عضو شورای شهر: مارکهام باید «سیتی» شود
شهروند-آرش عزیزی: اگر حرف یکی از اعضای شورای شهر به کرسی نشانده شود، مارکهام به زودی دیگر «تاون» (Town) نخواهد بود و «سیتی» (City) می‌شود. توضیحی در مورد تفاوت این دو ضروری است.
در فارسی کلمه‌ی «شهر» برای ما معنای وسیعی دارد و از کوچک‌ترین تا بزرگترین شهرها را در بر می‌گیرد گرچه وقتی از کلماتی مثل «شهرنشینی» و ترکیب‌های مشابه استفاده می‌کنیم بیشتر شهرهای بزرگ مد نظرمان است تا آن‌چه در زبان عامیانه «شهرستان» می‌نامیم. در زبان انگلیسی بین دو واژه‌ی «Town» و «City» همیشه رابطه‌ای خاص برقرار بوده. در فارسی ما هر دوی آن‌ها را به «شهر» ترجمه می‌کنیم اما در انگلیسی اولی به معنای شهری کوچک است و دومی به معنای شهرهای بزرگ‌تر. بعضی می‌گویند «تاون» بزرگ‌تر از «روستا» (ویلج)و کوچک‌تر از «سیتی» است. البته در دنیای وسیع انگلیسی‌زبان هر کدام این لغات در هر گوشه تعاریف عمومی و قانونی متفاوتی دارند. در آمریکای شمالی اما به طور کلی «تاون» روحیه‌ای آرام و جمع و جور را به ذهن می‌آورد و «سیتی» نهادهای پیشرفته و تمام شلوغی‌های حاصل از آن را.
خیلی از شهرها و شهرک‌های دور و بر تورنتو، که همین چند دهه پیش «تاون» که هیچ، روستا («ویلج») بودند، الان به قدری بزرگ شده‌اند که در واقع اگر مستقل از تورنتو به حساب بیایند خود از بزرگترین شهرهای کشور هستند. با این همه خیلی‌ها ترجیح می‌دهند عنوان «تاون» را حفظ کنند تا همان حال و هوای آرام و بی و سر و صدا را داشته باشند. اما کسانی هم هستند که می‌گویند این تصویر آرام و بی‌سر و صدا و خلاصه «دهاتی» به کسب و کارشان، بخصوص هنگام تجارت بین‌المللی، ضربه می‌زند و برای همین خواهان عنوان «سیتی» هستند.
یکی از آن‌ها الکس چیو، عضو چینی‌تبار شورای شهر، است که سه‌شنبه‌ی هفته‌ی پیش قراری به شورا آورد و از کارمندان شهرداری خواست گزارشی در مورد چگونگی این تغییر تهیه کنند.
چیو گفت از انتخابات دوره‌ی قبل به فرانک اسکارپیتی، شهردار مارکهام، التماس می‌کرده که این تغییر انجام شود و به شوخی گفت اسکارپیتی اینقدر از جامعه‌ی چینیِ مارکهام تاثیر گرفته که منتظر سالی زوج، مثل ۲۰۱۲، برای آغاز این تغییر بوده است.
چیو گفت وقتی در کنفرانس‌ها شرکت می‌کند و می‌گوید از «تاونِ» مارکهام می‌آید که بیش از ۳۰۰ هزار نفر جمعیت دارد به او می‌خندند و می‌گویند این‌چه جور «تاونی» است که جمعیتش از خیلی «سیتی»ها بیشتر است.
اسکارپیتی گفت چند وقت پیش این فکر را نپذیرفته. نه چون مخالفت آن بوده اما چون آن‌را جزو «اولویت‌های اصلی» نمی‌دانسته. اما هم اکنون تحت تاثیر نظر کسب و کارداران قرار گرفته و اعتراف می‌کند که ارتباط‌های روزافزون بین‌المللی شهر باعث شده نظرش جلب شود.
شهردار تاکید کرد که اضافه کردن عنوان «سیتی» به تصویر چهار «روستا»ی موجود درون مارکهام (که دو تای آن‌ها یونیون‌ویل و تورن هیل از ایرانی‌نشین‌ترین‌ها هستند) ضربه که نمی‌زند هیچ کمک‌شان هم می‌کند. چیو تاکید کرد هدف او تغییر تصویر این محلات نیست.
آدم‌دزدی در وان
شهروند-آرش عزیزی: مردی از اهالی شهر وان به آدم‌دزدی متهم شد. به گزارش رسانه‌های محلی این اتهام پس از آن وارد آمد که زنی به پلیس گفت از دو فقره تلاش برای ربودن خود در شرق تورنتو فرار کرده است.
