت به کانادا اسپانسر کند. البته درست در زمانی که دولت محافظه کار اعلام کرده به زودی تمام تقاضاهای مهاجرت برای والدین را قطع می کند و دیگر نمی پذیرد.
