شهروند ۱۲۶۳ ـ پنجشنبه ۷ ژانویه ۲۰۱۰
 همکاری هنرمندان و نوازندگان موسیقی از ملل مختلف در شهری مثل تورنتو سابقه و گستره بسیاری دارد و بی اغراق هفته ای نیست که شاهد اجرای نمونه هایی عالی از آن نباشیم، اما شاید یک نوع بسیار جذاب این ترکیب دو نوع مختلف موسیقی، همکاری دو موسیقی بسیار نزدیک به هم مثل آذری و ایرانی باشد.
این دقیقاً همان چیزی است که این هفته جمعه در سالن یورک وودز تورنتو انتظارش را می کشیم.
حمید متبسم، نوازنده شهیر تار و سه تار از گروه دستان، به همراه پژمان حدادی، نوازنده پرکاشن، همراه امامیار حسنوف، نوازنده آذری کمانچه می شوند تا “پنجره ای به سوی آفتاب” را از غرب تورنتو به رویمان بگشایند.
متبسم در مصاحبه با شهروند می گوید: “اولین بار است با نوازندگان آذری کار می کنم ولی عاشق موسیقی آذری هستم و از بچگی با آن بزرگ شدم چون در خانواده ما و دور و برم پر از نوازنده های مهاجر آذربایجان (در مشهد) بودند و من همیشه ساز آن ها را می شنیدم”.

باید در انتظار اجرای آزادتری از هر دوی حسنوف و متبسم باشیم. متبسم می گوید: “هنرمندی که می خواهد کار خود را با هنرها و فرهنگ دیگر ترکیب کند حتماً می بایستی مقداری رهاتر فکر کند و تفکر آزادتری داشته باشد”.
دیگر نکته ی جالب “پنجره…” عدم استفاده نوازندگان از آواز است. متبسم می گوید: “موسیقی سازی بخش مهمی از موسیقی ما است. این که شنونده های ما همیشه دنبال آواز هستند مسئله ای است که باید حل شود. موسیقی سازی را همه می فهمند و مثلا همین کنسرت روز جمعه را کانادایی ها هم خیلی راحت درک خواهند کرد”.
این روزها اما خبر دارم که دل متبسم جای دیگری است: او به فکر پروژه ای است که سال ها در کار اجرایش بوده و از مهمترین طرح های زندگی اش است.
این کار “سیمرغ” نام دارد و بر اساس داستان تولد زال، پدر رستم، در شاهنامه تنظیم شده است.
متبسم می گوید: “من سال ها بود که خیلی علاقمند بودم روی یکی از داستان های فردوسی کار کنم و منتهی او اینقدر برای فرهنگ ما اهمیت دارد که طول کشید تا جسارت قدم گذاشتن در این راه پیدا کنم. وقتی جرات پیدا کردم و احساس کردم که می توانم این کار را انجام بدم در ماه فوریه ۲۰۰۶ شروع کردم”.
“سیمرغ” که بسیاری از طرفداران گروه دستان بی صبرانه منتظر آن هستند می تواند تا چند ماه دیگر آماده اجرا باشد و تنها وابسته به شرایط ایران است. متبسم توضیح می دهد که ارکستر ۳۵، ۴۰ نفری را که مستلزم اجرای چنین نمایشی است فقط در تهران می توان گرد هم آورد و اضافه می کند:”آرزوی من این است که اولین اجرا در شهر توس در کنار مقبره فردوسی باشد”.