بی بی سی: یک سخنگوی وزارت خارجه فرانسه، خروج کانادا از این پیمان را “خبری بد برای جنگ علیه تغییرات جوی” خوانده است.
چینی‌ها هم که مانند هند عضو این پیمان نیستند و تنها به صورت داوطلبانه با برنامه‌های آن همکاری می‌کنند، از این تصمیم ابراز تاسف کرده‌اند.
خبرگزاری رویترز از یکی از سخنگویان وزارت خارجه چین نقل کرده که این تصمیم، از نظر دولت آنها تاسف برانگیز است. او این تصمیم را ضد همه تلاش‌های جهانی برای مبارزه با تغییرات جوی عنوان کرده است.
کنفرانس تغییرات آب و هوایی
ژاپن هم که کشورش محل امضای این پیمان در سال ۱۹۹۷ میلادی بوده است، به تصمیم کانادا واکنش نشان داده و از این کشور خواسته که از تصمیم خود صرف‌نظر کند. این را وزیر محیط زیست ژاپن گفته است.
در مقابل وزیر محیط زیست استرالیا از این تصمیم دفاع کرده و گفته است این تصمیم به معنای بی‌اعتنایی کانادایی‌ها به مسائل زیست محیطی نیست.
پیتر کنت، وزیر محیط زیست کانادا، روز دوشنبه اعلام کرده بود که کشورش قصد دارد رسما از پیمان کیوتو خارج شود، زیرا به زعم دولت کنونی کانادا این پیمان دست و بال این کشور را می‌بندد.
آقای کنت گفت: “پیمان کیوتو ما را پیش نمی‌برد.”
او دولت لیبرال کانادا را که ۱۴ سال پیش این پیمان را امضا کرده بود، به ندانم کاری متهم کرده و گفته است که این پیمان برای کانادا ۱۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار هزینه دارد.
بعد این عدد را بر تعداد خانواده‌های کانادایی تقسیم کرده و گفته که این یعنی هر خانواده کانادایی باید ۱۶۰۰ دلار از جیبش برود.
کشورهای عضو پیمان کیوتو متعهد شده‌اند که از میزان تولید گازهای گل‌خانه‌ای بکاهند تا دمای زمین که بر اثر تولید کارخانه‌ها بالا رفته است، پایین بیاید.
پیتر کنت وزیر محیط زیست کانادا خروج از کیوتو را اعلام کرد
اما کاستن از میزان گازهای گل‌خانه‌ای یعنی کم کردن تولید یا دست کم بهبود شیوه‌های تولید. کاری که دو تا از بزرگ‌ترین تولید کنندگان گازهای گل‌خانه‌ای حاضر به انجام آن نشده‌اند. یعنی چین و آمریکا.
وزیر محیط زیست کانادا همین امر را مورد توجه قرار داده است و گفته علی‌رغم هزینه‌هایی که کشورهای عضو این پیمان باید بپردازند، میزان گازهای گل‌خانه‌ای در جهان بالا رفته است و دلیل آن را هم دو کشور چین و آمریکا عنوان کرده است.
در آخرین ساعات اجلاس آب و هوایی دوربان در آفریقای جنوبی کشورهای شرکت کننده به توافقی دست یافتند که بعد از آن آقای کنت چنین اظهاراتی را بیان کرد.
“ما معتقدیم که با توافق جدید می‌توانیم شغل ایجاد کنیم و رشد اقتصادی باعث جلو رفتن ما می‌شود.”
همایون خیری، خبرنگار علمی کلیک در مقاله‌ای که برای بی‌بی‌سی نوشته است، می‌گوید: “تنها توافق به دست آمده در دوربان این است که تمام کشورها بر سر ادامه گفتگوها در همایش ۲۰۱۲ در قطر توافق کرده‌اند.”
او می‌نویسد: “آب شدن یخ‌های قطب و همنوع خواری خرس‌های قطب شمال در اثر گرسنگی برای گفتگو کنندگان موضوع قابل توجهی نیست.”
اما گویا علاوه بر خرس‌های قطبی سرزمین مادری عده‌ای از مردم جهان هم چندان برای کشورهای صنعتی و در حال توسعه مهم نیست. توالو، کشوری کوچک در اقیانوس اطلس است که گرم شدن زمین و بالا آمدن آب اقیانوس‌ها آن را در معرض زیر آب رفتن قرار می‌دهد.
تظاهرات علیه خروج کانادا از کیوتو
نماینده این کشور درباره مسائل محیط زیستی، ابراز نگرانی کرده که خروج کانادا از پیمان کیوتو و بی‌توجهی جهانی به تغییرات جوی، کشورش را در معرض خطر قرار می‌دهد. او این حرکت کانادا را “بی‌مسئولیتی” خوانده است.
هند هم ابراز نگرانی کرده که خروج کانادا از این پیمان راه را برای بیرون رفتن بقیه کشورها از این پیمان هموار کند.
عده‌ای از کشورها هم به این موضوع این طور نگاه می‌کنند که اجلاس دوربان راهی را برای آینده همکاری‌های بین‌المللی در زمینه مسائل محیط‌زیستی باز گذاشته است. اما عده‌ای از ناظران این نگاه را قبول ندارند.