به گفته‌ی پلیس تورنتو این زن ۲۲ ساله حوالی ساعت ۹:۳۰ شب شنبه‌ی هفته‌ی گذشته در منطقه‌ی برادویو و دانداس پیاده راه می‌رفت که مردی از پشت به او نزدیک شد و او را به سوی خود کشید. زن توانست فرار کند اما مدت کوتاهی بعد مرد دوباره به او رسید و زن مجددا موفق به فرار شد. در این‌جا بود که یکی از عابرین وارد قائله شد و به پلیس تلفن کرد.
مرد متهم از اهالی وودبریجِ وان است و ۶۰ سال دارد. او به دو مورد حمله و دو مورد حبس اجباری متهم شده است.
کتابخانه‌ی مارکهام اهدای بیش از ۳ هزار کتاب صوتی را نپذیرفت
شهروند-آرش عزیزی: شرکت «فیرمونت بوکز»، یکی از بزرگترین مراکز توزیع کتاب، پس از ۲۹ سال تعطیل می‌شود و صاحب شرکت از این ناراحت است که کتابخانه‌ی مارکهام پیشنهاد او برای اعطای بیش از ۳ هزار کتاب صوتی را نپذیرفته است.
این عمده‌فروش کتاب که بیش از ۲۰ سال است در خیابان دافلد رودِ مارکهام واقع بوده چند ماهی است که مشغول جمع و جور کردن فعالیت‌های خود شده است و از هفته‌ی گذشته فروش کتاب‌ها را متوقف کرده.
«فیرمونت بوکز» تنها کتاب‌فروشی‌ای محلی نبود؛ این عمده‌فروش از بزرگترین توزیع‌کنندگان کتاب‌های اضافه یا از چاپ گذشته‌ی ناشرین در سراسر آمریکای شمالی به حساب می‌آمد که انواع و اقسام کتاب عرضه می‌کرد: کتاب آشپزی، ورزشی، کودکان، داستان، طنز، تاریخ، طبیعت، علم و خلاصه هر چیز که فکرش را بکنید. به گفته‌ی رئیس شرکت، مارتی کاتلر، «فیرمونت بوکز» در اوج خودش ۴۰ کارگر و ۴ میلیون جلد کتاب داشت. در حال حاضر، و پس از چند ماه تلاش برای فروش کتاب‌ها و تعطیل کردن کسب و کار، حدود ۲۰ نفر کارگر و ۱/۵ میلیون جلد کتاب باقی‌مانده است.
کاتلر گفت در عرض دو سه ماه آینده این مقدار را به صفر می‌رساند چرا که شرکتی پیشنهاد داده تمام کتاب‌های باقی‌مانده را یک‌جا بخرد. او گفت رقابت بیشتر از سوی کتاب‌های الکترونیکی از دلایل اصلی کساد شدن کسب و کارش بوده است.
کاتلر، که خودش مدتی است دیگر در مارکهام زندگی نمی‌کند، با توجه به بیست سال سابقه‌ی کسب و کار در این شهر علاقه زیادی به آن دارد و دوست داشت به نوعی به مردم آن کمک کند. این بود که تصمیم گرفت حدود ۳۰۰۰ سی دی کتاب صوتی به ارزش حدود ۷۵ تا ۱۰۰ هزار دلار به کتابخانه عمومی مارکهام اهدا کند. پیشنهاد او (که شامل ارسال رایگان نیز می‌شد) هفته‌ی گذشته رد شد و این موضوع کاتلر را حسابی ناراحت کرده است.
او تاکید کرد که گرچه همه‌ی کتاب‌های اهدایی «طلا» نبوده‌اند اما خیلی‌هایشان کتاب‌های صوتی جدید و بازنشده از نویسندگانی بسیار پرفروش بودند که قیمت فروش‌شان در کتاب‌فروشی‌ها به ۴۰ دلار می‌رسد. او می‌گوید حداقل این بود که کتابخانه می‌توانست آن ها را در حراجی‌هایی که معمولا برگزار می‌کند بفروشد.
دایان مکلین، مدیر بازاریابی و توسعه‌ی محلی کتابخانه، به رسانه‌ها گفت مشکل این‌جا بوده که کتابخانه موفق به بررسی کتاب‌های صوتی اهدایی نشده است. روزنامه‌ها از قول یکی دیگر از مقامات کتابخانه گفته‌اند که آن ها از کاتلر خواسته یا تعداد کمتری کتاب بفرستد و یا کمی به آن‌ها وقت دهد کتاب‌ها را بررسی کنند، اما او موافقت نکرده است.
کاتلر به رسانه‌های محلی گفت این «ذهنیت دیوانه‌وار» و «نزاکت سیاسی» است که باعث شده کتابخانه‌ی مارکهام نیم قرن از دنیا عقب باشد. او همین هفته‌ی گذشته با کتابخانه‌ی عمومی تورنتو تماس گرفت و آن‌ها بلافاصله اهداییه را پذیرفتند و «هیچ سئوالی هم نپرسیدند.»
